أعمال 15

١ 1 وَٱنْحَدَرَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْيَهُودِيَّةِ، وَجَعَلُوا يُعَلِّمُونَ ٱلْإِخْوَةَ أَنَّهُ: «إِنْ لَمْ تَخْتَتِنُوا حَسَبَ عَادَةِ مُوسَى، لَا يُمْكِنُكُمْ أَنْ تَخْلُصُوا».

യിഹൂദാദേശാത് കിയന്തോ ജനാ ആഗത്യ ഭ്രാതൃഗണമിത്ഥം ശിക്ഷിതവന്തോ മൂസാവ്യവസ്ഥയാ യദി യുഷ്മാകം ത്വക്ഛേദോ ന ഭവതി തർഹി യൂയം പരിത്രാണം പ്രാപ്തും ന ശക്ഷ്യഥ|

٢ 2 فَلَمَّا حَصَلَ لِبُولُسَ وَبَرْنَابَا مُنَازَعَةٌ وَمُبَاحَثَةٌ لَيْسَتْ بِقَلِيلَةٍ مَعَهُمْ، رَتَّبُوا أَنْ يَصْعَدَ بُولُسُ وَبَرْنَابَا وَأُنَاسٌ آخَرُونَ مِنْهُمْ إِلَى ٱلرُّسُلِ وَٱلْمَشَايِخِ إِلَى أُورُشَلِيمَ مِنْ أَجْلِ هَذِهِ ٱلْمَسْأَلَةِ.

പൗലബർണബ്ബൗ തൈഃ സഹ ബഹൂൻ വിചാരാൻ വിവാദാംശ്ച കൃതവന്തൗ, തതോ മണ്ഡലീയനോകാ ഏതസ്യാഃ കഥായാസ്തത്ത്വം ജ്ഞാതും യിരൂശാലമ്നഗരസ്ഥാൻ പ്രേരിതാൻ പ്രാചീനാംശ്ച പ്രതി പൗലബർണബ്ബാപ്രഭൃതീൻ കതിപയജനാൻ പ്രേഷയിതും നിശ്ചയം കൃതവന്തഃ|

٣ 3 فَهَؤُلَاءِ بَعْدَ مَا شَيَّعَتْهُمُ ٱلْكَنِيسَةُ ٱجْتَازُوا فِي فِينِيقِيَةَ وَٱلسَّامِرَةِ يُخْبِرُونَهُمْ بِرُجُوعِ ٱلْأُمَمِ، وَكَانُوا يُسَبِّبُونَ سُرُورًا عَظِيمًا لِجَمِيعِ ٱلْإِخْوَةِ.

തേ മണ്ഡല്യാ പ്രേരിതാഃ സന്തഃ ഫൈണീകീശോമിരോന്ദേശാഭ്യാം ഗത്വാ ഭിന്നദേശീയാനാം മനഃപരിവർത്തനസ്യ വാർത്തയാ ഭ്രാതൃണാം പരമാഹ്ലാദമ് അജനയൻ|

٤ 4 وَلَمَّا حَضَرُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ قَبِلَتْهُمُ ٱلْكَنِيسَةُ وَٱلرُّسُلُ وَٱلْمَشَايِخُ، فَأَخْبَرُوهُمْ بِكُلِّ مَا صَنَعَ ٱللهُ مَعَهُمْ.

യിരൂശാലമ്യുപസ്ഥായ പ്രേരിതഗണേന ലോകപ്രാചീനഗണേന സമാജേന ച സമുപഗൃഹീതാഃ സന്തഃ സ്വൈരീശ്വരോ യാനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ തേഷാം സർവ്വവൃത്താന്താൻ തേഷാം സമക്ഷമ് അകഥയൻ|

٥ 5 وَلَكِنْ قَامَ أُنَاسٌ مِنَ ٱلَّذِينَ كَانُوا قَدْ آمَنُوا مِنْ مَذْهَبِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ، وَقَالُوا: «إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يُخْتَنُوا، وَيُوصَوْا بِأَنْ يَحْفَظُوا نَامُوسَ مُوسَى».

