مَتَّى 15
| حِينَئِذٍ جَاءَ إِلَى يَسُوعَ كَتَبَةٌ وَفَرِّيسِيُّونَ ٱلَّذِينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ قَائِلِينَ: | ١ 1 |
அபரம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரீயா: கதிபயா அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய கத²யாமாஸு: ,
| «لِمَاذَا يَتَعَدَّى تَلَامِيذُكَ تَقْلِيدَ ٱلشُّيُوخِ، فَإِنَّهُمْ لَا يَغْسِلُونَ أَيْدِيَهُمْ حِينَمَا يَأْكُلُونَ خُبْزًا؟». | ٢ 2 |
தவ ஸி²ஷ்யா: கிமர்த²ம் அப்ரக்ஷாலிதகரை ர்ப⁴க்ஷித்வா பரம்பராக³தம்’ ப்ராசீநாநாம்’ வ்யவஹாரம்’ லங்வந்தே?
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ أَيْضًا، لِمَاذَا تَتَعَدَّوْنَ وَصِيَّةَ ٱللهِ بِسَبَبِ تَقْلِيدِكُمْ؟ | ٣ 3 |
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, யூயம்’ பரம்பராக³தாசாரேண குத ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ லங்வத்⁴வே|
| فَإِنَّ ٱللهَ أَوْصَى قَائِلًا: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ، وَمَنْ يَشْتِمْ أَبًا أَوْ أُمًّا فَلْيَمُتْ مَوْتًا. | ٤ 4 |
ஈஸ்²வர இத்யாஜ்ஞாபயத், த்வம்’ நிஜபிதரௌ ஸம்’மந்யேதா²: , யேந ச நிஜபிதரௌ நிந்த்³யேதே, ஸ நிஸ்²சிதம்’ ம்ரியேத;
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَتَقُولُونَ: مَنْ قَالَ لِأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: قُرْبَانٌ هُوَ ٱلَّذِي تَنْتَفِعُ بِهِ مِنِّي. فَلَا يُكْرِمُ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ. | ٥ 5 |
கிந்து யூயம்’ வத³த², ய: ஸ்வஜநகம்’ ஸ்வஜநநீம்’ வா வாக்யமித³ம்’ வத³தி, யுவாம்’ மத்தோ யல்லபே⁴தே², தத் ந்யவித்³யத,
| فَقَدْ أَبْطَلْتُمْ وَصِيَّةَ ٱللهِ بِسَبَبِ تَقْلِيدِكُمْ! | ٦ 6 |
ஸ நிஜபிதரௌ புந ர்ந ஸம்’மம்’ஸ்யதே| இத்த²ம்’ யூயம்’ பரம்பராக³தேந ஸ்வேஷாமாசாரேணேஸ்²வரீயாஜ்ஞாம்’ லும்பத²|
| يَا مُرَاؤُونَ! حَسَنًا تَنَبَّأَ عَنْكُمْ إِشَعْيَاءُ قَائِلًا: | ٧ 7 |
ரே கபடிந: ஸர்வ்வே யிஸ²யியோ யுஷ்மாநதி⁴ ப⁴விஷ்யத்³வசநாந்யேதாநி ஸம்யக்³ உக்தவாந்|
| يَقْتَرِبُ إِلَيَّ هَذَا ٱلشَّعْبُ بِفَمِهِ، وَيُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، وَأَمَّا قَلْبُهُ فَمُبْتَعِدٌ عَنِّي بَعِيدًا. | ٨ 8 |
