مَرْقُس 8
| فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ إِذْ كَانَ ٱلْجَمْعُ كَثِيرًا جِدًّا، وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ، دَعَا يَسُوعُ تَلَامِيذَهُ وَقَالَ لَهُمْ: | ١ 1 |
ତଦା ତତ୍ସମୀପଂ ବହୱୋ ଲୋକା ଆଯାତା ଅତସ୍ତେଷାଂ ଭୋଜ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଭାୱାଦ୍ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାନାହୂଯ ଜଗାଦ, |
| «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّ ٱلْآنَ لَهُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ يَمْكُثُونَ مَعِي وَلَيْسَ لَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ. | ٢ 2 |
ଲୋକନିୱହେ ମମ କୃପା ଜାଯତେ ତେ ଦିନତ୍ରଯଂ ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସନ୍ତି ତେଷାଂ ଭୋଜ୍ୟଂ କିମପି ନାସ୍ତି|
| وَإِنْ صَرَفْتُهُمْ إِلَى بُيُوتِهِمْ صَائِمِينَ يُخَوِّرُونَ فِي ٱلطَّرِيقِ، لِأَنَّ قَوْمًا مِنْهُمْ جَاءُوا مِنْ بَعِيدٍ». | ٣ 3 |
ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେଽନେକେ ଦୂରାଦ୍ ଆଗତାଃ, ଅଭୁକ୍ତେଷୁ ତେଷୁ ମଯା ସ୍ୱଗୃହମଭିପ୍ରହିତେଷୁ ତେ ପଥି କ୍ଲମିଷ୍ୟନ୍ତି|
| فَأَجَابَهُ تَلَامِيذُهُ: «مِنْ أَيْنَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يُشْبِعَ هَؤُلَاءِ خُبْزًا هُنَا فِي ٱلْبَرِّيَّةِ؟». | ٤ 4 |
ଶିଷ୍ୟା ଅୱାଦିଷୁଃ, ଏତାୱତୋ ଲୋକାନ୍ ତର୍ପଯିତୁମ୍ ଅତ୍ର ପ୍ରନ୍ତରେ ପୂପାନ୍ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ କେନ ଶକ୍ୟତେ?
| فَسَأَلَهُمْ: «كَمْ عِنْدَكُمْ مِنَ ٱلْخُبْزِ؟». فَقَالُوا: «سَبْعَةٌ». | ٥ 5 |
ତତଃ ସ ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ ଯୁଷ୍ମାକଂ କତି ପୂପାଃ ସନ୍ତି? ତେଽକଥଯନ୍ ସପ୍ତ|
| فَأَمَرَ ٱلْجَمْعَ أَنْ يَتَّكِئُوا عَلَى ٱلْأَرْضِ، وَأَخَذَ ٱلسَّبْعَ خُبْزَاتٍ وَشَكَرَ وَكَسَرَ وَأَعْطَى تَلَامِيذَهُ لِيُقَدِّمُوا، فَقَدَّمُوا إِلَى ٱلْجَمْعِ. | ٦ 6 |
ତତଃ ସ ତାଲ୍ଲୋକାନ୍ ଭୁୱି ସମୁପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ ତାନ୍ ସପ୍ତ ପୂପାନ୍ ଧୃତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରଗୁଣାନ୍ ଅନୁକୀର୍ତ୍ତଯାମାସ, ଭଂକ୍ତ୍ୱା ପରିୱେଷଯିତୁଂ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି ଦଦୌ, ତତସ୍ତେ ଲୋକେଭ୍ୟଃ ପରିୱେଷଯାମାସୁଃ|
| وَكَانَ مَعَهُمْ قَلِيلٌ مِنْ صِغَارِ ٱلسَّمَكِ، فَبَارَكَ وَقَالَ أَنْ يُقَدِّمُوا هَذِهِ أَيْضًا. | ٧ 7 |
ତଥା ତେଷାଂ ସମୀପେ ଯେ କ୍ଷୁଦ୍ରମତ୍ସ୍ୟା ଆସନ୍ ତାନପ୍ୟାଦାଯ ଈଶ୍ୱରଗୁଣାନ୍ ସଂକୀର୍ତ୍ୟ ପରିୱେଷଯିତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| فَأَكَلُوا وَشَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعُوا فَضَلَاتِ ٱلْكِسَرِ: سَبْعَةَ سِلَالٍ. | ٨ 8 |
ତତୋ ଲୋକା ଭୁକ୍ତ୍ୱା ତୃପ୍ତିଂ ଗତା ଅୱଶିଷ୍ଟଖାଦ୍ୟୈଃ ପୂର୍ଣାଃ ସପ୍ତଡଲ୍ଲକା ଗୃହୀତାଶ୍ଚ|