കിന്തു വിശ്വാസിനഃ കിയന്തഃ ഫിരൂശിമതഗ്രാഹിണോ ലോകാ ഉത്ഥായ കഥാമേതാം കഥിതവന്തോ ഭിന്നദേശീയാനാം ത്വക്ഛേദം കർത്തും മൂസാവ്യവസ്ഥാം പാലയിതുഞ്ച സമാദേഷ്ടവ്യമ്|

٦ 6 فَٱجْتَمَعَ ٱلرُّسُلُ وَٱلْمَشَايِخُ لِيَنْظُرُوا فِي هَذَا ٱلْأَمْرِ.

തതഃ പ്രേരിതാ ലോകപ്രാചീനാശ്ച തസ്യ വിവേചനാം കർത്തും സഭായാം സ്ഥിതവന്തഃ|

٧ 7 فَبَعْدَ مَا حَصَلَتْ مُبَاحَثَةٌ كَثِيرَةٌ قَامَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنْذُ أَيَّامٍ قَدِيمَةٍ ٱخْتَارَ ٱللهُ بَيْنَنَا أَنَّهُ بِفَمِي يَسْمَعُ ٱلْأُمَمُ كَلِمَةَ ٱلْإِنْجِيلِ وَيُؤْمِنُونَ.

ബഹുവിചാരേഷു ജാതഷു പിതര ഉത്ഥായ കഥിതവാൻ, ഹേ ഭ്രാതരോ യഥാ ഭിന്നദേശീയലോകാ മമ മുഖാത് സുസംവാദം ശ്രുത്വാ വിശ്വസന്തി തദർഥം ബഹുദിനാത് പൂർവ്വമ് ഈശ്വരോസ്മാകം മധ്യേ മാം വൃത്വാ നിയുക്തവാൻ|

٨ 8 وَٱللهُ ٱلْعَارِفُ ٱلْقُلُوبَ، شَهِدَ لَهُمْ مُعْطِيًا لَهُمُ ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ كَمَا لَنَا أَيْضًا.

അന്തര്യ്യാമീശ്വരോ യഥാസ്മഭ്യം തഥാ ഭിന്നദേശീയേഭ്യഃ പവിത്രമാത്മാനം പ്രദായ വിശ്വാസേന തേഷാമ് അന്തഃകരണാനി പവിത്രാണി കൃത്വാ

٩ 9 وَلَمْ يُمَيِّزْ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ بِشَيْءٍ، إِذْ طَهَّرَ بِٱلْإِيمَانِ قُلُوبَهُمْ.

തേഷാമ് അസ്മാകഞ്ച മധ്യേ കിമപി വിശേഷം ന സ്ഥാപയിത്വാ താനധി സ്വയം പ്രമാണം ദത്തവാൻ ഇതി യൂയം ജാനീഥ|

١٠ 10 فَٱلْآنَ لِمَاذَا تُجَرِّبُونَ ٱللهَ بِوَضْعِ نِيرٍ عَلَى عُنُقِ ٱلتَّلَامِيذِ لَمْ يَسْتَطِعْ آبَاؤُنَا وَلَا نَحْنُ أَنْ نَحْمِلَهُ؟

അതഏവാസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാ വയഞ്ച സ്വയം യദ്യുഗസ്യ ഭാരം സോഢും ന ശക്താഃ സമ്പ്രതി തം ശിഷ്യഗണസ്യ സ്കന്ധേഷു ന്യസിതും കുത ഈശ്വരസ്യ പരീക്ഷാം കരിഷ്യഥ?

١١ 11 لَكِنْ بِنِعْمَةِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ نُؤْمِنُ أَنْ نَخْلُصَ كَمَا أُولَئِكَ أَيْضًا».

പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹേണ തേ യഥാ വയമപി തഥാ പരിത്രാണം പ്രാപ്തുമ് ആശാം കുർമ്മഃ|

١٢ 12 فَسَكَتَ ٱلْجُمْهُورُ كُلُّهُ. وَكَانُوا يَسْمَعُونَ بَرْنَابَا وَبُولُسَ يُحَدِّثَانِ بِجَمِيعِ مَا صَنَعَ ٱللهُ مِنَ ٱلْآيَاتِ وَٱلْعَجَائِبِ فِي ٱلْأُمَمِ بِوَاسِطَتِهِمْ.

അനന്തരം ബർണബ്ബാപൗലാഭ്യാമ് ഈശ്വരോ ഭിന്നദേശീയാനാം മധ്യേ യദ്യദ് ആശ്ചര്യ്യമ് അദ്ഭുതഞ്ച കർമ്മ കൃതവാൻ തദ്വൃത്താന്തം തൗ സ്വമുഖാഭ്യാമ് അവർണയതാം സഭാസ്ഥാഃ സർവ്വേ നീരവാഃ സന്തഃ ശ്രുതവന്തഃ|

١٣ 13 وَبَعْدَمَا سَكَتَا أَجَابَ يَعْقُوبُ قَائِلًا: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، ٱسْمَعُونِي.

തയോഃ കഥായാം സമാപ്തായാം സത്യാം യാകൂബ് കഥയിതുമ് ആരബ്ധവാൻ

١٤ 14 سِمْعَانُ قَدْ أَخْبَرَ كَيْفَ ٱفْتَقَدَ ٱللهُ أَوَّلًا ٱلْأُمَمَ لِيَأْخُذَ مِنْهُمْ شَعْبًا عَلَى ٱسْمِهِ.

ഹേ ഭ്രാതരോ മമ കഥായാമ് മനോ നിധത്ത| ഈശ്വരഃ സ്വനാമാർഥം ഭിന്നദേശീയലോകാനാമ് മധ്യാദ് ഏകം ലോകസംഘം ഗ്രഹീതും മതിം കൃത്വാ യേന പ്രകാരേണ പ്രഥമം താൻ പ്രതി കൃപാവലേകനം കൃതവാൻ തം ശിമോൻ വർണിതവാൻ|

١٥ 15 وَهَذَا تُوافِقُهُ أَقْوَالُ ٱلْأَنْبِيَاءِ، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ:

ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിരുക്താനി യാനി വാക്യാനി തൈഃ സാർദ്ധമ് ഏതസ്യൈക്യം ഭവതി യഥാ ലിഖിതമാസ്തേ|

١٦ 16 سَأَرْجِعُ بَعْدَ هَذَا وَأَبْنِي أَيْضًا خَيْمَةَ دَاوُدَ ٱلسَّاقِطَةَ، وَأَبْنِي أَيْضًا رَدْمَهَا وَأُقِيمُهَا ثَانِيَةً،

സർവ്വേഷാം കർമ്മണാം യസ്തു സാധകഃ പരമേശ്വരഃ| സ ഏവേദം വദേദ്വാക്യം ശേഷാഃ സകലമാനവാഃ| ഭിന്നദേശീയലോകാശ്ച യാവന്തോ മമ നാമതഃ| ഭവന്തി ഹി സുവിഖ്യാതാസ്തേ യഥാ പരമേശിതുഃ|

١٧ 17 لِكَيْ يَطْلُبَ ٱلْبَاقُونَ مِنَ ٱلنَّاسِ ٱلرَّبَّ، وَجَمِيعُ ٱلْأُمَمِ ٱلَّذِينَ دُعِيَ ٱسْمِي عَلَيْهِمْ، يَقُولُ ٱلرَّبُّ ٱلصَّانِعُ هَذَا كُلَّهُ.

