لُوقا 16
| وَقَالَ أَيْضًا لِتَلَامِيذِهِ: «كَانَ إِنْسَانٌ غَنِيٌّ لَهُ وَكِيلٌ، فَوُشِيَ بِهِ إِلَيْهِ بِأَنَّهُ يُبَذِّرُ أَمْوَالَهُ. | ١ 1 |
ଅପରଞ୍ଚ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋନ୍ୟାମେକାଂ କଥାଂ କଥଯାମାସ କସ୍ୟଚିଦ୍ ଧନୱତୋ ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶେ ସମ୍ପତ୍ତେରପୱ୍ୟଯେଽପୱାଦିତେ ସତି
| فَدَعَاهُ وَقَالَ لَهُ: مَا هَذَا ٱلَّذِي أَسْمَعُ عَنْكَ؟ أَعْطِ حِسَابَ وَكَالَتِكَ لِأَنَّكَ لَا تَقْدِرُ أَنْ تَكُونَ وَكِيلًا بَعْدُ. | ٢ 2 |
ତସ୍ୟ ପ୍ରଭୁସ୍ତମ୍ ଆହୂଯ ଜଗାଦ, ତ୍ୱଯି ଯାମିମାଂ କଥାଂ ଶୃଣୋମି ସା କୀଦୃଶୀ? ତ୍ୱଂ ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶକର୍ମ୍ମଣୋ ଗଣନାଂ ଦର୍ଶଯ ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶପଦେ ତ୍ୱଂ ନ ସ୍ଥାସ୍ୟସି|
| فَقَالَ ٱلْوَكِيلُ فِي نَفْسِهِ: مَاذَا أَفْعَلُ؟ لِأَنَّ سَيِّدِي يَأْخُذُ مِنِّي ٱلْوَكَالَةَ. لَسْتُ أَسْتَطِيعُ أَنْ أَنْقُبَ، وَأَسْتَحِي أَنْ أَسْتَعْطِيَ. | ٣ 3 |
ତଦା ସ ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶୋ ମନସା ଚିନ୍ତଯାମାସ, ପ୍ରଭୁ ର୍ୟଦି ମାଂ ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶପଦାଦ୍ ଭ୍ରଂଶଯତି ତର୍ହି କିଂ କରିଷ୍ୟେଽହଂ? ମୃଦଂ ଖନିତୁଂ ମମ ଶକ୍ତି ର୍ନାସ୍ତି ଭିକ୍ଷିତୁଞ୍ଚ ଲଜ୍ଜିଷ୍ୟେଽହଂ|
| قَدْ عَلِمْتُ مَاذَا أَفْعَلُ، حَتَّى إِذَا عُزِلْتُ عَنِ ٱلْوَكَالَةِ يَقْبَلُونِي فِي بُيُوتِهِمْ. | ٤ 4 |
ଅତଏୱ ମଯି ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶପଦାତ୍ ଚ୍ୟୁତେ ସତି ଯଥା ଲୋକା ମହ୍ୟମ୍ ଆଶ୍ରଯଂ ଦାସ୍ୟନ୍ତି ତଦର୍ଥଂ ଯତ୍କର୍ମ୍ମ ମଯା କରଣୀଯଂ ତନ୍ ନିର୍ଣୀଯତେ|
| فَدَعَا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْ مَدْيُونِي سَيِّدِهِ، وَقَالَ لِلْأَوَّلِ: كَمْ عَلَيْكَ لِسَيِّدِي؟ | ٥ 5 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ସ୍ୱପ୍ରଭୋରେକୈକମ୍ ଅଧମର୍ଣମ୍ ଆହୂଯ ପ୍ରଥମଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ତ୍ୱତ୍ତୋ ମେ ପ୍ରଭୁଣା କତି ପ୍ରାପ୍ୟମ୍?
