مَرْقُس 10

١ 1 وَقَامَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ أَيْضًا، وَكَعَادَتِهِ كَانَ أَيْضًا يُعَلِّمُهُمْ.

यीशुऐ अपणे चेलयां सोगी कपरनहुम शहर छडी दिता, सै यहूदिया प्रदेशे ला निकले कने यरदन खड्डा दे दुऐ पास्से चली गे। कने इक बरी फिरी भीड़ उदे बाल गिठी होई गेई, कने सै उना जो हरबरी सांई उपदेश देणा लग्गा।

٢ 2 فَتَقَدَّمَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ؟». لِيُجَرِّبُوهُ.

तालू फरीसी उदे बाल आऐ कने उसयो परखणे तांई उसला पुछया, “क्या मूसा दिया व्यवस्था च इक मरदे जो अपणिया घरे बालिया जो तलाक देणे दा हक है?”

٣ 3 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟».

यीशुऐ उना जो जबाब दिता, “मूसा तुहांजो तलाक दे बारे च क्या हुकम दितया है?”

٤ 4 فَقَالُوا: «مُوسَى أَذِنَ أَنْ يُكْتَبَ كِتَابُ طَلَاقٍ، فَتُطَلَّقُ».

उना बोलया, “मूसा हुकम दितया की त्याग पत्र लिखी करी अपणी घरे बालिया जो देई दिया कने उसा जो छडी दिया।”

٥ 5 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةَ،

यीशुऐ उना जो बोलया, “तुसां हरबरी परमेश्वरे दे हुकमें जो मनणे तांई मुकरी जांदे न, क्योंकि तुसां दा मन कठोर है, इस तांई मूसा ऐ लिखया था।

٦ 6 وَلَكِنْ مِنْ بَدْءِ ٱلْخَلِيقَةِ، ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمَا ٱللهُ.

पर पबित्र शास्त्रां च लिखया है कि जालू परमेश्वरे संसार बणया था, तालू उनी इक मर्द तांई इक जनानी बणाई।

٧ 7 مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ،

जालू इक मर्द जनानिया ने बियाह करदा है, तां सै दोनों इक होई जान्दे न, क्योंकि सै दोंनो इक जान न।

٨ 8 وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

कने सै दोनो हुण इक तन न, क्योंकि हुण सै दो जणे नी, पर इक माणुऐ सांई न।

٩ 9 فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقْهُ إِنْسَانٌ».

इस तांई उसा जनानिया कने मर्दे जो बख नी करणा चाईदा जिना जो परमेश्वरे बियाह दे बंधना च बनया है।”

١٠ 10 ثُمَّ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا عَنْ ذَلِكَ،

कने बादे च, जालू सै चेलयां सोगी घरे च किल्ला था, तालू चेलयां तलाक दे बारे च उसला पुछया।

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي عَلَيْهَا.

यीशुऐ उना जो जबाब दिता, “जड़ा अपणिया घरे बालिया जो छडी करी दुईया ने बियाह करे तां सै उसा पेहलिया दे खिलाफ च व्यभिचार करदा है।

١٢ 12 وَإِنْ طَلَّقَتِ ٱمْرَأَةٌ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ بِآخَرَ تَزْنِي».

कने अगर घरे बाली अपणे घरे बाले जो छडी करी कुसी होरसी ने बियाह करे, तां सै व्यभिचार करदी है।”

١٣ 13 وَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَوْلَادًا لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ فَٱنْتَهَرُوا ٱلَّذِينَ قَدَّمُوهُمْ.

फिरी लोक बचयां जो यीशुऐ बाल लोणा लग्गे ताकि सै उना पर हथ रखीकर उना जो आशीष दे, पर चेलयां उना लोकां जो डांटया।

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذَلِكَ ٱغْتَاظَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

यीशुऐ जो ऐ सब दिखीकरी गुस्सा आया कने उना जो बोलया, “बचयां जो मना मत करा कने इना जो मेरे बाल ओंणा दिया, जड़े इना बचयां सांई भरोसेमदं न उना परमेश्वरे दे राज्य च रेणा।

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, परमेश्वरे अपणे राज्य च सिर्फ उना लोकां जो ओणा देणा है जड़े परमेश्वरे दे राज्य जो बचयां सांई अपनांदे न।”

١٦ 16 فَٱحْتَضَنَهُمْ وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَبَارَكَهُمْ.