തത്വം സമ്യക് സമീഹന്തേ തന്നിമിത്തമഹം കില| പരാവൃത്യ സമാഗത്യ ദായൂദഃ പതിതം പുനഃ| ദൂഷ്യമുത്ഥാപയിഷ്യാമി തദീയം സർവ്വവസ്തു ച| പതിതം പുനരുഥാപ്യ സജ്ജയിഷ്യാമി സർവ്വഥാ||

١٨ 18 مَعْلُومَةٌ عِنْدَ ٱلرَّبِّ مُنْذُ ٱلْأَزَلِ جَمِيعُ أَعْمَالِهِ. (aiōn g165)

ആ പ്രഥമാദ് ഈശ്വരഃ സ്വീയാനി സർവ്വകർമ്മാണി ജാനാതി| (aiōn g165)

١٩ 19 لِذَلِكَ أَنَا أَرَى أَنْ لَا يُثَقَّلَ عَلَى ٱلرَّاجِعِينَ إِلَى ٱللهِ مِنَ ٱلْأُمَمِ،

അതഏവ മമ നിവേദനമിദം ഭിന്നദേശീയലോകാനാം മധ്യേ യേ ജനാ ഈശ്വരം പ്രതി പരാവർത്തന്ത തേഷാമുപരി അന്യം കമപി ഭാരം ന ന്യസ്യ

٢٠ 20 بَلْ يُرْسَلْ إِلَيْهِمْ أَنْ يَمْتَنِعُوا عَنْ نَجَاسَاتِ ٱلْأَصْنَامِ، وَٱلزِّنَا، وَٱلْمَخْنُوقِ، وَٱلدَّمِ.

ദേവതാപ്രസാദാശുചിഭക്ഷ്യം വ്യഭിചാരകർമ്മ കണ്ഠസമ്പീഡനമാരിതപ്രാണിഭക്ഷ്യം രക്തഭക്ഷ്യഞ്ച ഏതാനി പരിത്യക്തും ലിഖാമഃ|

٢١ 21 لِأَنَّ مُوسَى مُنْذُ أَجْيَالٍ قَدِيمَةٍ، لَهُ فِي كُلِّ مَدِينَةٍ مَنْ يَكْرِزُ بِهِ، إِذْ يُقْرَأُ فِي ٱلْمَجَامِعِ كُلَّ سَبْتٍ».

യതഃ പൂർവ്വകാലതോ മൂസാവ്യവസ്ഥാപ്രചാരിണോ ലോകാ നഗരേ നഗരേ സന്തി പ്രതിവിശ്രാമവാരഞ്ച ഭജനഭവനേ തസ്യാഃ പാഠോ ഭവതി|

٢٢ 22 حِينَئِذٍ رَأَى ٱلرُّسُلُ وَٱلْمَشَايِخُ مَعَ كُلِّ ٱلْكَنِيسَةِ أَنْ يَخْتَارُوا رَجُلَيْنِ مِنْهُمْ، فَيُرْسِلُوهُمَا إِلَى أَنْطَاكِيَةَ مَعَ بُولُسَ وَبَرْنَابَا: يَهُوذَا ٱلْمُلَقَّبَ بَرْسَابَا، وَسِيلَا، رَجُلَيْنِ مُتَقَدِّمَيْنِ فِي ٱلْإِخْوَةِ.