| فَقَالَ: مِئَةُ بَثِّ زَيْتٍ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ وَٱجْلِسْ عَاجِلًا وَٱكْتُبْ خَمْسِينَ. | ٦ 6 |
ତତଃ ସ ଉୱାଚ, ଏକଶତାଢକତୈଲାନି; ତଦା ଗୃହକାର୍ୟ୍ୟାଧୀଶଃ ପ୍ରୋୱାଚ, ତୱ ପତ୍ରମାନୀଯ ଶୀଘ୍ରମୁପୱିଶ୍ୟ ତତ୍ର ପଞ୍ଚାଶତଂ ଲିଖ|
| ثُمَّ قَالَ لِآخَرَ: وَأَنْتَ كَمْ عَلَيْكَ؟ فَقَالَ: مِئَةُ كُرِّ قَمْحٍ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ وَٱكْتُبْ ثَمَانِينَ. | ٧ 7 |
ପଶ୍ଚାଦନ୍ୟମେକଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ତ୍ୱତ୍ତୋ ମେ ପ୍ରଭୁଣା କତି ପ୍ରାପ୍ୟମ୍? ତତଃ ସୋୱାଦୀଦ୍ ଏକଶତାଢକଗୋଧୂମାଃ; ତଦା ସ କଥଯାମାସ, ତୱ ପତ୍ରମାନୀଯ ଅଶୀତିଂ ଲିଖ|
| فَمَدَحَ ٱلسَّيِّدُ وَكِيلَ ٱلظُّلْمِ إِذْ بِحِكْمَةٍ فَعَلَ، لِأَنَّ أَبْنَاءَ هَذَا ٱلدَّهْرِ أَحْكَمُ مِنْ أَبْنَاءِ ٱلنُّورِ فِي جِيلِهِمْ. (aiōn g165) | ٨ 8 |
ତେନୈୱ ପ୍ରଭୁସ୍ତମଯଥାର୍ଥକୃତମ୍ ଅଧୀଶଂ ତଦ୍ବୁଦ୍ଧିନୈପୁଣ୍ୟାତ୍ ପ୍ରଶଶଂସ; ଇତ୍ଥଂ ଦୀପ୍ତିରୂପସନ୍ତାନେଭ୍ୟ ଏତତ୍ସଂସାରସ୍ୟ ସନ୍ତାନା ୱର୍ତ୍ତମାନକାଲେଽଧିକବୁଦ୍ଧିମନ୍ତୋ ଭୱନ୍ତି| (aiōn g165)
| وَأَنَا أَقُولُ لَكُمُ: ٱصْنَعُوا لَكُمْ أَصْدِقَاءَ بِمَالِ ٱلظُّلْمِ، حَتَّى إِذَا فَنِيتُمْ يَقْبَلُونَكُمْ فِي ٱلْمَظَالِّ ٱلْأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166) | ٩ 9 |
ଅତୋ ୱଦାମି ଯୂଯମପ୍ୟଯଥାର୍ଥେନ ଧନେନ ମିତ୍ରାଣି ଲଭଧ୍ୱଂ ତତୋ ଯୁଷ୍ମାସୁ ପଦଭ୍ରଷ୍ଟେଷ୍ୱପି ତାନି ଚିରକାଲମ୍ ଆଶ୍ରଯଂ ଦାସ୍ୟନ୍ତି| (aiōnios g166)
| اَلْأَمِينُ فِي ٱلْقَلِيلِ أَمِينٌ أَيْضًا فِي ٱلْكَثِيرِ، وَٱلظَّالِمُ فِي ٱلْقَلِيلِ ظَالِمٌ أَيْضًا فِي ٱلْكَثِيرِ. | ١٠ 10 |
ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ କ୍ଷୁଦ୍ରେ କାର୍ୟ୍ୟେ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଭୱତି ସ ମହତି କାର୍ୟ୍ୟେପି ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଭୱତି, କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ କ୍ଷୁଦ୍ରେ କାର୍ୟ୍ୟେଽୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଭୱତି ସ ମହତି କାର୍ୟ୍ୟେପ୍ୟୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଭୱତି|
| فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَالِ ٱلظُّلْمِ، فَمَنْ يَأْتَمِنُكُمْ عَلَى ٱلْحَقِّ؟ | ١١ 11 |
ଅତଏୱ ଅଯଥାର୍ଥେନ ଧନେନ ଯଦି ଯୂଯମୱିଶ୍ୱାସ୍ୟା ଜାତାସ୍ତର୍ହି ସତ୍ୟଂ ଧନଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ କରେଷୁ କଃ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି?
| وَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَا هُوَ لِلْغَيْرِ، فَمَنْ يُعْطِيكُمْ مَا هُوَ لَكُمْ؟ | ١٢ 12 |
ଯଦି ଚ ପରଧନେନ ଯୂଯମ୍ ଅୱିଶ୍ୱାସ୍ୟା ଭୱଥ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ସ୍ୱକୀଯଧନଂ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ କୋ ଦାସ୍ୟତି?
