Süleymanin Məsəlləri 8

1 Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi

Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?

2 Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?

Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;

3 Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:

ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:

4 «Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.

Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.

5 Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.

I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.

6 Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.

Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.

7 Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.

Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.

8 Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.

I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.

9 Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.

De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.

10 Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.

Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.

11 Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.

Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.

12 Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.

Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.

13 Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.

Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.

14 Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.

Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.

15 Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.

Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.

16 Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.

Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.

17 Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.

Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.

18 Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.

Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.

19 Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.

Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.

20 Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.

Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,

21 Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.

til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.

22 Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.

Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.

23 Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.

Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.

24 Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.

Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.

25 Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.

Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.

26 Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,

Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.

27 Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,

Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;

28 Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,

der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;

29 Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə

der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:

30 Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.

Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;

31 Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.

jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.

32 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!

Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.

33 Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.

Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!

34 Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!

Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.

35 Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.

Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.

36 Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».

Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.