ՂՈԻԿԱՍ 24
1 Մէկշաբթի օրը՝ առտուն շատ կանուխ՝ եկան գերեզմանը, ու բերին այն բոյրերը՝ որ պատրաստած էին. ուրիշ ոմանք ալ եկան անոնց հետ:
On the first day of the week, at early dawn, the women came to the tomb, bringing the spices they had prepared, and some other women were with them.
2 Գտան քարը՝ գերեզմանէն մէկդի գլորուած,
They found the stone rolled away from the tomb,
3 ու ներս մտնելով՝ հոն չգտան Տէր Յիսուսի մարմինը:
but when they went in, they did not find the body of the Lord Jesus.
4 Երբ մեծ տարակոյսի մէջ էին այս մասին, ահա՛ երկու մարդիկ՝ լուսափայլ տարազով՝ հասան անոնց:
While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothes.
5 Քանի վախցած ըլլալով՝ խոնարհեցուցին իրենց երեսները դէպի գետին, այդ մարդիկը ըսին անոնց. «Ինչո՞ւ ողջը կը փնտռէք մեռելներուն մէջ:
The women were terrified and bowed their faces to the ground, but the men said to them, “Why do you seek the living among the dead?
6 Ան հոս չէ, հապա յարութիւն առաւ. յիշեցէ՛ք թէ ի՛նչպէս խօսեցաւ ձեզի, երբ դեռ Գալիլեայի մէջ էր, ըսելով.
He is not here, but is risen. Remember how he told you, while he was still in Galilee,
7 “Մարդու Որդին պէտք է որ մատնուի մեղաւոր մարդոց ձեռքը, խաչուի, եւ յարութիւն առնէ երրորդ օրը”»:
that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men, be crucified, and on the third day rise again.”
8 Այն ատեն յիշեցին անոր խօսքերը,
Then they remembered his words.
9 ու վերադառնալով գերեզմանէն՝ պատմեցին այս բոլորը տասնմէկին եւ ուրիշներու:
When they returned from the tomb, they told all these things to the eleven and to all the others.
10 Այս կիներն էին՝ Մարիամ Մագդաղենացին, Յովհաննա, Յակոբոսի մայրը՝ Մարիամ, եւ անոնց հետ ուրիշներ ալ, որոնք պատմեցին այս բաները առաքեալներուն:
It was Mary Magdalene, Joanna, Mary the mother of James, and the other women with them, who told these things to the apostles.
11 Սակայն ասոնց առջեւ զառանցանք թուեցան անոնց խօսքերը, ու չէին հաւատար անոնց:
But their words came across to them as nonsense, and they did not believe them.
12 Բայց Պետրոս կանգնեցաւ եւ վազեց դէպի գերեզմանը. ծռելով՝ տեսաւ թէ լաթերը առանձին դրուած էին, ու գնաց՝ ինքնիրեն զարմանալով այդ պատահածին վրայ:
Peter, however, got up and ran to the tomb. When he stooped down to look in, he saw the linen cloths lying there by themselves. So he went away, wondering to himself what had happened.
13 Եւ ահա՛ նոյն օրը աշակերտներէն երկուքը կ՚երթային Էմմաւուս անունով գիւղ մը, որ Երուսաղէմէն վաթսուն ասպարէզ հեռու էր:
That same day two of them were going to a village called Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
14 Անոնք կը խօսէին իրարու հետ այս բոլոր պատահարներուն մասին:
They were talking with each other about everything that had happened.
15 Մինչ անոնք կը խօսակցէին ու կը վիճաբանէին, Յիսուս ինք ալ՝ մօտենալով՝ կ՚երթար անոնց հետ.
As they were talking and discussing these things, Jesus himself drew near and went along with them,
16 բայց անոնց աչքերը ծածկուած էին, որպէսզի չճանչնան զինք:
but their eyes were kept from recognizing him.
17 Եւ ըսաւ անոնց. «Ինչի՞ մասին կը խօսակցիք՝ իրարու հետ քալելով, ու տրտում ալ էք»:
He said to them, “What are you discussing with each other as you walk along, looking downcast?”
18 Անոնցմէ մէկը՝ որուն անունը Կղէովպաս էր, պատասխանեց անոր. «Միայն դո՞ւն ես որ՝ Երուսաղէմի մէջ պանդխտացած ըլլալով՝ չես գիտեր թէ ինչե՜ր պատահեցան հոն, այս օրերս»:
Then the one whose name was Cleopas answered him, “Are yoʋ the only visitor in Jerusalem who does not know the things that have happened there in these last few days?”
