Əyyub 19
1 Əyyub belə cavab verdi:
Respondens autem Iob, dixit:
2 «Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
8 Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
9 Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
15 Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
17 Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
27 Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