வத³நை ர்மநுஜா ஏதே ஸமாயாந்தி மத³ந்திகம்’| ததா²த⁴ரை ர்மதீ³யஞ்ச மாநம்’ குர்வ்வந்தி தே நரா: |
| وَبَاطِلًا يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ هِيَ وَصَايَا ٱلنَّاسِ». | ٩ 9 |
கிந்து தேஷாம்’ மநோ மத்தோ விதூ³ரஏவ திஷ்ட²தி| ஸி²க்ஷயந்தோ விதீ⁴ந் ந்ராஜ்ஞா ப⁴ஜந்தே மாம்’ முதை⁴வ தே|
| ثُمَّ دَعَا ٱلْجَمْعَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱسْمَعُوا وَٱفْهَمُوا. | ١٠ 10 |
ததோ யீஸு² ர்லோகாந் ஆஹூய ப்ரோக்தவாந், யூயம்’ ஸ்²ருத்வா பு³த்⁴யத்⁴ப³ம்’|
| لَيْسَ مَا يَدْخُلُ ٱلْفَمَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ، بَلْ مَا يَخْرُجُ مِنَ ٱلْفَمِ هَذَا يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ١١ 11 |
யந்முக²ம்’ ப்ரவிஸ²தி, தத் மநுஜம் அமேத்⁴யம்’ ந கரோதி, கிந்து யதா³ஸ்யாத் நிர்க³ச்ச²தி, ததே³வ மாநுஷமமேத்⁴யீ கரோதீ|
| حِينَئِذٍ تَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَقَالُوا لَهُ: «أَتَعْلَمُ أَنَّ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ لَمَّا سَمِعُوا ٱلْقَوْلَ نَفَرُوا؟». | ١٢ 12 |
ததா³நீம்’ ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா பி²ரூஸி²நோ வ்யரஜ்யந்த, தத் கிம்’ ப⁴வதா ஜ்ஞாயதே?
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «كُلُّ غَرْسٍ لَمْ يَغْرِسْهُ أَبِي ٱلسَّمَاوِيُّ يُقْلَعُ. | ١٣ 13 |
ஸ ப்ரத்யவத³த், மம ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா யம்’ கஞ்சித³ங்குரம்’ நாரோபயத், ஸ உத்பாவ்த்³யதே|
| اُتْرُكُوهُمْ. هُمْ عُمْيَانٌ قَادَةُ عُمْيَانٍ. وَإِنْ كَانَ أَعْمَى يَقُودُ أَعْمَى يَسْقُطَانِ كِلَاهُمَا فِي حُفْرَةٍ». | ١٤ 14 |
தே திஷ்ட²ந்து, தே அந்த⁴மநுஜாநாம் அந்த⁴மார்க³த³ர்ஸ²கா ஏவ; யத்³யந்தோ⁴(அ)ந்த⁴ம்’ பந்தா²நம்’ த³ர்ஸ²யதி, தர்ஹ்யுபௌ⁴ க³ர்த்தே பதத: |
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «فَسِّرْ لَنَا هَذَا ٱلْمَثَلَ». | ١٥ 15 |
ததா³ பிதரஸ்தம்’ ப்ரத்யவத³த், த்³ரு’ஷ்டாந்தமிமமஸ்மாந் போ³த⁴யது|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «هَلْ أَنْتُمْ أَيْضًا حَتَّى ٱلْآنَ غَيْرُ فَاهِمِينَ؟ | ١٦ 16 |
யீஸு²நா ப்ரோக்தம்’, யூயமத்³ய யாவத் கிமபோ³தா⁴: ஸ்த²?
