Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

Eka ne aneno kitabu ma jal mane obet e kom duongʼ otingʼo e lwete ma korachwich, kitabuno ne ondiki iye koni gi koni kendo ne odine gi kido abiriyo motweye.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

Eka ne aneno malaika maratego kalando gi dwol maduongʼ niya, “Ere ngʼama owinjore gonyo kidogi mondo oel kitabuni?”

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

To ne ok oyudi ngʼato angʼata e polo kata e piny mane nyalo elo kitabuno, kata mane nyalo rango iye.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

Kuom mano ne aywak malit nikech ne onge ngʼama nyalo elo kitabuno mondo onyiswa gima ondiki e iye.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

To achiel kuom Jodongogo nowachona niya, “We ywak! Nikech Sibuor moa e dhood Juda ma Nyakwar Daudi ema oselocho kendo en ema owinjore elo kitabu modin gi kido abiriyogo.”

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

Eka ne aneno Nyarombo machalo ka gima ne osenegi kochungo e dier kom duongʼ, kolwore gi gik mangima angʼwen kod jodongo. Ne en gi tunge abiriyo gi wenge abiriyo ma gin Roho abiriyo mag Nyasaye moseor e piny mangima.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Nobiro mi okawo kitabuno e lwedo korachwich mar Jalno mane obedo e kom duongʼ.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

E sa mane okawoe kitabuno gik mangima angʼwen ka gi Jodongo piero ariyo gangʼwen-go ne opodho auma e nyim Nyarombo. Moro ka moro kuomgi ne nigi nyatiti kod tewni mag dhahabu ma ubani opongʼo. Tewni mag ubanigo ochungʼ kar lemo mar jomaler.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Kendo ne giwero wer manyien, kagiwacho niya: “In ema iwinjori kawo kitabuni, kendo gonyo kido molorego, nikech in ema nonegi kendo rembi ne ingʼiewogo ji ni Nyasaye, koa e dhoudi duto, kendo mawacho dhok duto kod pinje duto.

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

Isemiyo gibedo oganda mag pinyruodhi kendo jodolo mondo giti ne Nyasachwa, kendo ginibed joloch e piny.”

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

Eka ne angʼicho, kendo nawinjo dwond malaike mangʼeny ma kwan-gi ne romo gana gi gana kendo tara gi tara. Negilworo kom duongʼ kaachiel gi gik mangimago kod Jodongo.

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Ne giwer gi dwol maduongʼ niya: “Duongʼ obed ni Nyarombo manonegi, mondo oyud loch gi mwandu, gi rieko gi luor, gi duongʼ kod pak.”

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

Eka nawinjo ka gik mangima duto manie polo kendo e piny kod e bwo piny, kendo e nam, kendo gigo duto mochwe modak eigi, kawer niya: “Pak gi duongʼ kod loch obed ni Jal mobet e kom duongʼ gi Nyarombo manyaka chiengʼ!” (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

Kendo gik mangima angʼwen-go nowacho niya “Amin” eka jodongogo nopodho piny mi gidende.