Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
| و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت: | ۱ |
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
| «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت. | ۲ |
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
| هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم. | ۳ |
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
| چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند. | ۴ |
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
| وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند. | ۵ |
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
| حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت. | ۶ |
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
| چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم. | ۷ |
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
| جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند. | ۸ |
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
| سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند. | ۹ |
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
| آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید. | ۱۰ |
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
| زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد. | ۱۱ |
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
| زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت. | ۱۲ |
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
| برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم. | ۱۳ |
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
| عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود. | ۱۴ |
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
| من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای. | ۱۵ |
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
| برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم. | ۱۶ |
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
| دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم. | ۱۷ |
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
| «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت. | ۱۸ |
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
| ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد. | ۱۹ |
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
| جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند. | ۲۰ |
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
| مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند. | ۲۱ |
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
| بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید. | ۲۲ |
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
| و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند. | ۲۳ |
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
| اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند. | ۲۴ |
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
| راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد. | ۲۵ |