തതഃ പരം പ്രേരിതഗണോ ലോകപ്രാചീനഗണഃ സർവ്വാ മണ്ഡലീ ച സ്വേഷാം മധ്യേ ബർശബ്ബാ നാമ്നാ വിഖ്യാതോ മനോനീതൗ കൃത്വാ പൗലബർണബ്ബാഭ്യാം സാർദ്ധമ് ആന്തിയഖിയാനഗരം പ്രതി പ്രേഷണമ് ഉചിതം ബുദ്ധ്വാ താഭ്യാം പത്രം പ്രൈഷയൻ|

٢٣ 23 وَكَتَبُوا بِأَيْدِيهِمْ هَكَذَا: «اَلرُّسُلُ وَٱلْمَشَايِخُ وَٱلْإِخْوَةُ يُهْدُونَ سَلَامًا إِلَى ٱلْإِخْوَةِ ٱلَّذِينَ مِنَ ٱلْأُمَمِ فِي أَنْطَاكِيَةَ وَسُورِيَّةَ وَكِيلِيكِيَّةَ:

തസ്മിൻ പത്രേ ലിഖിതമിംദ, ആന്തിയഖിയാ-സുരിയാ-കിലികിയാദേശസ്ഥഭിന്നദേശീയഭ്രാതൃഗണായ പ്രേരിതഗണസ്യ ലോകപ്രാചീനഗണസ്യ ഭ്രാതൃഗണസ്യ ച നമസ്കാരഃ|

٢٤ 24 إِذْ قَدْ سَمِعْنَا أَنَّ أُنَاسًا خَارِجِينَ مِنْ عِنْدِنَا أَزْعَجُوكُمْ بِأَقْوَالٍ، مُقَلِّبِينَ أَنْفُسَكُمْ، وَقَائِلِينَ أَنْ تَخْتَتِنُوا وَتَحْفَظُوا ٱلنَّامُوسَ، ٱلَّذِينَ نَحْنُ لَمْ نَأْمُرْهُمْ.

വിശേഷതോഽസ്മാകമ് ആജ്ഞാമ് അപ്രാപ്യാപി കിയന്തോ ജനാ അസ്മാകം മധ്യാദ് ഗത്വാ ത്വക്ഛേദോ മൂസാവ്യവസ്ഥാ ച പാലയിതവ്യാവിതി യുഷ്മാൻ ശിക്ഷയിത്വാ യുഷ്മാകം മനസാമസ്ഥൈര്യ്യം കൃത്വാ യുഷ്മാൻ സസന്ദേഹാൻ അകുർവ്വൻ ഏതാം കഥാം വയമ് അശൃന്മ|

٢٥ 25 رَأَيْنَا وَقَدْ صِرْنَا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ أَنْ نَخْتَارَ رَجُلَيْنِ وَنُرْسِلَهُمَا إِلَيْكُمْ مَعَ حَبِيبَيْنَا بَرْنَابَا وَبُولُسَ،

തത്കാരണാദ് വയമ് ഏകമന്ത്രണാഃ സന്തഃ സഭായാം സ്ഥിത്വാ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമനിമിത്തം മൃത്യുമുഖഗതാഭ്യാമസ്മാകം

٢٦ 26 رَجُلَيْنِ قَدْ بَذَلَا نَفْسَيْهِمَا لِأَجْلِ ٱسْمِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

പ്രിയബർണബ്ബാപൗലാഭ്യാം സാർദ്ധം മനോനീതലോകാനാം കേഷാഞ്ചിദ് യുഷ്മാകം സന്നിധൗ പ്രേഷണമ് ഉചിതം ബുദ്ധവന്തഃ|

٢٧ 27 فَقَدْ أَرْسَلْنَا يَهُوذَا وَسِيلَا، وَهُمَا يُخْبِرَانِكُمْ بِنَفْسِ ٱلْأُمُورِ شِفَاهًا.

