Lokphong 14

1 Ka khet naah, Zion mae nuiah angdoe Tuuca to ka hnuk, nihcae ih lu pataeh ah Anih ih Ampa hmin kangrik, Anih hoi nawnto kaom kaminawk loe sing ha, sing pali, sang palito oh o.

I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mających imię Ojca jego napisane na czołach swoich.

2 To naah van hoiah pop parai tui tuen baktih, kalen parai khopazih tuen baktih lok to ka thaih: katoeng kruek kaminawk mah kruek o ih katoeng tuen baktih atuen to ka thaih.

I słyszałem głos z nieba, jako głos wielu wód, i jako głos gromu wielkiego; i słyszałem głos cytrystów grających na cytrach swoich.

3 Nihcae loe angraeng tangkhang hmaa ah, sak ih kahing hmuen palitonawk hmaa hoi saningcoeh kaminawk hmaa ah laa kangtha to sak o: long hoiah akrang ih kami sing ha, sing pali, sang palito khue mah ai ah loe, mi mah doeh to laa to sah o thai ai.

A śpiewali, jakoby nową pieśń, przed stolicą i przed onem czworgiem zwierząt, i przed starcami, a żaden się nie mógł onej pieśni nauczyć, oprócz onych stu czterdziestu i czterech tysięcy, którzy są z ziemi kupieni.

4 Hae kaminawk loe nongpatanawk hoi zaehaih sah vai ai; kacuem kami ah oh o. Hae kaminawk loe Tuucaa caehhaih ahmuen kruekah bang kami ah oh o. Hae kaminawk loe kaminawk thung hoi akrangh ih kami ah oh o moe, Sithaw hoi Tuucaa khaeah kathai hmaloe thingthai ah oh o.

Cić są, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci są, którzy naśladują Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i Barankowi.

5 Nihcae loe Sithaw ih angraeng tangkhang hmaa ah sakpazaehaih tawn o ai: pakha ah alinghaih lok om ai.

A w ustach ich nie znalazła się zdrada; albowiem są bez zmazy przed stolicą Bożą.

6 To pacoengah van um ah kazawk kalah vankami maeto ka hnuk, anih loe long nuiah kaom prae kaminawk, acaengnawk, lok congca apae kaminawk boih khaeah taphong han ih dungzan ah kahoih tamthanglok to tawnh, (aiōnios g166)

I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangieliję wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi, (aiōnios g166)

7 Anih mah lokcaekhaih atue to phak boeh pongah, Sithaw to zii oh loe, a lensawkhaih to pakoeh oh: van hoi long, tuipui hoi tuibapnawk boih Sahkung to bok oh, tiah tha hoi a hang.

Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.

8 Kalah vankami maeto mah, Amtimh boeh, Babylon vangpui loe amtimh boeh, hae vangpui mah prae kaminawk to misurtui paquisak moe, nongpa nongpata zaehaih thungah amtimsak boih boeh. Sithaw palungphui pongah Babylon vangpui loe amtim boeh, tiah thuih.

A za nim szedł drugi Anioł, mówiąc: Upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody.

9 Thumto haih vankami mah nihcae to patom moe, Mi kawbaktih doeh moisan hoi anih ih krang to bok moe, lu pataeh ah maw, to tih ai boeh loe ban ah maw, anih ih catui daenghaih tawn kami loe,

A trzeci Anioł szedł za nimi, mówiąc głosem wielkim: Jeźli się kto pokłoni bestyi i obrazowi jej, i jeźli weźmie piętno na czoło swoje albo na rękę swoję,

10 Sithaw palungphuihaih kakoi ah lawn ih boengloeng, Anih palungphuihaih misurtui to nae o toeng tih; Tuucaa hoi kaciim vankaminawk hmaa ah, anih to kamngaeh kaat hmai hoiah pacaekthlaek tih.

I ten pić będzie z wina gniewu Bożego, z wina szczerego i nalanego w kielich gniewu jego i będzie męczony w ogniu i siarce przed oblicznością Aniołów świętych i przed oblicznością Baranka.

