أفَسُس 6

١ 1 أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، أَطِيعُوا وَالِدِيكُمْ فِي ٱلرَّبِّ لِأَنَّ هَذَا حَقٌّ.

ഹേ ബാലകാഃ, യൂയം പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ പിത്രോരാജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത യതസ്തത് ന്യായ്യം|

٢ 2 «أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ»، ٱلَّتِي هِيَ أَوَّلُ وَصِيَّةٍ بِوَعْدٍ،

ത്വം നിജപിതരം മാതരഞ്ച സമ്മന്യസ്വേതി യോ വിധിഃ സ പ്രതിജ്ഞായുക്തഃ പ്രഥമോ വിധിഃ

٣ 3 «لِكَيْ يَكُونَ لَكُمْ خَيْرٌ، وَتَكُونُوا طِوَالَ ٱلْأَعْمَارِ عَلَى ٱلْأَرْضِ».

ഫലതസ്തസ്മാത് തവ കല്യാണം ദേശേ ച ദീർഘകാലമ് ആയു ർഭവിഷ്യതീതി|

٤ 4 وَأَنْتُمْ أَيُّهَا ٱلْآبَاءُ، لَا تُغِيظُوا أَوْلَادَكُمْ، بَلْ رَبُّوهُمْ بِتَأْدِيبِ ٱلرَّبِّ وَإِنْذَارِهِ.

അപരം ഹേ പിതരഃ, യൂയം സ്വബാലകാൻ മാ രോഷയത കിന്തു പ്രഭോ ർവിനീത്യാദേശാഭ്യാം താൻ വിനയത|

٥ 5 أَيُّهَا ٱلْعَبِيدُ، أَطِيعُوا سَادَتَكُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ بِخَوْفٍ وَرِعْدَةٍ، فِي بَسَاطَةِ قُلُوبِكُمْ كَمَا لِلْمَسِيحِ،

ഹേ ദാസാഃ, യൂയം ഖ്രീഷ്ടമ് ഉദ്ദിശ്യ സഭയാഃ കമ്പാന്വിതാശ്ച ഭൂത്വാ സരലാന്തഃകരണൈരൈഹികപ്രഭൂനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ ഭവത|

٦ 6 لَا بِخِدْمَةِ ٱلْعَيْنِ كَمَنْ يُرْضِي ٱلنَّاسَ، بَلْ كَعَبِيدِ ٱلْمَسِيحِ، عَامِلِينَ مَشِيئَةَ ٱللهِ مِنَ ٱلْقَلْبِ،

ദൃഷ്ടിഗോചരീയപരിചര്യ്യയാ മാനുഷേഭ്യോ രോചിതും മാ യതധ്വം കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസാ ഇവ നിവിഷ്ടമനോഭിരീശ്ചരസ്യേച്ഛാം സാധയത|

٧ 7 خَادِمِينَ بِنِيَّةٍ صَالِحَةٍ كَمَا لِلرَّبِّ، لَيْسَ لِلنَّاسِ.

മാനവാൻ അനുദ്ദിശ്യ പ്രഭുമേവോദ്ദിശ്യ സദ്ഭാവേന ദാസ്യകർമ്മ കുരുധ്വം|

٨ 8 عَالِمِينَ أَنْ مَهْمَا عَمِلَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَ ٱلْخَيْرِ فَذَلِكَ يَنَالُهُ مِنَ ٱلرَّبِّ، عَبْدًا كَانَ أَمْ حُرًّا.

ദാസമുക്തയോ ര്യേന യത് സത്കർമ്മ ക്രിയതേ തേന തസ്യ ഫലം പ്രഭുതോ ലപ്സ്യത ഇതി ജാനീത ച|

٩ 9 وَأَنْتُمْ أَيُّهَا ٱلسَّادَةُ، ٱفْعَلُوا لَهُمْ هَذِهِ ٱلْأُمُورَ، تَارِكِينَ ٱلتَّهْدِيدَ، عَالِمِينَ أَنَّ سَيِّدَكُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ، وَلَيْسَ عِنْدَهُ مُحَابَاةٌ.

അപരം ഹേ പ്രഭവഃ, യുഷ്മാഭി ർഭർത്സനം വിഹായ താൻ പ്രതി ന്യായ്യാചരണം ക്രിയതാം യശ്ച കസ്യാപി പക്ഷപാതം ന കരോതി യുഷ്മാകമപി താദൃശ ഏകഃ പ്രഭുഃ സ്വർഗേ വിദ്യത ഇതി ജ്ഞായതാം|

١٠ 10 أَخِيرًا يَا إِخْوَتِي، تَقَوَّوْا فِي ٱلرَّبِّ وَفِي شِدَّةِ قُوَّتِهِ.