19 Ան ալ ըսաւ անոնց. «Ի՞նչ»: Անոնք ալ ըսին անոր. «Ինչ որ կը վերաբերի Նազովրեցի Յիսուսի, որ գործով ու խօսքով եղաւ զօրաւոր մարգարէ մը՝ Աստուծոյ եւ ամբողջ ժողովուրդին առջեւ.
He said to them, “What things?” So they said to him, “The things concerning Jesus of Nazareth, a man who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people,
20 ի՜նչպէս քահանայապետներն ու մեր պետերը մահուան մատնեցին զայն, եւ խաչեցին:
and how the chief priests and our rulers handed him over to a sentence of death and crucified him.
21 Իսկ մենք կը յուսայինք թէ ի՛նքն էր որ պիտի ազատագրէր Իսրայէլը: Բացի այս բոլորէն՝ այս երրորդ օրն է, որ այս բաները պատահեցան:
But we had hoped that he was the one who would redeem Israel. And besides all this, today is now the third day since these things happened.
22 Նոյնիսկ մեր մէջէն քանի մը կիներ շշմեցուցին մեզ. անոնք առտու կանուխ գացին գերեզմանը,
Moreover, some of our women amazed us. They were at the tomb early this morning,
23 ու չգտնելով անոր մարմինը՝ եկան եւ ըսին թէ հրեշտակներու տեսիլք ալ տեսան, որոնք ըսեր են թէ “ան ողջ է”:
and when they did not find his body, they came back saying that they had seen a vision of angels, who said that he was alive.
24 Մեզմէ ոմանք ալ գացին գերեզմանը, ու ա՛յնպէս գտան՝ ինչպէս ըսին այդ կիները. սակայն չտեսան զինք»:
Then some of our companions went to the tomb and found it to be so, just as the women had said, but they did not see him.”
25 Ան ալ ըսաւ անոնց. «Ո՛վ յիմարներ եւ դանդաղամիտներ՝ հաւատալու այն բոլոր բաներուն, որ մարգարէները խօսեցան:
Then Jesus said to them, “O foolish men, how slow of heart you are to believe all that the prophets have spoken!
26 Միթէ Քրիստոս պէտք չէ՞ր այսպէս չարչարուէր, ու մտնէր իր փառքը»:
Was it not necessary for the Christ to suffer these things and enter into his glory?”
27 Եւ սկսելով Մովսէսէն ու բոլոր Մարգարէներէն՝՝, կը մեկնէր անոնց՝ ի՛նչ որ գրուած էր իր մասին բոլոր Գիրքերուն մէջ:
And beginning from Moses and all the Prophets, he explained to them the things written about himself in all the Scriptures.
28 Երբ մօտեցան այն գիւղին՝ ուր կ՚երթային, ինք կը ձեւացնէր թէ պիտի երթար աւելի՛ հեռաւոր տեղ մը:
As they drew near to the village where they were going, Jesus acted as though he were going on farther.
29 Բայց ստիպեցին զինք՝ ըսելով. «Մնացի՛ր մեր քով, որովհետեւ իրիկունը մօտ է եւ օրը՝ մթնցած»: Ու մտաւ՝ մնալու անոնց հետ:
But they urged him not to do so, saying, “Stay with us, for it is nearly evening, and the day is drawing to a close.” So he went in to stay with them.
30 Երբ սեղան նստաւ՝՝ անոնց հետ, առաւ հացը, օրհնեց, եւ կտրելով տուաւ անոնց:
As he was reclining at the table with them, he took the bread, blessed and broke it, and gave it to them.
31 Այն ատեն անոնց աչքերը բացուեցան ու ճանչցան զինք, իսկ ինք աներեւոյթ եղաւ անոնցմէ:
Then their eyes were opened, and they recognized him, but he disappeared from their sight.
32 Անոնք ալ ըսին իրարու. «Մեր սիրտերը չէի՞ն բորբոքեր մեր ներսը՝ երբ ինք կը խօսէր ճամբան մեզի հետ, ու Գիրքերը կը բացատրէր մեզի»:
They said to each other, “Were not our hearts burning within us as he spoke to us on the road and explained the Scriptures to us?”
33 Եւ կանգնեցան, նոյն ժամուն վերադարձան Երուսաղէմ, ու համախմբուած գտան տասնմէկը եւ անոնց հետ եղողները,
So they rose that very hour and returned to Jerusalem, where they found the eleven gathered together with their companions,
34 որոնք կ՚ըսէին. «Ի՛րապէս Տէրը յարութիւն առաւ ու երեւցաւ Սիմոնի»:
saying, “The Lord is risen indeed and has appeared to Simon!”