അതോ യിഹൂദാസീലൗ യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രേഷിതവന്തഃ, ഏതയോ ർമുഖാഭ്യാം സർവ്വാം കഥാം ജ്ഞാസ്യഥ|

٢٨ 28 لِأَنَّهُ قَدْ رَأَى ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ وَنَحْنُ، أَنْ لَا نَضَعَ عَلَيْكُمْ ثِقْلًا أَكْثَرَ، غَيْرَ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءِ ٱلْوَاجِبَةِ:

ദേവതാപ്രസാദഭക്ഷ്യം രക്തഭക്ഷ്യം ഗലപീഡനമാരിതപ്രാണിഭക്ഷ്യം വ്യഭിചാരകർമ്മ ചേമാനി സർവ്വാണി യുഷ്മാഭിസ്ത്യാജ്യാനി; ഏതത്പ്രയോജനീയാജ്ഞാവ്യതിരേകേന യുഷ്മാകമ് ഉപരി ഭാരമന്യം ന ന്യസിതും പവിത്രസ്യാത്മനോഽസ്മാകഞ്ച ഉചിതജ്ഞാനമ് അഭവത്|

٢٩ 29 أَنْ تَمْتَنِعُوا عَمَّا ذُبِحَ لِلْأَصْنَامِ، وَعَنِ ٱلدَّمِ، وَٱلْمَخْنُوقِ، وَٱلزِّنَا، ٱلَّتِي إِنْ حَفِظْتُمْ أَنْفُسَكُمْ مِنْهَا فَنِعِمَّا تَفْعَلُونَ. كُونُوا مُعَافَيْنَ».

അതഏവ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യഃ സ്വേഷു രക്ഷിതേഷു യൂയം ഭദ്രം കർമ്മ കരിഷ്യഥ| യുഷ്മാകം മങ്ഗലം ഭൂയാത്|

٣٠ 30 فَهَؤُلَاءِ لَمَّا أُطْلِقُوا جَاءُوا إِلَى أَنْطَاكِيَةَ، وَجَمَعُوا ٱلْجُمْهُورَ وَدَفَعُوا ٱلرِّسَالَةَ.

തേ വിസൃഷ്ടാഃ സന്ത ആന്തിയഖിയാനഗര ഉപസ്ഥായ ലോകനിവഹം സംഗൃഹ്യ പത്രമ് അദദൻ|

٣١ 31 فَلَمَّا قَرَأُوهَا فَرِحُوا لِسَبَبِ ٱلتَّعْزِيَةِ.

തതസ്തേ തത്പത്രം പഠിത്വാ സാന്ത്വനാം പ്രാപ്യ സാനന്ദാ അഭവൻ|

٣٢ 32 وَيَهُوذَا وَسِيلَا، إِذْ كَانَا هُمَا أَيْضًا نَبِيَّيْنِ، وَعَظَا ٱلْإِخْوَةَ بِكَلَامٍ كَثِيرٍ وَشَدَّدَاهُمْ.

യിഹൂദാസീലൗ ച സ്വയം പ്രചാരകൗ ഭൂത്വാ ഭ്രാതൃഗണം നാനോപദിശ്യ താൻ സുസ്ഥിരാൻ അകുരുതാമ്|

٣٣ 33 ثُمَّ بَعْدَ مَا صَرَفَا زَمَانًا أُطْلِقَا بِسَلَامٍ مِنَ ٱلْإِخْوَةِ إِلَى ٱلرُّسُلِ.

ഇത്ഥം തൗ തത്ര തൈഃ സാകം കതിപയദിനാനി യാപയിത്വാ പശ്ചാത് പ്രേരിതാനാം സമീപേ പ്രത്യാഗമനാർഥം തേഷാം സന്നിധേഃ കല്യാണേന വിസൃഷ്ടാവഭവതാം|

٣٤ 34 وَلَكِنَّ سِيلَا رَأَى أَنْ يَلْبَثَ هُنَاكَ.

കിന്തു സീലസ്തത്ര സ്ഥാതും വാഞ്ഛിതവാൻ|

٣٥ 35 أَمَّا بُولُسُ وَبَرْنَابَا فَأَقَامَا فِي أَنْطَاكِيَةَ يُعَلِّمَانِ وَيُبَشِّرَانِ مَعَ آخَرِينَ كَثِيرِينَ أَيْضًا بِكَلِمَةِ ٱلرَّبِّ.