| أَلَا تَفْهَمُونَ بَعْدُ أَنَّ كُلَّ مَا يَدْخُلُ ٱلْفَمَ يَمْضِي إِلَى ٱلْجَوْفِ وَيَنْدَفِعُ إِلَى ٱلْمَخْرَجِ؟ | ١٧ 17 |
கதா²மிமாம்’ கிம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴பே³? யதா³ஸ்யம்’ ப்ரேவிஸ²தி, தத்³ உத³ரே பதந் ப³ஹிர்நிர்யாதி,
| وَأَمَّا مَا يَخْرُجُ مِنَ ٱلْفَمِ فَمِنَ ٱلْقَلْبِ يَصْدُرُ، وَذَاكَ يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ، | ١٨ 18 |
கிந்த்வாஸ்யாத்³ யந்நிர்யாதி, தத்³ அந்த: கரணாத் நிர்யாதத்வாத் மநுஜமமேத்⁴யம்’ கரோதி|
| لِأَنْ مِنَ ٱلْقَلْبِ تَخْرُجُ أَفْكَارٌ شِرِّيرَةٌ: قَتْلٌ، زِنىً، فِسْقٌ، سِرْقَةٌ، شَهَادَةُ زُورٍ، تَجْدِيفٌ. | ١٩ 19 |
யதோ(அ)ந்த: கரணாத் குசிந்தா ப³த⁴: பாரதா³ரிகதா வேஸ்²யாக³மநம்’ சைர்ய்யம்’ மித்²யாஸாக்ஷ்யம் ஈஸ்²வரநிந்தா³ சைதாநி ஸர்வ்வாணி நிர்ய்யாந்தி|
| هَذِهِ هِيَ ٱلَّتِي تُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ. وَأَمَّا ٱلْأَ كْلُ بِأَيْدٍ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ فَلَا يُنَجِّسُ ٱلْإِنْسَانَ». | ٢٠ 20 |
ஏதாநி மநுஷ்யமபவித்ரீ குர்வ்வந்தி கிந்த்வப்ரக்ஷாலிதகரேண போ⁴ஜநம்’ மநுஜமமேத்⁴யம்’ ந கரோதி|
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ مِنْ هُنَاكَ وَٱنْصَرَفَ إِلَى نَوَاحِي صُورَ وَصَيْدَاءَ. | ٢١ 21 |
அநந்தரம்’ யீஸு²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய ஸோரஸீதோ³ந்நக³ரயோ: ஸீமாமுபதஸ்யௌ|
| وَإِذَا ٱمْرَأَةٌ كَنْعَانِيَّةٌ خَارِجَةٌ مِنْ تِلْكَ ٱلتُّخُومِ صَرَخَتْ إِلَيْهِ قَائِلَةً: «ٱرْحَمْنِي، يا سَيِّدُ، يا ٱبْنَ دَاوُدَ! اِبْنَتِي مَجْنُونَةٌ جِدًّا». | ٢٢ 22 |
ததா³ தத்ஸீமாத: காசித் கிநாநீயா யோஷித்³ ஆக³த்ய தமுச்சைருவாச, ஹே ப்ரபோ⁴ தா³யூத³: ஸந்தாந, மமைகா து³ஹிதாஸ்தே ஸா பூ⁴தக்³ரஸ்தா ஸதீ மஹாக்லேஸ²ம்’ ப்ராப்நோதி மம த³யஸ்வ|
| فَلَمْ يُجِبْهَا بِكَلِمَةٍ. فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَطَلَبُوا إِلَيْهِ قَائِلِينَ: «ٱصْرِفْهَا، لِأَنَّهَا تَصِيحُ وَرَاءَنَا!». | ٢٣ 23 |
கிந்து யீஸு²ஸ்தாம்’ கிமபி நோக்தவாந், தத: ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தம்’ நிவேத³யாமாஸு: , ஏஷா யோஷித்³ அஸ்மாகம்’ பஸ்²சாத்³ உச்சைராஹூயாக³ச்ச²தி, ஏநாம்’ விஸ்ரு’ஜது|
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «لَمْ أُرْسَلْ إِلَّا إِلَى خِرَافِ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ ٱلضَّالَّةِ». | ٢٤ 24 |
ததா³ ஸ ப்ரத்யவத³த், இஸ்ராயேல்கோ³த்ரஸ்ய ஹாரிதமேஷாந் விநா கஸ்யாப்யந்யஸ்ய ஸமீபம்’ நாஹம்’ ப்ரேஷிதோஸ்மி|