35 Իրենք ալ պատմեցին ինչ որ պատահեցաւ ճամբան, եւ թէ ի՛նչպէս ինքզինք ճանչցուց իրենց՝ հացը կտրած ատեն:
Then they began describing what had happened on the road, and how Jesus had been made known to them in the breaking of bread.
36 Մինչ անոնք այսպէս կը խօսէին, Յիսուս ինք կայնեցաւ անոնց մէջտեղ ու ըսաւ անոնց. «Խաղաղութի՜ւն ձեզի»:
As they were saying these things, Jesus himself stood among them and said to them, “Peace be with you.”
37 Բայց անոնք՝ սարսափած եւ վախցած՝ կը կարծէին թէ ոգի՛ մը կը տեսնեն:
But they were startled and terrified, thinking they had seen a spirit.
38 Ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ վրդոված էք, եւ ինչո՞ւ մտածումներ կը ծագին ձեր սիրտերուն մէջ:
Then he said to them, “Why are you troubled, and why are doubts arising in your hearts?
39 Տեսէ՛ք ձեռքերս ու ոտքերս, որ ես ինքս եմ. շօշափեցէ՛ք զիս եւ տեսէ՛ք, որովհետեւ ոգին մարմին ու ոսկորներ չ՚ունենար, ինչպէս կը տեսնէք զիս՝ որ ունիմ»:
Look at my hands and my feet and see that it is I myself. Touch me and look at me, for a spirit does not have flesh and bones as you see that I have.”
40 Ասիկա ըսելով՝ ցուցուց անոնց ձեռքերն ու ոտքերը:
After saying this, he showed them his hands and his feet.
41 Երբ իրենց ուրախութենէն՝ տակաւին չէին հաւատար եւ զարմանքի մէջ էին, ըսաւ անոնց. «Կերակուր մը ունի՞ք հոս»:
And while they were still amazed and in disbelief because of their joy, he said to them, “Do you have anything here to eat?”
42 Անոնք ալ կտոր մը խորոված ձուկ ու մեղրախորիսխ տուին իրեն:
So they gave him a piece of broiled fish and some honeycomb.
43 Առաւ, կերաւ անոնց առջեւ,
And he took them and ate in their presence.
44 եւ ըսաւ անոնց. «Ահա՛ւասիկ այն խօսքերը՝ որ ըսի ձեզի, երբ դեռ ձեզի հետ էի. “Պէտք է որ իրագործուին բոլոր բաները՝ որոնք գրուած են իմ մասիս Մովսէսի Օրէնքին մէջ, Մարգարէներուն մէջ եւ Սաղմոսներուն մէջ”»:
Then he said to them, “These are the words that I spoke to you while I was still with you, that everything written about me in the Law of Moses, the Prophets, and the Psalms must be fulfilled.”
45 Այն ատեն բացաւ անոնց միտքերը՝ որպէսզի հասկնան Գիրքերը,
Then he opened their minds to understand the Scriptures
46 ու ըսաւ անոնց. «Ա՛յս գրուած է, եւ ա՛յսպէս պէտք էր որ Քրիստոս չարչարուէր, ու մեռելներէն յարութիւն առնէր երրորդ օրը.
and said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead on the third day,
47 եւ անոր անունով ապաշխարութիւն ու մեղքերու ներում քարոզուէր բոլոր ազգերուն մէջ՝ սկսելով Երուսաղէմէն:
and for repentance and remission of sins to be preached in his name to all nations, beginning from Jerusalem.
48 Դո՛ւք էք այս բաներուն վկաները:
You are witnesses of these things.
49 Եւ ահա՛ ես կը ղրկեմ ձեր վրայ իմ Հօրս խոստումը. բայց դուք կեցէ՛ք Երուսաղէմ քաղաքին մէջ, մինչեւ որ բարձրէն ղրկուած զօրութիւն հագնիք»:
And behold, I am sending the promise of my Father upon you, but stay in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”
50 Ու դուրս հանեց զանոնք՝ մինչեւ Բեթանիա, եւ իր ձեռքերը վերցնելով՝ օրհնեց զանոնք:
Then he led them out as far as Bethany, and lifting up his hands he blessed them.
51 Մինչ կ՚օրհնէր զանոնք՝ զատուեցաւ անոնցմէ, ու վերացաւ երկինք:
While he was blessing them, he parted from them and was carried up into heaven.
52 Անոնք ալ երկրպագելով անոր՝ վերադարձան Երուսաղէմ մեծ ուրախութեամբ:
So they worshiped him and returned to Jerusalem with great joy.
53 Եւ ամէն ատեն տաճարին մէջ էին, ու կը գովաբանէին եւ կ՚օրհնէին Աստուած: Ամէն:
And they were continually in the temple courts, praising and blessing God. Amen.
