Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felelt Jób és mondta:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Hallottam efféléket sokat, bajt hozó vigasztalók vagytok mindannyian!

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Vége van-e a szeles szavaknak, vagy mi késztet téged, hogy felelj?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Én is úgy beszélnék, mint ti, ha lelketek volna az én lelkem helyén, összefűznék beszédeket ellenetek, csóválnám fölöttetek fejemet!

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Szilárdítanálak titeket szájammal, és ajkaim szánalma enyhülést adna.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Ámde most kifárasztott engem; pusztává tetted egész környezetemet.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Ránczossá tettél, az tanúul tett, soványságom ellenem támadt, szemembe vall.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Haragja tépett, gyűlölettel támadt engem, vicsorított reám fogaival, szorongatóm szemeit feni reám.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Feltátották ellenem szájukat, gyalázattal verték orczáimat, együttesen összecsődülnek ellenem.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Álnoknak szolgáltat ki engem Isten és gonoszok kezébe dönt engem.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Boldog voltam és összemorzsolt, nyakszirten fogott és összezúzott és czéltáblául állított engem magának.

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Körül fognak engem íjászai, átfúrja veséimet s nem kímél, földre ontja epémet.

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Rést tör rajtam, rést résre, mint vitéz nekem rohan.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Zsákot varrtam foszló bőrömre és porba dugtam bele szarvamat.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Arczom kivörösödött a sírástól, és szempilláimon vakhomály ül:

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

bár nincs erőszak kezeimben és imádságom tiszta.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Oh föld, ne fedd be véremet, s ne legyen hely kiáltásom számára!

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Most is, íme az égben van tanúm, és bizonyságom a magasságban.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Csúfolóim – barátim: Istenhez könnyezve tekint szemem;

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

hogy döntsön a férfi mellett Istennel szemben, és ember fiával szemben a barátja mellett.

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Mert még csak kisszámú évek jönnek, és útra, melyről vissza nem térek, megyek el.