| وَكَانَ ٱلْآكِلُونَ نَحْوَ أَرْبَعَةِ آلَافٍ. ثُمَّ صَرَفَهُمْ. | ٩ 9 |
ଏତେ ଭୋକ୍ତାରଃ ପ୍ରାଯଶ୍ଚତୁଃ ସହସ୍ରପୁରୁଷା ଆସନ୍ ତତଃ ସ ତାନ୍ ୱିସସର୍ଜ|
| وَلِلْوَقْتِ دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي دَلْمَانُوثَةَ. | ١٠ 10 |
ଅଥ ସ ଶିଷ୍ୟଃ ସହ ନାୱମାରୁହ୍ୟ ଦଲ୍ମାନୂଥାସୀମାମାଗତଃ|
| فَخَرَجَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱبْتَدَأُوا يُحَاوِرُونَهُ طَالِبِينَ مِنْهُ آيَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ، لِكَيْ يُجَرِّبُوهُ. | ١١ 11 |
ତତଃ ପରଂ ଫିରୂଶିନ ଆଗତ୍ୟ ତେନ ସହ ୱିୱଦମାନାସ୍ତସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାର୍ଥମ୍ ଆକାଶୀଯଚିହ୍ନଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଯାଚିତୱନ୍ତଃ|
| فَتَنَهَّدَ بِرُوحِهِ وَقَالَ: «لِمَاذَا يَطْلُبُ هَذَا ٱلْجِيلُ آيَةً؟ اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ يُعْطَى هَذَا ٱلْجِيلُ آيَةً!». | ١٢ 12 |
ତଦା ସୋଽନ୍ତର୍ଦୀର୍ଘଂ ନିଶ୍ୱସ୍ୟାକଥଯତ୍, ଏତେ ୱିଦ୍ୟମାନନରାଃ କୁତଶ୍ଚିନ୍ହଂ ମୃଗଯନ୍ତେ? ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ବ୍ରୱୀମି ଲୋକାନେତାନ୍ କିମପି ଚିହ୍ନଂ ନ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟତେ|
| ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَدَخَلَ أَيْضًا ٱلسَّفِينَةَ وَمَضَى إِلَى ٱلْعَبْرِ. | ١٣ 13 |
ଅଥ ତାନ୍ ହିତ୍ୱା ପୁନ ର୍ନାୱମ୍ ଆରୁହ୍ୟ ପାରମଗାତ୍|
| وَنَسُوا أَنْ يَأْخُذُوا خُبْزًا، وَلَمْ يَكُنْ مَعَهُمْ فِي ٱلسَّفِينَةِ إِلَّا رَغِيفٌ وَاحِدٌ. | ١٤ 14 |
ଏତର୍ହି ଶିଷ୍ୟୈଃ ପୂପେଷୁ ୱିସ୍ମୃତେଷୁ ନାୱି ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧୌ ପୂପ ଏକଏୱ ସ୍ଥିତଃ|
| وَأَوْصَاهُمْ قَائِلًا: «ٱنْظُرُوا! وَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَخَمِيرِ هِيرُودُسَ». | ١٥ 15 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍ ଫିରୂଶିନାଂ ହେରୋଦଶ୍ଚ କିଣ୍ୱଂ ପ୍ରତି ସତର୍କାଃ ସାୱଧାନାଶ୍ଚ ଭୱତ|
| فَفَكَّرُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَيْسَ عِنْدَنَا خُبْزٌ». | ١٦ 16 |
ତତସ୍ତେଽନ୍ୟୋନ୍ୟଂ ୱିୱେଚନଂ କର୍ତୁମ୍ ଆରେଭିରେ, ଅସ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ପୂପୋ ନାସ୍ତୀତି ହେତୋରିଦଂ କଥଯତି|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ أَنْ لَيْسَ عِنْدَكُمْ خُبْزٌ؟ أَلَا تَشْعُرُونَ بَعْدُ وَلَا تَفْهَمُونَ؟ أَحَتَّى ٱلْآنَ قُلُوبُكُمْ غَلِيظَةٌ؟ | ١٧ 17 |
ତଦ୍ ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ଯୀଶୁସ୍ତେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସ୍ଥାନେ ପୂପାଭାୱାତ୍ କୁତ ଇତ୍ଥଂ ୱିତର୍କଯଥ? ଯୂଯଂ କିମଦ୍ୟାପି କିମପି ନ ଜାନୀଥ? ବୋଦ୍ଧୁଞ୍ଚ ନ ଶକ୍ନୁଥ? ଯାୱଦଦ୍ୟ କିଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମନାଂସି କଠିନାନି ସନ୍ତି?