| لَا يَقْدِرُ خَادِمٌ أَنْ يَخْدِمَ سَيِّدَيْنِ، لِأَنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ ٱلْوَاحِدَ وَيُحِبَّ ٱلْآخَرَ، أَوْ يُلَازِمَ ٱلْوَاحِدَ وَيَحْتَقِرَ ٱلْآخَرَ. لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَخْدِمُوا ٱللهَ وَٱلْمَالَ». | ١٣ 13 |
କୋପି ଦାସ ଉଭୌ ପ୍ରଭୂ ସେୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି, ଯତ ଏକସ୍ମିନ୍ ପ୍ରୀଯମାଣୋଽନ୍ୟସ୍ମିନ୍ନପ୍ରୀଯତେ ଯଦ୍ୱା ଏକଂ ଜନଂ ସମାଦୃତ୍ୟ ତଦନ୍ୟଂ ତୁଚ୍ଛୀକରୋତି ତଦ୍ୱଦ୍ ଯୂଯମପି ଧନେଶ୍ୱରୌ ସେୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁଥ|
| وَكَانَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضًا يَسْمَعُونَ هَذَا كُلَّهُ، وَهُمْ مُحِبُّونَ لِلْمَالِ، فَٱسْتَهْزَأُوا بِهِ. | ١٤ 14 |
ତଦୈତାଃ ସର୍ୱ୍ୱାଃ କଥାଃ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଲୋଭିଫିରୂଶିନସ୍ତମୁପଜହସୁଃ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ تُبَرِّرُونَ أَنْفُسَكُمْ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ! وَلَكِنَّ ٱللهَ يَعْرِفُ قُلُوبَكُمْ. إِنَّ ٱلْمُسْتَعْلِيَ عِنْدَ ٱلنَّاسِ هُوَ رِجْسٌ قُدَّامَ ٱللهِ. | ١٥ 15 |
ତତଃ ସ ଉୱାଚ, ଯୂଯଂ ମନୁଷ୍ୟାଣାଂ ନିକଟେ ସ୍ୱାନ୍ ନିର୍ଦୋଷାନ୍ ଦର୍ଶଯଥ କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଅନ୍ତଃକରଣାନୀଶ୍ୱରୋ ଜାନାତି, ଯତ୍ ମନୁଷ୍ୟାଣାମ୍ ଅତି ପ୍ରଶଂସ୍ୟଂ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଘୃଣ୍ୟଂ|
| «كَانَ ٱلنَّامُوسُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ إِلَى يُوحَنَّا. وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ يُبَشَّرُ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، وَكُلُّ وَاحِدٍ يَغْتَصِبُ نَفْسَهُ إِلَيْهِ. | ١٦ 16 |
ଯୋହନ ଆଗମନପର୍ୟ୍ୟନତଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପେ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଲେଖନାନି ଚାସନ୍ ତତଃ ପ୍ରଭୃତି ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଃ ପ୍ରଚରତି, ଏକୈକୋ ଲୋକସ୍ତନ୍ମଧ୍ୟଂ ଯତ୍ନେନ ପ୍ରୱିଶତି ଚ|
| وَلَكِنَّ زَوَالَ ٱلسَّمَاءِ وَٱلْأَرْضِ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ تَسْقُطَ نُقْطَةٌ وَاحِدَةٌ مِنَ ٱلنَّامُوسِ. | ١٧ 17 |
ୱରଂ ନଭସଃ ପୃଥିୱ୍ୟାଶ୍ଚ ଲୋପୋ ଭୱିଷ୍ୟତି ତଥାପି ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ଏକବିନ୍ଦୋରପି ଲୋପୋ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| كُلُّ مَنْ يُطَلِّقُ ٱمْرَأَتَهُ وَيَتَزَوَّجُ بِأُخْرَى يَزْنِي، وَكُلُّ مَنْ يَتَزَوَّجُ بِمُطَلَّقَةٍ مِنْ رَجُلٍ يَزْنِي. | ١٨ 18 |
ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱୀଯାଂ ଭାର୍ୟ୍ୟାଂ ୱିହାଯ ସ୍ତ୍ରିଯମନ୍ୟାଂ ୱିୱହତି ସ ପରଦାରାନ୍ ଗଚ୍ଛତି, ଯଶ୍ଚ ତା ତ୍ୟକ୍ତାଂ ନାରୀଂ ୱିୱହତି ସୋପି ପରଦାରାନ ଗଚ୍ଛତି|
| «كَانَ إِنْسَانٌ غَنِيٌّ وَكَانَ يَلْبَسُ ٱلأُرْجُوانُ وَٱلْبَزَّ وَهُوَ يَتَنَعَّمُ كُلَّ يَوْمٍ مُتَرَفِّهًا. | ١٩ 19 |
ଏକୋ ଧନୀ ମନୁଷ୍ୟଃ ଶୁକ୍ଲାନି ସୂକ୍ଷ୍ମାଣି ୱସ୍ତ୍ରାଣି ପର୍ୟ୍ୟଦଧାତ୍ ପ୍ରତିଦିନଂ ପରିତୋଷରୂପେଣାଭୁଂକ୍ତାପିୱଚ୍ଚ|
| وَكَانَ مِسْكِينٌ ٱسْمُهُ لِعَازَرُ، ٱلَّذِي طُرِحَ عِنْدَ بَابِهِ مَضْرُوبًا بِٱلْقُرُوحِ، | ٢٠ 20 |
ସର୍ୱ୍ୱାଙ୍ଗେ କ୍ଷତଯୁକ୍ତ ଇଲିଯାସରନାମା କଶ୍ଚିଦ୍ ଦରିଦ୍ରସ୍ତସ୍ୟ ଧନୱତୋ ଭୋଜନପାତ୍ରାତ୍ ପତିତମ୍ ଉଚ୍ଛିଷ୍ଟଂ ଭୋକ୍ତୁଂ ୱାଞ୍ଛନ୍ ତସ୍ୟ ଦ୍ୱାରେ ପତିତ୍ୱାତିଷ୍ଠତ୍;
| وَيَشْتَهِي أَنْ يَشْبَعَ مِنَ ٱلْفُتَاتِ ٱلسَّاقِطِ مِنْ مَائِدَةِ ٱلْغَنِيِّ، بَلْ كَانَتِ ٱلْكِلَابُ تَأْتِي وَتَلْحَسُ قُرُوحَهُ. | ٢١ 21 |
ଅଥ ଶ୍ୱାନ ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ କ୍ଷତାନ୍ୟଲିହନ୍|
| فَمَاتَ ٱلْمِسْكِينُ وَحَمَلَتْهُ ٱلْمَلَائِكَةُ إِلَى حِضْنِ إِبْرَاهِيمَ. وَمَاتَ ٱلْغَنِيُّ أَيْضًا وَدُفِنَ، | ٢٢ 22 |
କିଯତ୍କାଲାତ୍ପରଂ ସ ଦରିଦ୍ରଃ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ; ତତଃ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାସ୍ତଂ ନୀତ୍ୱା ଇବ୍ରାହୀମଃ କ୍ରୋଡ ଉପୱେଶଯାମାସୁଃ|
| فَرَفَعَ عَيْنَيْهِ فِي ٱلجَحِيمِ وَهُوَ فِي ٱلْعَذَابِ، وَرَأَى إِبْرَاهِيمَ مِنْ بَعِيدٍ وَلِعَازَرَ فِي حِضْنِهِ، (Hadēs g86) | ٢٣ 23 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଧନୱାନପି ମମାର, ତଂ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପଯାମାସୁଶ୍ଚ; କିନ୍ତୁ ପରଲୋକେ ସ ୱେଦନାକୁଲଃ ସନ୍ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ବହୁଦୂରାଦ୍ ଇବ୍ରାହୀମଂ ତତ୍କ୍ରୋଡ ଇଲିଯାସରଞ୍ଚ ୱିଲୋକ୍ୟ ରୁୱନ୍ନୁୱାଚ; (Hadēs g86)
| فَنَادَى وَقَالَ: يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ، ٱرْحَمْنِي، وَأَرْسِلْ لِعَازَرَ لِيَبُلَّ طَرَفَ إِصْبِعِهِ بِمَاءٍ وَيُبَرِّدَ لِسَانِي، لِأَنِّي مُعَذَّبٌ فِي هَذَا ٱللَّهِيبِ. | ٢٤ 24 |
ହେ ପିତର୍ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ଅନୁଗୃହ୍ୟ ଅଙ୍ଗୁଲ୍ୟଗ୍ରଭାଗଂ ଜଲେ ମଜ୍ଜଯିତ୍ୱା ମମ ଜିହ୍ୱାଂ ଶୀତଲାଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଇଲିଯାସରଂ ପ୍ରେରଯ, ଯତୋ ୱହ୍ନିଶିଖାତୋହଂ ୱ୍ୟଥିତୋସ୍ମି|
| فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ: يَا ٱبْنِي، ٱذْكُرْ أَنَّكَ ٱسْتَوْفَيْتَ خَيْرَاتِكَ فِي حَيَاتِكَ، وَكَذَلِكَ لِعَازَرُ ٱلْبَلَايَا. وَٱلْآنَ هُوَ يَتَعَزَّى وَأَنْتَ تَتَعَذَّبُ. | ٢٥ 25 |