कने यीशुऐ बचयां जो गल्ले ने लाया, कने उना पर हथ रखीकरी यीशुऐ आशीष दिती।

١٧ 17 وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ إِلَى ٱلطَّرِيقِ، رَكَضَ وَاحِدٌ وَجَثَا لَهُ وَسَأَلَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟». (aiōnios g166)

जालू यीशु कने उदे चेलयां यात्रा करणा शुरू किती थी, तां इक माणु उदे बाल दौड़ी करी आया कने इज्जत मान तांई उदे पैरां अग्गे डेई पिया कने उसला पूछणा लग्गा की, “हे उत्तम गुरू, मैं क्या कम्म करां की परमेश्वर मिंजो हमेशा दी जिन्दगी दे? (aiōnios g166)

١٨ 18 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

यीशुऐ उसयो बोलया, तुसां मिंजो कजो उत्तम बोलदे न, उत्तम तां सिर्फ इक ही है, सै परमेश्वर है।”

١٩ 19 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. لَا تَسْلُبْ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

“तू परमेश्वर दे हुकमा जो तां जाणदा है की: हत्या नी करणी, व्यभिचार नी करणा, चोरी नी करणी, झूठी गबाई नी देंणी, बेईमानी नी करणी, कने अपणे माता पिता दा आदर करणा।”

٢٠ 20 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

उनी यीशुऐ बोलया, “गुरू जी, इना सबना हुकमा जो तां मैं बचपने ला ही मनदा आया है।”

٢١ 21 فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَأَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اِذْهَبْ بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي حَامِلًا ٱلصَّلِيبَ».

यीशुऐ उस पासे नजर करी के प्यारे ने दिखया कने उसयो बोलया, “इक कम्म है जड़ा तिजो हाली भी करणे दी जरूरत है। जा, कने जड़ा कुछ तेरा है उसयो बेची करी गरीबां जो देई दे, तां तिजो स्वर्गे दा धन मिलणा, इयां करणे बाद आ कने मेरा चेला बणिया।”

٢٢ 22 فَٱغْتَمَّ عَلَى ٱلْقَوْلِ وَمَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

तालू माणुऐ यीशुऐ दी इसा गल्ला जो सुणया, कने उदे चेहरे पर उदासी छाई गेई, कने सै दुखी होईकरी चली गिया, क्योंकि सै बड़ा भरी अमीर था।

٢٣ 23 فَنَظَرَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

यीशुऐ चारो पासे दिखीकरी अपणे चेलयां जो बोलया, “अमीरां दा परमेश्वरे दे राज्य च जाणा बड़ा मुशकिल है।”

٢٤ 24 فَتَحَيَّرَ ٱلتَّلَامِيذُ مِنْ كَلَامِهِ. فَأَجَابَ يَسُوعُ أَيْضًا وَقَالَ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ٱلْمُتَّكِلِينَ عَلَى ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

तालू चेले यीशुऐ दियां गल्लां सुणी की हेरान होई गे, यीशुऐ बोलया मेरे भाईयो, जड़ा कोई अपणे पैसयां उपर भरोसा करदा है, उना तांई परमेश्वरे दे राज्य जो जाणा बड़ा मुशकिल है।

٢٥ 25 مُرُورُ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ».

ऊंटे दा सुइया दे नाके चे निकलना असान है, पर अमीरां दा परमेश्वरे दे राज्य च जाणा बड़ा भरी मुशकिल है।

٢٦ 26 فَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

जालू चेलयां ऐ सुणया, तां सै बड़े हेरान होईकरी अपु चे बोलणा लग्गे, “तां कुण अपणे पापां दी सजा मिलणे ला बची सकदा है?”

٢٧ 27 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ لَيْسَ عِنْدَ ٱللهِ، لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

यीशुऐ उना दे पासे दिखीकरी बोलया, “जड़ा माणु नी करी सकदे, पर सै परमेश्वर करी सकदा है, क्योंकि परमेश्वरे सब कुछ करी सकदा है।”

٢٨ 28 وَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

पतरस यीशुऐ जो बोलणा लग्गा, सांझो क्या मिलणा? असां तां तुहाड़े चेले बणने तांई अपणा सारा कुछ छडी दितया है।

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا، لِأَجْلِي وَلِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ،

यीशुऐ चेलयां जो बोलया, “मैं तुहांजो ने सच्च बोलदा है, मेरे चेले बणने तांई कने शुभसमाचार दा प्रचार करणे तांई तुसां च जिनी भी घरे जो छडया, या अपणे भाई बेहण, माता-पिता, अपणिया जमिना जो छडया है।

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ ٱلْآنَ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ، بُيُوتًا وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمَّهَاتٍ وَأَوْلَادًا وَحُقُولًا، مَعَ ٱضْطِهَادَاتٍ، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166)

उसयो इस बकते सौ गुणा ना मिल्ला हो, जिनी अपणा टबर, भाई कने बेहणां, माता-पिता, बाल बचयां जो या खेतरां जो छडया हो। पर उसयो तकलिफां कने ओणे बाले बकते च हमेशा दी जिन्दगी मिलणी है। (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ».