അധികന്തു ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം പ്രഭുനാ തസ്യ വിക്രമയുക്തശക്ത്യാ ച ബലവന്തോ ഭവത|

١١ 11 ٱلْبَسُوا سِلَاحَ ٱللهِ ٱلْكَامِلَ لِكَيْ تَقْدِرُوا أَنْ تَثْبُتُوا ضِدَّ مَكَايِدِ إِبْلِيسَ.

യൂയം യത് ശയതാനശ്ഛലാനി നിവാരയിതും ശക്നുഥ തദർഥമ് ഈശ്വരീയസുസജ്ജാം പരിധദ്ധ്വം|

١٢ 12 فَإِنَّ مُصَارَعَتَنَا لَيْسَتْ مَعَ دَمٍ وَلَحْمٍ، بَلْ مَعَ ٱلرُّؤَسَاءِ، مَعَ ٱلسَّلَاطِينِ، مَعَ وُلَاةِ ٱلْعَالَمِ عَلَى ظُلْمَةِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، مَعَ أَجْنَادِ ٱلشَّرِّ ٱلرُّوحِيَّةِ فِي ٱلسَّمَاوِيَّاتِ. (aiōn g165)

യതഃ കേവലം രക്തമാംസാഭ്യാമ് ഇതി നഹി കിന്തു കർതൃത്വപരാക്രമയുക്തൈസ്തിമിരരാജ്യസ്യേഹലോകസ്യാധിപതിഭിഃ സ്വർഗോദ്ഭവൈ ർദുഷ്ടാത്മഭിരേവ സാർദ്ധമ് അസ്മാഭി ര്യുദ്ധം ക്രിയതേ| (aiōn g165)

١٣ 13 مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ ٱحْمِلُوا سِلَاحَ ٱللهِ ٱلْكَامِلَ لِكَيْ تَقْدِرُوا أَنْ تُقَاوِمُوا فِي ٱلْيَوْمِ ٱلشِّرِّيرِ، وَبَعْدَ أَنْ تُتَمِّمُوا كُلَّ شَيْءٍ أَنْ تَثْبُتُوا.

അതോ ഹേതോ ര്യൂയം യയാ സംകുലേ ദിനേഽവസ്ഥാതും സർവ്വാണി പരാജിത്യ ദൃഢാഃ സ്ഥാതുഞ്ച ശക്ഷ്യഥ താമ് ഈശ്വരീയസുസജ്ജാം ഗൃഹ്ലീത|

١٤ 14 فَٱثْبُتُوا مُمَنْطِقِينَ أَحْقَاءَكُمْ بِٱلْحَقِّ، وَلَابِسِينَ دِرْعَ ٱلْبِرِّ،

വസ്തുതസ്തു സത്യത്വേന ശൃങ്ഖലേന കടിം ബദ്ധ്വാ പുണ്യേന വർമ്മണാ വക്ഷ ആച്ഛാദ്യ

١٥ 15 وَحَاذِينَ أَرْجُلَكُمْ بِٱسْتِعْدَادِ إِنْجِيلِ ٱلسَّلَامِ.

ശാന്തേഃ സുവാർത്തയാ ജാതമ് ഉത്സാഹം പാദുകായുഗലം പദേ സമർപ്യ തിഷ്ഠത|

١٦ 16 حَامِلِينَ فَوْقَ ٱلْكُلِّ تُرْسَ ٱلْإِيمَانِ، ٱلَّذِي بِهِ تَقْدِرُونَ أَنْ تُطْفِئُوا جَمِيعَ سِهَامِ ٱلشِّرِّيرِ ٱلْمُلْتَهِبَةِ.

യേന ച ദുഷ്ടാത്മനോഽഗ്നിബാണാൻ സർവ്വാൻ നിർവ്വാപയിതും ശക്ഷ്യഥ താദൃശം സർവ്വാച്ഛാദകം ഫലകം വിശ്വാസം ധാരയത|

١٧ 17 وَخُذُوا خُوذَةَ ٱلْخَلَاصِ، وَسَيْفَ ٱلرُّوحِ ٱلَّذِي هُوَ كَلِمَةُ ٱللهِ.

