Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Então Job respondeu,

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“Quanto tempo você vai me atormentar, e me esmagar com palavras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Você já me reprovou dez vezes. Você não tem vergonha de me atacar.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

If é verdade que eu errei, meu erro permanece comigo mesmo.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Se de fato vocês se ampliarão contra mim, e implorar contra mim a minha reprovação,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

saiba agora que Deus me subverteu, e tem me cercado com sua rede.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

“Eis que eu grito de errado, mas não sou ouvido. Eu clamo por ajuda, mas não há justiça.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Ele se amuralhou no meu caminho para que eu não possa passar, e colocou escuridão em meus caminhos.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Ele me despojou de minha glória, e tirei a coroa da minha cabeça.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Ele me derrubou de todos os lados, e eu estou fora. Ele arrancou minha esperança como uma árvore.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Ele também acendeu sua ira contra mim. Ele me conta entre seus adversários.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Suas tropas se unem, construir uma rampa de cerco contra mim, e acampar ao redor da minha tenda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

“Ele colocou meus irmãos longe de mim. Meus conhecidos estão totalmente distantes de mim.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Meus parentes foram embora. Meus amigos familiares se esqueceram de mim.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Aqueles que moram em minha casa e minhas empregadas me consideram um estranho. Eu sou um estrangeiro à vista deles.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Chamo meu criado e ele não me dá resposta. Eu lhe imploro com a boca.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

My respire é ofensivo para minha esposa. Sou repugnante para os filhos de minha própria mãe.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Até mesmo crianças pequenas me desprezam. Se eu me levanto, eles falam contra mim.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos os meus amigos familiares me abominam. Aqueles que eu amava se voltaram contra mim.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Meus ossos colam-se à minha pele e à minha carne. Eu escapei pela pele dos meus dentes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

“Tenha piedade de mim. Tenham piedade de mim, vocês meus amigos, pois a mão de Deus me tocou.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Por que você me persegue como Deus, e não estão satisfeitos com minha carne?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

“Oh, que minhas palavras foram escritas agora! Oh, que estavam inscritos em um livro!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

That com uma caneta de ferro e chumbo eles foram gravados na rocha para sempre!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Mas quanto a mim, eu sei que meu Redentor vive. No final, ele estará sobre a terra.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Depois que minha pele for destruída, então eu verei Deus em minha carne,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

que eu, até mesmo eu, verei do meu lado. Meus olhos vão ver, e não como um estranho. “Meu coração está consumido dentro de mim”.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Se você disser: 'Como o perseguiremos'! porque a raiz da questão se encontra em mim,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

tenha medo da espada, por fúria traz as punições da espada, que você pode saber que há um julgamento”.