पर मते लोक न जड़े हुण महान कने अग्गे न, उसी बकते सै पीच्छे होणे, कने जड़े पीच्छे न, सै उस बकते पेहले होणे न।”

٣٢ 32 وَكَانُوا فِي ٱلطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَقَدَّمُهُمْ يَسُوعُ، وَكَانُوا يَتَحَيَّرُونَ. وَفِيمَا هُمْ يَتْبَعُونَ كَانُوا يَخَافُونَ. فَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ عَمَّا سَيَحْدُثُ لَهُ:

सै यरूशलेम शेहर जो जांदे बेले जालू रस्ते च थे, तां यीशु उना दे अग्गे-अग्गे चलया था, कने उदे चेले बड़े हेरान होऐ की जिथू सै चलयो थे, ओथु मते लोका उना दा बिरोध किता था, कने जड़े लोक उदे सोगी थे, सै इसा गल्ला ला डरयो थे, की यरूशलेम शेहर च उना दा क्या होणा। तालू सै फिरी उना बाहरां चेलयां जो इकी तरफा लेईकरी उना ने गल्लां बोलणा लग्गा, जड़ियां उस सोगी होणे बालियां थियां।

٣٣ 33 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ،

“दिखा, ध्याने ने सुणा, असां यरूशलेम शेहरे जो चलयो न, कने मैं माणुऐ दा पुत्र बड्डे याजकां कने यहूदी व्यवस्था जो सिखाणे बालयां दे हथे पकड़ाया जाणा है, कने उना मिंजो मौत दी सजा देणी है, कने होर जातियां दे हथे देई देणा है।

٣٤ 34 فَيَهْزَأُونَ بِهِ وَيَجْلِدُونَهُ وَيَتْفُلُونَ عَلَيْهِ وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

कने उना मेरा मजाक उड़ाणा है, मिंजो पर थुकणा, कने मिंजो कोड़े मारणे, कने मिंजो मारी देणा है, कने मैं तिजे दिने मरयां चे जिंदे होई जाणा है।”

٣٥ 35 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبْدِي قَائِلَيْنِ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كُلَّ مَا طَلَبْنَا».

याकूब कने यूहन्ना दो भाई, जड़े जब्दी दे पुत्र थे उना यीशुऐ बाल आई करी बोलया, “गुरू जी, असां कुछ तिजो ला मंगणा चांदे न, सेई तू साड़े तांई कर।”

٣٦ 36 فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟».

यीशुऐ उना ला पूछया, “तुसां क्या चांदे न की मैं तुहाड़े तांई करे?”

٣٧ 37 فَقَالَا لَهُ: «أَعْطِنَا أَنْ نَجْلِسَ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنْ يَسَارِكَ فِي مَجْدِكَ».

उना यीशुऐ जो बोलया, “असां तुसां दे महिमामय राज्य च तुसां दे बखे इज्जत बाली जगा च बोंणा चांदे न। असां चे इक तुहाड़े खबे कने इक सज्जे हथे बखे बोंणा चांदे न।”

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبغُ بِهَا أَنَا؟»

यीशुऐ उना जो बोलया, “तुसां जो नी पता कि तुसां क्या मंगा दे? हुण जड़े दुख मैं सेहणे न, क्या तुसां उना दुखां जो सेहन करी सकदे न? क्या तुसां मरणे तांई तैयार न क्योंकि मैं जल्दी ही मरणे बाला है?”

٣٩ 39 فَقَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ». فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَمَّا ٱلْكَأْسُ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا فَتَشْرَبَانِهَا، وَبَالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ.

उना उसला बोलया, “असां करी सकदे न।” यीशुऐ उना ने बोलया, “तुसां भी सारे दुख सेहणे न, जियां मैं सेहणे। तुसां जो भी मारया जाणा है, जियां मिजों मारणा है।

٤٠ 40 وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ».