| فَأَتَتْ وَسَجَدَتْ لَهُ قَائِلَةً: «يَا سَيِّدُ، أَعِنِّي!» | ٢٥ 25 |
தத: ஸா நாரீஸமாக³த்ய தம்’ ப்ரணம்ய ஜகா³த³, ஹே ப்ரபோ⁴ மாமுபகுரு|
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «لَيْسَ حَسَنًا أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ ٱلْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلَابِ». | ٢٦ 26 |
ஸ உக்தவாந், பா³லகாநாம்’ ப⁴க்ஷ்யமாதா³ய ஸாரமேயேப்⁴யோ தா³நம்’ நோசிதம்’|
| فَقَالَتْ: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ! وَٱلْكِلَابُ أَيْضًا تَأْكُلُ مِنَ ٱلْفُتَاتِ ٱلَّذِي يَسْقُطُ مِنْ مَائِدَةِ أَرْبَابِهَا!». | ٢٧ 27 |
ததா³ ஸா ப³பா⁴ஷே, ஹே ப்ரபோ⁴, தத் ஸத்யம்’, ததா²பி ப்ரபோ⁴ ர்ப⁴ஞ்சாத்³ யது³ச்சி²ஷ்டம்’ பததி, தத் ஸாரமேயா: கா²த³ந்தி|
| حِينَئِذٍ أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، عَظِيمٌ إِيمَانُكِ! لِيَكُنْ لَكِ كَمَا تُرِيدِينَ». فَشُفِيَتِ ٱبْنَتُهَا مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ٢٨ 28 |
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், ஹே யோஷித், தவ விஸ்²வாஸோ மஹாந் தஸ்மாத் தவ மநோபி⁴லஷிதம்’ ஸித்³ய்யது, தேந தஸ்யா: கந்யா தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ நிராமயாப⁴வத்|
| ثُمَّ ٱنْتَقَلَ يَسُوعُ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى جَانِبِ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ، وَصَعِدَ إِلَى ٱلْجَبَلِ وَجَلَسَ هُنَاكَ. | ٢٩ 29 |
அநந்தரம்’ யீஸ²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய கா³லீல்ஸாக³ரஸ்ய ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய த⁴ராத⁴ரமாருஹ்ய தத்ரோபவிவேஸ²|
| فَجَاءَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ، مَعَهُمْ عُرْجٌ وَعُمْيٌ وَخُرْسٌ وَشُلٌّ وَآخَرُونَ كَثِيرُونَ، وَطَرَحُوهُمْ عِنْدَ قَدَمَيْ يَسُوعَ. فَشَفَاهُمْ | ٣٠ 30 |
பஸ்²சாத் ஜநநிவஹோ ப³ஹூந் க²ஞ்சாந்த⁴மூகஸு²ஷ்ககரமாநுஷாந் ஆதா³ய யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய தச்சரணாந்திகே ஸ்தா²பயாமாஸு: , தத: ஸா தாந் நிராமயாந் அகரோத்|
| حَتَّى تَعَجَّبَ ٱلْجُمُوعُ إِذْ رَأَوْا ٱلْخُرْسَ يَتَكَلَّمُونَ، وَٱلشُّلَّ يَصِحُّونَ، وَٱلْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَٱلْعُمْيَ يُبْصِرُونَ. وَمَجَّدُوا إِلَهَ إِسْرَائِيلَ. | ٣١ 31 |
இத்த²ம்’ மூகா வாக்யம்’ வத³ந்தி, ஸு²ஷ்ககரா: ஸ்வாஸ்த்²யமாயாந்தி, பங்க³வோ க³ச்ச²ந்தி, அந்தா⁴ வீக்ஷந்தே, இதி விலோக்ய லோகா விஸ்மயம்’ மந்யமாநா இஸ்ராயேல ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப³பா⁴ஷிரே|