| أَلَكُمْ أَعْيُنٌ وَلَا تُبْصِرُونَ، وَلَكُمْ آذَانٌ وَلَا تَسْمَعُونَ، وَلَا تَذْكُرُونَ؟ | ١٨ 18 |
ସତ୍ସୁ ନେତ୍ରେଷୁ କିଂ ନ ପଶ୍ୟଥ? ସତ୍ସୁ କର୍ଣେଷୁ କିଂ ନ ଶୃଣୁଥ? ନ ସ୍ମରଥ ଚ?
| حِينَ كَسَّرْتُ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ لِلْخَمْسَةِ ٱلْآلَافِ، كَمْ قُفَّةً مَمْلُوَّةً كِسَرًا رَفَعْتُمْ؟». قَالُوا لَهُ: «ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ». | ١٩ 19 |
ଯଦାହଂ ପଞ୍ଚପୂପାନ୍ ପଞ୍ଚସହସ୍ରାଣାଂ ପୁରୁଷାଣାଂ ମଧ୍ୟେ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଦତ୍ତୱାନ୍ ତଦାନୀଂ ଯୂଯମ୍ ଅୱଶିଷ୍ଟପୂପୈଃ ପୂର୍ଣାନ୍ କତି ଡଲ୍ଲକାନ୍ ଗୃହୀତୱନ୍ତଃ? ତେଽକଥଯନ୍ ଦ୍ୱାଦଶଡଲ୍ଲକାନ୍|
| «وَحِينَ ٱلسَّبْعَةِ لِلْأَرْبَعَةِ ٱلْآلَافِ، كَمْ سَلَّ كِسَرٍ مَمْلُوًّا رَفَعْتُمْ؟». قَالُوا: «سَبْعَةً». | ٢٠ 20 |
ଅପରଞ୍ଚ ଯଦା ଚତୁଃସହସ୍ରାଣାଂ ପୁରୁଷାଣାଂ ମଧ୍ୟେ ପୂପାନ୍ ଭଂକ୍ତ୍ୱାଦଦାଂ ତଦା ଯୂଯମ୍ ଅତିରିକ୍ତପୂପାନାଂ କତି ଡଲ୍ଲକାନ୍ ଗୃହୀତୱନ୍ତଃ? ତେ କଥଯାମାସୁଃ ସପ୍ତଡଲ୍ଲକାନ୍|
| فَقَالَ لَهُمْ: «كَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ؟». | ٢١ 21 |
ତଦା ସ କଥିତୱାନ୍ ତର୍ହି ଯୂଯମ୍ ଅଧୁନାପି କୁତୋ ବୋଦ୍ୱ୍ୱୁଂ ନ ଶକ୍ନୁଥ?
| وَجَاءَ إِلَى بَيْتِ صَيْدَا، فَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَعْمَى وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَلْمِسَهُ، | ٢٢ 22 |
ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ମିନ୍ ବୈତ୍ସୈଦାନଗରେ ପ୍ରାପ୍ତେ ଲୋକା ଅନ୍ଧମେକଂ ନରଂ ତତ୍ସମୀପମାନୀଯ ତଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ତଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ|
| فَأَخَذَ بِيَدِ ٱلْأَعْمَى وَأَخْرَجَهُ إِلَى خَارِجِ ٱلْقَرْيَةِ، وَتَفَلَ فِي عَيْنَيْهِ، وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِ وَسَأَلَهُ: هَلْ أَبْصَرَ شَيْئًا؟ | ٢٣ 23 |
ତଦା ତସ୍ୟାନ୍ଧସ୍ୟ କରୌ ଗୃହୀତ୍ୱା ନଗରାଦ୍ ବହିର୍ଦେଶଂ ତଂ ନୀତୱାନ୍; ତନ୍ନେତ୍ରେ ନିଷ୍ଠୀୱଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ତଦ୍ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତାୱର୍ପଯିତ୍ୱା ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, କିମପି ପଶ୍ୟସି?