मिजों ऐ तय करणे दा हक नी है, की मेरे सज्जे कने खबे कुसयो सै जगा मिलणी है, सै जगा उना लोकां तांई न, जिना जो परमेश्वर चुणयां है।”

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱبْتَدَأُوا يَغْتَاظُونَ مِنْ أَجْلِ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا.

ऐ सुणीकरी बाकी दसो चेले याकूब कने यूहन्ना पर गुस्सा करणा लग्गे।

٤٢ 42 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِينَ يُحْسَبُونَ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

तां यीशुऐ उना जो अपणे बाल सदीकरी उना जो बोलया, “तुहांजो पता है ना, कि जड़े लोक प्रधान मने जादें थे, सै अपणे अधिकारां दा इस्तेमाल अपणे अधीन लोकां दे उपर हक जमाणे तांई करदे न। उना दे अगुवे लोक अपणी गल्ल मनाणे तांई हक जतांदे न।

٤٣ 43 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ عَظِيمًا، يَكُونُ لَكُمْ خَادِمًا،

पर तुहांजो उना सांई नी होणा चाईदा, तुहांजो चे जड़ा महान बणना चांदा है, उसयो बाकियां दी सेबा करणी चाईदी।

٤٤ 44 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ أَوَّلًا، يَكُونُ لِلْجَمِيعِ عَبْدًا.

कने जड़ा कोई तुसां चे प्रधान बणना चांदा हो, सै सारायां दा नौकर बणे।

٤٥ 45 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

मैं ऐ इस तांई बोलदा है क्योंकि मैं, माणुऐ दा पुत्र, इस संसारे च सारयां दी सेबा करणे तांई आया है, मैं इस तांई नी आया कि लोकां ला अपणी सेबा करां। मैं तां लोकां जो पापां ला छुटकारा कराणे तांई अपणे प्राण कीमत च देणा आया है।”

٤٦ 46 وَجَاءُوا إِلَى أَرِيحَا. وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ أَرِيحَا مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٍ غَفِيرٍ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ ٱلْأَعْمَى ٱبْنُ تِيمَاوُسَ جَالِسًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

यरूशलेम शेहर दे रस्ते च जांदे, यीशु कने चेले येरीहो च आये, जालू सै कने उदे चेले कने इक बड़ी भीड़ यरीहो शेहरे ला निकला दी थी, इक बरतिमाई नाऐ दा अन्ना भिखारी सड़का दे बखे बैठया था। सै तिमाई दा जागत था।

٤٧ 47 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ، ٱبْتَدَأَ يَصْرُخُ وَيَقُولُ: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!»

सै ऐ सुणीकरी की यीशु नासरत शेहरे ला है, जड़ा रस्ते च चलया था, डडी-डडी करी बोलणा लग्गा, “हे यीशु, राजा दाऊदे दे बंशज, मिंजो पर दया कर।”

٤٨ 48 فَٱنْتَهَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

उसयो मतयां झिड़कां दीतियां की चुप रे, पर सै होर जोरे ने बोलणा लग्गा की, “हे यीशु, राजा दाऊदे दे बंशज, मिंजो पर दया कर।”

٤٩ 49 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُنَادَى. فَنَادَوْا ٱلْأَعْمَى قَائِلِينَ لَهُ: «ثِقْ! قُمْ! هُوَذَا يُنَادِيكَ».

तालू यीशुऐ ऐ सुणया कने रुकी करी बोलया, “उसयो ऐथू लोआ।” कने लोकां उस अन्ने जो सदीकरी बोलया, “हिम्मत रख, उठ सै तिजो सदा दा है।”

٥٠ 50 فَطَرَحَ رِدَاءَهُ وَقَامَ وَجَاءَ إِلَى يَسُوعَ.

कने अन्ने माणुऐ झट अपणे उपर ओडियो चादर सुटी कने उठी करी यीशुऐ बाल आया।

٥١ 51 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟» فَقَالَ لَهُ ٱلْأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!».

यीशुऐ उसयो पुछया, “तू क्या चांदा है की मैं तेरे तांई करे?” अन्ने उसयो बोलया, “गुरू जी, ऐ की मिंजो मिलणा लगी पोऐ।”

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱذْهَبْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي ٱلطَّرِيقِ.

यीशुऐ उसयो बोलया, “मैं तिजो ठीक करा दा क्योंकि तु मिजों पर भरोसा करदा है। हुण तू घरे जो जाई सकदा है” कने उसयो मिलणा लग्गी पिया, कने रस्ते च यीशुऐ पिच्छे चली पिया।

Jesus Blesses the Little Children