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَدَعَا تَلَامِيذَهُ وَقَالَ: «إِنِّي أُشْفِقُ عَلَى ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّ ٱلْآنَ لَهُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ يَمْكُثُونَ مَعِي وَلَيْسَ لَهُمْ مَا يَأْكُلُونَ. وَلَسْتُ أُرِيدُ أَنْ أَصْرِفَهُمْ صَائِمِينَ لِئَلَّا يُخَوِّرُوا فِي ٱلطَّرِيقِ». | ٣٢ 32 |
ததா³நீம்’ யீஸு²: ஸ்வஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய க³தி³தவாந், ஏதஜ்ஜநநிவஹேஷு மம த³யா ஜாயதே, ஏதே தி³நத்ரயம்’ மயா ஸாகம்’ ஸந்தி, ஏஷாம்’ ப⁴க்ஷ்யவஸ்து ச கஞ்சித³பி நாஸ்தி, தஸ்மாத³ஹமேதாநக்ரு’தாஹாராந் ந விஸ்ரக்ஷ்யாமி, ததா²த்வே வர்த்மமத்⁴யே க்லாம்யேஷு: |
| فَقَالَ لَهُ تَلَامِيذُهُ: «مِنْ أَيْنَ لَنَا فِي ٱلْبَرِّيَّةِ خُبْزٌ بِهَذَا ٱلْمِقْدَارِ، حَتَّى يُشْبِعَ جَمْعًا هَذَا عَدَدُهُ؟». | ٣٣ 33 |
ததா³ ஸி²ஷ்யா ஊசு: , ஏதஸ்மிந் ப்ராந்தரமத்⁴ய ஏதாவதோ மர்த்யாந் தர்பயிதும்’ வயம்’ குத்ர பூபாந் ப்ராப்ஸ்யாம: ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كَمْ عِنْدَكُمْ مِنَ ٱلْخُبْزِ؟». فَقَالُوا: «سَبْعَةٌ وَقَلِيلٌ مِنْ صِغَارِ ٱلسَّمَكِ». | ٣٤ 34 |
யீஸு²ரப்ரு’ச்ச²த், யுஷ்மாகம்’ நிகடே கதி பூபா ஆஸதே? த ஊசு: , ஸப்தபூபா அல்பா: க்ஷுத்³ரமீநாஸ்²ச ஸந்தி|
| فَأَمَرَ ٱلْجُمُوعَ أَنْ يَتَّكِئُوا عَلَى ٱلْأَرْضِ، | ٣٥ 35 |
ததா³நீம்’ ஸ லோகநிவஹம்’ பூ⁴மாவுபவேஷ்டும் ஆதி³ஸ்²ய
| وَأَخَذَ ٱلسَّبْعَ خُبْزَاتٍ وَٱلسَّمَكَ، وَشَكَرَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى تَلَامِيذَهُ، وَٱلتَّلَامِيذُ أَعْطَوْا ٱلْجَمْعَ. | ٣٦ 36 |
தாந் ஸப்தபூபாந் மீநாம்’ஸ்²ச க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரீயகு³ணாந் அநூத்³ய ப⁴ம்’க்த்வா ஸி²ஷ்யேப்⁴யோ த³தௌ³, ஸி²ஷ்யா லோகேப்⁴யோ த³து³: |
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعُوا مَا فَضَلَ مِنَ ٱلْكِسَرِ سَبْعَةَ سِلَالٍ مَمْلُوءَةٍ، | ٣٧ 37 |
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்தவந்த: ; தத³வஸி²ஷ்டப⁴க்ஷ்யேண ஸப்தட³லகாந் பரிபூர்ய்ய ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
| وَٱلْآكِلُونَ كَانُوا أَرْبَعَةَ آلَافِ رَجُلٍ مَا عَدَا ٱلنِّسَاءَ وَٱلْأَوْلَادَ. | ٣٨ 38 |
தே போ⁴க்தாரோ யோஷிதோ பா³லகாம்’ஸ்²ச விஹாய ப்ராயேண சது: ஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
| ثُمَّ صَرَفَ ٱلْجُمُوعَ وَصَعِدَ إِلَى ٱلسَّفِينَةِ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ مَجْدَلَ. | ٣٩ 39 |
தத: பரம்’ ஸ ஜநநிவஹம்’ விஸ்ரு’ஜ்ய தரிமாருஹ்ய மக்³த³லாப்ரதே³ஸ²ம்’ க³தவாந்|
