Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Tie pavada savas dienas labklājībā, un acumirklī tie iegrimst kapā. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
(Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