ତଦା ଇବ୍ରାହୀମ୍ ବଭାଷେ, ହେ ପୁତ୍ର ତ୍ୱଂ ଜୀୱନ୍ ସମ୍ପଦଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍ ଇଲିଯାସରସ୍ତୁ ୱିପଦଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍ ଏତତ୍ ସ୍ମର, କିନ୍ତୁ ସମ୍ପ୍ରତି ତସ୍ୟ ସୁଖଂ ତୱ ଚ ଦୁଃଖଂ ଭୱତି|
| وَفَوْقَ هَذَا كُلِّهِ، بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ هُوَّةٌ عَظِيمَةٌ قَدْ أُثْبِتَتْ، حَتَّى إِنَّ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ ٱلْعُبُورَ مِنْ هَهُنَا إِلَيْكُمْ لَا يَقْدِرُونَ، وَلَا ٱلَّذِينَ مِنْ هُنَاكَ يَجْتَازُونَ إِلَيْنَا. | ٢٦ 26 |
ଅପରମପି ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଅସ୍ମାକଞ୍ଚ ସ୍ଥାନଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ ମହଦ୍ୱିଚ୍ଛେଦୋଽସ୍ତି ତତ ଏତତ୍ସ୍ଥାନସ୍ୟ ଲୋକାସ୍ତତ୍ ସ୍ଥାନଂ ଯାତୁଂ ଯଦ୍ୱା ତତ୍ସ୍ଥାନସ୍ୟ ଲୋକା ଏତତ୍ ସ୍ଥାନମାଯାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି|
| فَقَالَ: أَسْأَلُكَ إِذًا، يَا أَبَتِ، أَنْ تُرْسِلَهُ إِلَى بَيْتِ أَبِي، | ٢٧ 27 |
ତଦା ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ହେ ପିତସ୍ତର୍ହି ତ୍ୱାଂ ନିୱେଦଯାମି ମମ ପିତୁ ର୍ଗେହେ ଯେ ମମ ପଞ୍ଚ ଭ୍ରାତରଃ ସନ୍ତି
| لِأَنَّ لِي خَمْسَةَ إِخْوَةٍ، حَتَّى يَشْهَدَ لَهُمْ لِكَيْلَا يَأْتُوا هُمْ أَيْضًا إِلَى مَوْضِعِ ٱلْعَذَابِ هَذَا. | ٢٨ 28 |
ତେ ଯଥୈତଦ୍ ଯାତନାସ୍ଥାନଂ ନାଯାସ୍ୟନ୍ତି ତଥା ମନ୍ତ୍ରଣାଂ ଦାତୁଂ ତେଷାଂ ସମୀପମ୍ ଇଲିଯାସରଂ ପ୍ରେରଯ|
| قَالَ لَهُ إِبْرَاهِيمُ: عِنْدَهُمْ مُوسَى وَٱلْأَنْبِيَاءُ، لِيَسْمَعُوا مِنْهُمْ. | ٢٩ 29 |
ତତ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ଉୱାଚ, ମୂସାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଞ୍ଚ ପୁସ୍ତକାନି ତେଷାଂ ନିକଟେ ସନ୍ତି ତେ ତଦ୍ୱଚନାନି ମନ୍ୟନ୍ତାଂ|
| فَقَالَ: لَا، يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ، بَلْ إِذَا مَضَى إِلَيْهِمْ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ يَتُوبُونَ. | ٣٠ 30 |
ତଦା ସ ନିୱେଦଯାମାସ, ହେ ପିତର୍ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ନ ତଥା, କିନ୍ତୁ ଯଦି ମୃତଲୋକାନାଂ କଶ୍ଚିତ୍ ତେଷାଂ ସମୀପଂ ଯାତି ତର୍ହି ତେ ମନାଂସି ୱ୍ୟାଘୋଟଯିଷ୍ୟନ୍ତି|
| فَقَالَ لَهُ: إِنْ كَانُوا لَا يَسْمَعُونَ مِنْ مُوسَى وَٱلْأَنْبِيَاءِ، وَلَا إِنْ قَامَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ يُصَدِّقُونَ». | ٣١ 31 |
ତତ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ଜଗାଦ, ତେ ଯଦି ମୂସାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଞ୍ଚ ୱଚନାନି ନ ମନ୍ୟନ୍ତେ ତର୍ହି ମୃତଲୋକାନାଂ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଦ୍ ଉତ୍ଥିତେପି ତେ ତସ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଂ ନ ମଂସ୍ୟନ୍ତେ|