| فَتَطَلَّعَ وَقَالَ: «أُبْصِرُ ٱلنَّاسَ كَأَشْجَارٍ يَمْشُونَ». | ٢٤ 24 |
ସ ନେତ୍ରେ ଉନ୍ମୀଲ୍ୟ ଜଗାଦ, ୱୃକ୍ଷୱତ୍ ମନୁଜାନ୍ ଗଚ୍ଛତୋ ନିରୀକ୍ଷେ|
| ثُمَّ وَضَعَ يَدَيْهِ أَيْضًا عَلَى عَيْنَيْهِ، وَجَعَلَهُ يَتَطَلَّعُ. فَعَادَ صَحِيحًا وَأَبْصَرَ كُلَّ إِنْسَانٍ جَلِيًّا. | ٢٥ 25 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପୁନସ୍ତସ୍ୟ ନଯନଯୋ ର୍ହସ୍ତାୱର୍ପଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟ ନେତ୍ରେ ଉନ୍ମୀଲଯାମାସ; ତସ୍ମାତ୍ ସ ସ୍ୱସ୍ଥୋ ଭୂତ୍ୱା ସ୍ପଷ୍ଟରୂପଂ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନ୍ ଦଦର୍ଶ|
| فَأَرْسَلَهُ إِلَى بَيْتِهِ قَائِلًا: «لَا تَدْخُلِ ٱلْقَرْيَةَ، وَلَا تَقُلْ لِأَحَدٍ فِي ٱلْقَرْيَةِ». | ٢٦ 26 |
ତତଃ ପରଂ ତ୍ୱଂ ଗ୍ରାମଂ ମା ଗଚ୍ଛ ଗ୍ରାମସ୍ଥଂ କମପି ଚ କିମପ୍ୟନୁକ୍ତ୍ୱା ନିଜଗୃହଂ ଯାହୀତ୍ୟାଦିଶ୍ୟ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ନିଜଗୃହଂ ପ୍ରହିତୱାନ୍|
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ وَتَلامِيذُهُ إِلَى قُرَى قَيْصَرِيَّةِ فِيلُبُّسَ. وَفِي ٱلطَّرِيقِ سَأَلَ تَلَامِيذَهُ قَائِلًا لَهُمْ: «مَنْ يَقُولُ ٱلنَّاسُ إِنِّي أَنَا؟». | ٢٧ 27 |
ଅନନ୍ତରଂ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସହିତୋ ଯୀଶୁଃ କୈସରୀଯାଫିଲିପିପୁରଂ ଜଗାମ, ପଥି ଗଚ୍ଛନ୍ ତାନପୃଚ୍ଛତ୍ କୋଽହମ୍ ଅତ୍ର ଲୋକାଃ କିଂ ୱଦନ୍ତି?
| فَأَجَابُوا: «يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ. وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا. وَآخَرُونَ: وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَنْبِيَاءِ». | ٢٨ 28 |
ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ ତ୍ୱାଂ ଯୋହନଂ ମଜ୍ଜକଂ ୱଦନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେପି କେପି ଏଲିଯଂ ୱଦନ୍ତି; ଅପରେ କେପି କେପି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାମ୍ ଏକୋ ଜନ ଇତି ୱଦନ୍ତି|
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟». فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ!». | ٢٩ 29 |
ଅଥ ସ ତାନପୃଚ୍ଛତ୍ କିନ୍ତୁ କୋହମ୍? ଇତ୍ୟତ୍ର ଯୂଯଂ କିଂ ୱଦଥ? ତଦା ପିତରଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍ ଭୱାନ୍ ଅଭିଷିକ୍ତସ୍ତ୍ରାତା|
| فَٱنْتَهَرَهُمْ كَيْ لَا يَقُولُوا لِأَحَدٍ عَنْهُ. | ٣٠ 30 |
ତତଃ ସ ତାନ୍ ଗାଢମାଦିଶଦ୍ ଯୂଯଂ ମମ କଥା କସ୍ମୈଚିଦପି ମା କଥଯତ|
| وَٱبْتَدَأَ يُعَلِّمُهُمْ أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يَنْبَغِي أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا، وَيُرْفَضَ مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلَ، وَبَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ يَقُومُ. | ٣١ 31 |
ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରେଣାୱଶ୍ୟଂ ବହୱୋ ଯାତନା ଭୋକ୍ତୱ୍ୟାଃ ପ୍ରାଚୀନଲୋକୈଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକୈରଧ୍ୟାପକୈଶ୍ଚ ସ ନିନ୍ଦିତଃ ସନ୍ ଘାତଯିଷ୍ୟତେ ତୃତୀଯଦିନେ ଉତ୍ଥାସ୍ୟତି ଚ, ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାନୁପଦେଷ୍ଟୁମାରଭ୍ୟ କଥାମିମାଂ ସ୍ପଷ୍ଟମାଚଷ୍ଟ|
| وَقَالَ ٱلْقَوْلَ عَلَانِيَةً. فَأَخَذَهُ بُطْرُسُ إِلَيْهِ وَٱبْتَدَأَ يَنْتَهِرُهُ. | ٣٢ 32 |
ତସ୍ମାତ୍ ପିତରସ୍ତସ୍ୟ ହସ୍ତୌ ଧୃତ୍ୱା ତଂ ତର୍ଜ୍ଜିତୱାନ୍|
| فَٱلْتَفَتَ وَأَبْصَرَ تَلَامِيذَهُ، فَٱنْتَهَرَ بُطْرُسَ قَائِلًا: «ٱذْهَبْ عَنِّي يَا شَيْطَانُ! لِأَنَّكَ لَا تَهْتَمُّ بِمَا لِلهِ لَكِنْ بِمَا لِلنَّاسِ». | ٣٣ 33 |
କିନ୍ତୁ ସ ମୁଖଂ ପରାୱର୍ତ୍ୟ ଶିଷ୍ୟଗଣଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପିତରଂ ତର୍ଜଯିତ୍ୱାୱାଦୀଦ୍ ଦୂରୀଭୱ ୱିଘ୍ନକାରିନ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯକାର୍ୟ୍ୟାଦପି ମନୁଷ୍ୟକାର୍ୟ୍ୟଂ ତୁଭ୍ୟଂ ରୋଚତତରାଂ|
| وَدَعَا ٱلْجَمْعَ مَعَ تَلَامِيذِهِ وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ أَرَادَ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعْنِي. | ٣٤ 34 |
ଅଥ ସ ଲୋକାନ୍ ଶିଷ୍ୟାଂଶ୍ଚାହୂଯ ଜଗାଦ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମାମନୁଗନ୍ତୁମ୍ ଇଚ୍ଛତି ସ ଆତ୍ମାନଂ ଦାମ୍ୟତୁ, ସ୍ୱକ୍ରୁଶଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ମତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଆଯାତୁ|
| فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي وَمِنْ أَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ فَهُوَ يُخَلِّصُهَا. | ٣٥ 35 |
ଯତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱପ୍ରାଣଂ ରକ୍ଷିତୁମିଚ୍ଛତି ସ ତଂ ହାରଯିଷ୍ୟତି, କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମଦର୍ଥଂ ସୁସଂୱାଦାର୍ଥଞ୍ଚ ପ୍ରାଣଂ ହାରଯତି ସ ତଂ ରକ୍ଷିଷ୍ୟତି|
| لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ | ٣٦ 36 |
ଅପରଞ୍ଚ ମନୁଜଃ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଜଗତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟ ଯଦି ସ୍ୱପ୍ରାଣଂ ହାରଯତି ତର୍ହି ତସ୍ୟ କୋ ଲାଭଃ?
| أَوْ مَاذَا يُعْطِي ٱلْإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟ | ٣٧ 37 |
ନରଃ ସ୍ୱପ୍ରାଣୱିନିମଯେନ କିଂ ଦାତୁଂ ଶକ୍ନୋତି?
| لِأَنَّ مَنِ ٱسْتَحَى بِي وَبِكَلَامِي فِي هَذَا ٱلْجِيلِ ٱلْفَاسِقِ ٱلْخَاطِئِ، فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يَسْتَحِي بِهِ مَتَى جَاءَ بِمَجْدِ أَبِيهِ مَعَ ٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ». | ٣٨ 38 |
ଏତେଷାଂ ୱ୍ୟଭିଚାରିଣାଂ ପାପିନାଞ୍ଚ ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଯଦି କୋପି ମାଂ ମତ୍କଥାଞ୍ଚ ଲଜ୍ଜାସ୍ପଦଂ ଜାନାତି ତର୍ହି ମନୁଜପୁତ୍ରୋ ଯଦା ଧର୍ମ୍ମଦୂତୈଃ ସହ ପିତୁଃ ପ୍ରଭାୱେଣାଗମିଷ୍ୟତି ତଦା ସୋପି ତଂ ଲଜ୍ଜାସ୍ପଦଂ ଜ୍ଞାସ୍ୟତି|