11 Nihcae pacaekthlaekhaih kaat hmaikhue loe, dungzan hoi dungzan khoek to khue tahang tih: moisan hoi anih ih krang bok kami, anih in catui daenghaih tawn kaminawk loe, aqum athun anghakhaih om mak ai, tiah tha hoi a hang. (aiōn g165)

A dym męki ich występuje na wieki wieków, i nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, którzy się kłaniają bestyi i obrazowi jej, i jeźli kto bierze piętno imienia jej. (aiōn g165)

12 Haeah Sithaw mah paek ih lok pakuem kami hoi Jesu tanghaih tawn kaminawk loe palungsawkhaih tawnh han angaih.

Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową.

13 To pacoengah van bang hoiah lok maeto ka thaih, kai khaeah, Vaihi hoi kamtong Angraeng ah dueh kaminawk loe tahamhoih o, tiah tarik ah, tiah thuih ih lok to ka thaih: ue, nihcae loe a sak o ih karai tok hoiah anghak o tih boeh, a sak o ih toknawk mah nihcae to patom tih, tiah Muithla mah thuih.

I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.

14 Ka khet naah, kanglung tamai to ka hnuk, kami Capa baktih Maeto loe, a lu ah sui lumuek maeto angmuek, a ban ah kanoe cakra to sinh moe, tamai nuiah anghnut.

I widziałem, a oto obłok biały; a na onym obłoku siedział podobny Synowi człowieczemu, który miał na głowie swojej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.

15 Kalah vankami maeto tempul thung hoiah angzoh moe, Tamai nuiah anghnu kami khaeah, Na cakra to quh ah loe aat ah: cang na aahhaih atue phak boeh, long nuiah cang aah hanah cang hminh boeh, tiah tha hoi anih khaeah thuih pae.

A drugi Anioł wyszedł z kościoła, wołając głosem wielkim na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp twój, a żnij, gdyż tobie przyszła godzina, abyś żął, ponieważ się dostało żniwo ziemi.

16 Tamai kanglung nuiah anghnu kami loe, cakra to long nuiah quk tathuk moe, long ih cang to aah.

I zapuścił ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemię i pożęta jest ziemia.

17 Van ah kaom tempul thung hoiah kalah vankami maeto angzoh, anih doeh kanoe cakra maeto sinh toeng.

A drugi Anioł wyszedł z kościoła onego, który jest w niebie, mając i ten sierp ostry.

18 Kalah vankami maeto hmaicam hoiah angzoh, anih loe hmai pazawk thaihaih to tawnh; kanoe cakra sin kami khaeah, Kanoe na cakra to quh ah loe, long ih kangboom misurthaih to aat ah, misurthaih loe hminh boeh, tiah tha hoi a thuih pae.

Potem wyszedł drugi Anioł z ołtarza, który miał moc nad ogniem i zawołał głosem wielkim na tego, który miał sierp ostry, mówiąc: Zapuść ten sierp twój ostry, a zbieraj grona winnicy ziemi; bo dojrzałe są jagody jej.

19 To naah vankami mah angmah ih cakra to long ah quk tathuk, kangboom misurthaih to aah moe, Sithaw palungphuihaih kalen misurtui pasawhhaih akhaw thungah vah tathuk.

Zapuścił tedy Anioł sierp swój ostry na ziemię i zebrał grona winnicy ziemi, i wrzucił je w prasę wielką gniewu Bożego.

20 Misurthaih pasawhhaih loe vangpui tasa bangah oh moe, misurtui to khok hoiah atit o; to naah misur pasawhhaih ahmuen hoiah hrang tahmawh moemhaih khoek to kasang ah, farlong sang cumvai tarukto karoek to athii to longh.

I tłoczona jest prasa przed miastem, i wyszła krew z prasy aż do wędzideł końskich przez tysiąc i sześćset stajan.