Joba 7
1 Diklai hman ah hlanghing hamla caempuei a om moenih a? A khohnin te kutloh kah khohnin banghui ni.
[Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus.
2 Sal bangla hlipkhup a hloep tih kutloh bangla a bisai a lamtawn.
Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
3 Ka taengah a poeyoek la a hla ka pang van tih thakthaenah hlaem he kai hamla a khueh.
sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Ka yalh tih, “Me vaengah nim ka thoh ve?” ka ti. Khoyin loh puh tih hlaemhmah duela yutnah khaw ka cung.
Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
5 Ka saa loh a rhit a bai, ka vin laipi tiknong khaw uet tih a tuei.
Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
6 Ka khohnin loh tampai lakah bawn tih lungli lungla la ngaiuepnah bawt.
Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
7 Ka hingnah mueihla he poek lah. Hnothen hmuh ham khaw ka mik loh mael voel mahpawh.
Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8 Kai aka so mik loh kai m'mae voel mahpawh. Na mik te kai soah om dae kai ka om voel pawh.
Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui in me, et non subsistam.
Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol h7585)
10 A im la koep mael pawt vetih a hmuen loh anih hmat voel mahpawh.
Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus.
11 Te dongah kai khaw ka ka tuem mahpawh. Ka mueihla khobing doela ka thui vetih. Ka hinglu khahing doela ka lolmang pueng ni.
Quapropter et ego non parcam ori meo: loquar in tribulatione spiritus mei; confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
12 Kai he tuipuei tuihnam tih nim kai soah thongim na khueh.
Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?
13 Ka soengca kai n'hloep bitni, ka thingkong loh ka kohuetnah te a phueih bitni ka ti.
Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:
14 Mueimang neh kai nan rhihyawp sak tih olphong neh kai nan let sak.
terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
15 Ka hinglu loh ka rhuhrhong lakah khaknah neh dueknah ni a coelh.
Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
16 Ka kohnue coeng, kumhal duela ka hing mahpawh, kai he n'toeng laeh, ka khohnin khaw a honghi ni.
Desperavi: nequaquam ultra jam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 Mebang hlanghing lae amah na pantai sak tih a taengah na lungbuei na khueh te.
Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?
18 Anih te mincang ah na cawh tih mikhaptok ah ni anih te na loepdak.
Visitas eum diluculo, et subito probas illum.
19 Balae tih kai lamloh na mangthong pawt eh? Ka timtui ka dolh hil kai nan rhael moenih.
Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
20 Hlang aka kueinah nang taengah ka tholh tih balae ka saii? Balae tih kai he na kutnoek la nan khueh. Te dongah kai ham tah hnorhih la ka om coeng.
Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
21 Te dongah ka boekoek he na phueih tih kai kathaesainah he nan khoe mai pawt lae? Laipi khuila ka yalh pawn ni. Kai na toem cakhaw ka om voel moenih,” a ti nah.
Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.]