അപരം പൗലബർണബ്ബൗ ബഹവഃ ശിഷ്യാശ്ച ലോകാൻ ഉപദിശ്യ പ്രഭോഃ സുസംവാദം പ്രചാരയന്ത ആന്തിയഖിയായാം കാലം യാപിതവന്തഃ|

٣٦ 36 ثُمَّ بَعْدَ أَيَّامٍ قَالَ بُولُسُ لِبَرْنَابَا: «لِنَرْجِعْ وَنَفْتَقِدْ إِخْوَتَنَا فِي كُلِّ مَدِينَةٍ نَادَيْنَا فِيهَا بِكَلِمَةِ ٱلرَّبِّ، كَيْفَ هُمْ».

കതിപയദിനേഷു ഗതേഷു പൗലോ ബർണബ്ബാമ് അവദത് ആഗച്ഛാവാം യേഷു നഗരേഷ്വീശ്വരസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരിതവന്തൗ താനി സർവ്വനഗരാണി പുനർഗത്വാ ഭ്രാതരഃ കീദൃശാഃ സന്തീതി ദ്രഷ്ടും താൻ സാക്ഷാത് കുർവ്വഃ|

٣٧ 37 فَأَشَارَ بَرْنَابَا أَنْ يَأْخُذَا مَعَهُمَا أَيْضًا يُوحَنَّا ٱلَّذِي يُدْعَى مَرْقُسَ،

തേന മാർകനാമ്നാ വിഖ്യാതം യോഹനം സങ്ഗിനം കർത്തും ബർണബ്ബാ മതിമകരോത്,

٣٨ 38 وَأَمَّا بُولُسُ فَكَانَ يَسْتَحْسِنُ أَنَّ ٱلَّذِي فَارَقَهُمَا مِنْ بَمْفِيلِيَّةَ وَلَمْ يَذْهَبْ مَعَهُمَا لِلْعَمَلِ، لَا يَأْخُذَانِهِ مَعَهُمَا.

കിന്തു സ പൂർവ്വം താഭ്യാം സഹ കാര്യ്യാർഥം ന ഗത്വാ പാമ്ഫൂലിയാദേശേ തൗ ത്യക്തവാൻ തത്കാരണാത് പൗലസ്തം സങ്ഗിനം കർത്തുമ് അനുചിതം ജ്ഞാതവാൻ|

٣٩ 39 فَحَصَلَ بَيْنَهُمَا مُشَاجَرَةٌ حَتَّى فَارَقَ أَحَدُهُمَا ٱلْآخَرَ. وَبَرْنَابَا أَخَذَ مَرْقُسَ وَسَافَرَ فِي ٱلْبَحْرِ إِلَى قُبْرُسَ.

ഇത്ഥം തയോരതിശയവിരോധസ്യോപസ്ഥിതത്വാത് തൗ പരസ്പരം പൃഥഗഭവതാം തതോ ബർണബ്ബാ മാർകം ഗൃഹീത്വാ പോതേന കുപ്രോപദ്വീപം ഗതവാൻ;

٤٠ 40 وَأَمَّا بُولُسُ فَٱخْتَارَ سِيلَا وَخَرَجَ مُسْتَوْدَعًا مِنَ ٱلْإِخْوَةِ إِلَى نِعْمَةِ ٱللهِ.

കിന്തു പൗലഃ സീലം മനോനീതം കൃത്വാ ഭ്രാതൃഭിരീശ്വരാനുഗ്രഹേ സമർപിതഃ സൻ പ്രസ്ഥായ

٤١ 41 فَٱجْتَازَ فِي سُورِيَّةَ وَكِيلِيكِيَّةَ يُشَدِّدُ ٱلْكَنَائِسَ.

സുരിയാകിലികിയാദേശാഭ്യാം മണ്ഡലീഃ സ്ഥിരീകുർവ്വൻ അഗച്ഛത്|