ശിരസ്ത്രം പരിത്രാണമ് ആത്മനഃ ഖങ്ഗഞ്ചേശ്വരസ്യ വാക്യം ധാരയത|

١٨ 18 مُصَلِّينَ بِكُلِّ صَلَاةٍ وَطِلْبَةٍ كُلَّ وَقْتٍ فِي ٱلرُّوحِ، وَسَاهِرِينَ لِهَذَا بِعَيْنِهِ بِكُلِّ مُواظَبَةٍ وَطِلْبَةٍ، لِأَجْلِ جَمِيعِ ٱلْقِدِّيسِينَ،

സർവ്വസമയേ സർവ്വയാചനേന സർവ്വപ്രാർഥനേന ചാത്മനാ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം തദർഥം ദൃഢാകാങ്ക്ഷയാ ജാഗ്രതഃ സർവ്വേഷാം പവിത്രലോകാനാം കൃതേ സദാ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

١٩ 19 وَلِأَجْلِي، لِكَيْ يُعْطَى لِي كَلَامٌ عِنْدَ ٱفْتِتَاحِ فَمِي، لِأُعْلِمَ جِهَارًا بِسِرِّ ٱلْإِنْجِيلِ،

അഹഞ്ച യസ്യ സുസംവാദസ്യ ശൃങ്ഖലബദ്ധഃ പ്രചാരകദൂതോഽസ്മി തമ് ഉപയുക്തേനോത്സാഹേന പ്രചാരയിതും യഥാ ശക്നുയാം

٢٠ 20 ٱلَّذِي لِأَجْلِهِ أَنَا سَفِيرٌ فِي سَلَاسِلَ، لِكَيْ أُجَاهِرَ فِيهِ كَمَا يَجِبُ أَنْ أَتَكَلَّمَ.

തഥാ നിർഭയേന സ്വരേണോത്സാഹേന ച സുസംവാദസ്യ നിഗൂഢവാക്യപ്രചാരായ വക്തൃതാ യത് മഹ്യം ദീയതേ തദർഥം മമാപി കൃതേ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

٢١ 21 وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ أَيْضًا أَحْوَالِي، مَاذَا أَفْعَلُ، يُعَرِّفُكُمْ بِكُلِّ شَيْءٍ تِيخِيكُسُ ٱلْأَخُ ٱلْحَبِيبُ وَٱلْخَادِمُ ٱلْأَمِينُ فِي ٱلرَّبِّ،

അപരം മമ യാവസ്ഥാസ്തി യച്ച മയാ ക്രിയതേ തത് സർവ്വം യദ് യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതേ തദർഥം പ്രഭുനാ പ്രിയഭ്രാതാ വിശ്വാസ്യഃ പരിചാരകശ്ച തുഖികോ യുഷ്മാൻ തത് ജ്ഞാപയിഷ്യതി|

٢٢ 22 ٱلَّذِي أَرْسَلْتُهُ إِلَيْكُمْ لِهَذَا بِعَيْنِهِ، لِكَيْ تَعْلَمُوا أَحْوَالَنَا، وَلِكَيْ يُعَزِّيَ قُلُوبَكُمْ.

യൂയം യദ് അസ്മാകമ് അവസ്ഥാം ജാനീഥ യുഷ്മാകം മനാംസി ച യത് സാന്ത്വനാം ലഭന്തേ തദർഥമേവാഹം യുഷ്മാകം സന്നിധിം തം പ്രേഷിതവാന|

٢٣ 23 سَلَامٌ عَلَى ٱلْإِخْوَةِ، وَمَحَبَّةٌ بِإِيمَانٍ مِنَ ٱللهِ ٱلْآبِ وَٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

അപരമ് ഈശ്വരഃ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച സർവ്വേഭ്യോ ഭ്രാതൃഭ്യഃ ശാന്തിം വിശ്വാസസഹിതം പ്രേമ ച ദേയാത്|

٢٤ 24 اَلنِّعْمَةُ مَعَ جَمِيعِ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ رَبَّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ فِي عَدَمِ فَسَادٍ. آمِينَ. -كُتِبَتْ إِلَى أَهْلِ أَفَسُسَ مِنْ رُومِيَةِ عَلَى يَدِ تِيخِيكُسَ-

യേ കേചിത് പ്രഭൗ യീശുഖ്രീഷ്ടേഽക്ഷയം പ്രേമ കുർവ്വന്തി താൻ പ്രതി പ്രസാദോ ഭൂയാത്| തഥാസ്തു|