1 Samuel 18
1 Devit ni Sawl koe lawk be a dei hnukkhu, Jonathan hringnae teh Devit hringnae hoi mekkâkuet. Hottelah Jonathan ni a hringnae a lungpataw e patetlah Devit hah a lung a pataw.
Kiedy przestał rozmawiać z Saulem, dusza Jonatana związała się z duszą Dawida i Jonatan umiłował go jak własną duszę.
2 Hot hnin hoi teh Sawl ni Devit a kaw teh a na pa im bout ban sak hoeh toe.
I Saul wziął go tego dnia, i nie pozwolił mu wrócić do domu swego ojca.
3 Jonathan ni Devit hah amae hringnae a lungpataw e patetlah a lungpataw dawkvah, ahni hoi lawkkamnae a sak roi.
A Jonatan zawarł z Dawidem przymierze, bo miłował go jak własną duszę.
4 Jonathan ni a kâkhu e a hni a rading teh Devit hah a poe. Tarantuknae puengcang, angki, tahloi, licung, taisawm pateng haiyah a poe.
Jonatan zdjął płaszcz, który miał na sobie, dał go Dawidowi, podobnie jak swoje szaty – aż do miecza, łuku i pasa.
5 Sawl ni a patoun e pueng koe Devit ni a cei teh, kahawicalah a tawk teh tânae a hmu. Hatdawkvah, ransanaw kaukkung lah ao sak teh, ransanaw mithmu hoi Sawl e a sannaw mithmu vah ngai ka tho e lah ao.
I Dawid wyruszał, dokądkolwiek Saul go posyłał, i postępował roztropnie. Saul ustanowił go więc nad wojownikami, a on zyskał przychylność w oczach całego ludu, a także w oczach sług Saula.
6 Devit ni Filistin tami a theinae koehoi a tho nah, Isarel napuinaw ni Sawl siangpahrang a dawn awh hanlah la a sak awh teh, lamtu lahoi ka cairing e ratoung, cecak tumkhawng awh teh, Isarel kho koehoi a tho awh.
A gdy wracali, a Dawid [też] wracał po zabiciu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast Izraela wyszły na spotkanie królowi Saulowi ze śpiewem, pląsami i radością – z bębnami i gęślami.
7 Napuinaw ni Sawl thong touh, thong touh. Devit thong hra, thong hra a thei toe telah la a sak awh.
Kobiety śpiewały na przemian, grały i mówiły: Saul pobił swoje tysiące, ale Dawid swoich dziesiątki tysięcy.
8 Hote lawk ni Sawl a lungkhuek sak teh, a lunghawihoeh. Ahnimouh ni Devit 10,000, kai teh 1,000 touh dueng na poe awh. Uknae hloilah a tawn e bangmouh a poe thai ati teh, hote lawk dawk puenghoi a lungkhuek.
I Saul bardzo się rozgniewał, gdyż nie podobały mu się te słowa. Powiedział: Przyznali Dawidowi dziesiątki tysięcy, a mnie przyznali [tylko] tysiące. Czego mu brak? Tylko królestwa.
9 Hot hnin hoi Sawl ni Devit teh pou a patoup.
Od tego dnia Saul nieprzychylnie patrzył na Dawida.
10 Atangtho vah Cathut koehoi e muitha kathout ni Sawl e lathueng a pha teh, impui dawk lawk a dei. Devit ni ouk a kueng boi e patetlah ratoung a kueng. Sawl teh a kut dawk tahroe a sin.
Następnego dnia zły duch od Boga zstąpił na Saula i on prorokował pośrodku domu, a Dawid grał swą ręką [melodię] – jak przedtem. Saul zaś trzymał w ręku włócznię.
11 Devit hah tapang dawk khik kâbet lah ka tâkho han ati teh, Devit a tâkho eiteh ahnie hmalah hoi vai hni touh a roun thai.
I Saul rzucił włócznię, bo myślał: Przybiję Dawida do ściany. Lecz Dawid dwukrotnie się przed nim uchylił.
12 Hottelah BAWIPA ni Sawl koehoi a tâco teh Devit hoi rei ao dawkvah, Sawl ni Devit teh a taki.
I Saul [zaczął] bać się Dawida, ponieważ PAN był z nim, a od Saula odstąpił.
13 Sawl ni a hmaitung hoi Devit a kampuen sak teh 1,000 touh kaukkung lah a hruek. Devit ni taminaw hmalah a tâco a kâen.
Saul oddalił go więc od siebie i uczynił go dowódcą nad tysiącem, a on wyruszał i powracał przed ludem.
14 BAWIPA teh Devit hoi rei ao dawk a cei na tangkuem koe tânae a hmu.
We wszystkich swoich drogach Dawid postępował roztropnie, gdyż PAN [był] z nim.
15 Sawl ni Devit ni tânae kalenpounge a hmu navah hoe a taki.
Gdy Saul widział, że tak bardzo roztropnie postępuje, bał się go.
16 Isarel hoi Judah miphunnaw ni kahawicalah a hrawi dawkvah, Devit a lungpataw awh.
Lecz cały Izrael i Juda kochali Dawida, bo on wyruszał i powracał przed nimi.
17 Sawl ni Devit koe khenhaw! ka canu kacue e Merab hah na yu lah na poe han, tarankahawilah awm. BAWIPA e taran maha tuk lah a atipouh. Kaie ka kut hah ahnie lathueng phat sak laipalah, Filistinnaw e kut maha ahni lathueng phat seh telah Sawl ni a pouk.
I Saul powiedział do Dawida: Oto moja najstarsza córka Merab. Dam ci ją za żonę, tylko bądź dla mnie dzielnym mężem i prowadź wojny PANA. Saul bowiem mówił sobie [tak]: Niech moja ręka go nie dosięgnie, ale niech go dosięgnie ręka Filistynów.
18 Devit ni kai teh Siangpahrang e cava lah ka o nahan bang patet e tami lah maw khuet ka o vaw. Ka hringnae hoi ka imthung hai Isarel dawk bangtelamaw a talue telah Sawl koe atipouh.
Wtedy Dawid powiedział do Saula: Kim jestem i czym jest moje życie [lub] rodzina mojego ojca w Izraelu, żebym miał zostać zięciem króla?
19 Sawl canu Merab hah Devit koe poe hane tueng akuep nah Meholath tami Adriel koevah a yu lah yo la a poe toe.
Gdy jednak przyszedł czas oddania Dawidowi córki Saula, Merab, oddano ją za żonę Adrielowi z Mecholi.
20 Sawl canu Mikhal ni Devit a lungpataw. Sawl koe a dei pouh awh teh, hote ni a lunghawi sak.
Ale Mikal, córka Saula, pokochała Dawida. Gdy więc doniesiono o tym Saulowi, spodobało mu się [to].
21 Sawl ni ka canu na poe han. Filistinnaw e a kut ahnie lathueng pha sak hanlah kâmannae tangkam lah ka o sak awh han. Sawl ni Devit koe nang teh ka cava lah na o toe telah apâhni lah bout a dei.
I Saul powiedział: Dam mu ją, aby była dla niego sidłem i aby ręka Filistynów była na nim. Powiedział więc Saul do Dawida: Zostaniesz dzisiaj moim zięciem z moją drugą [córką].
22 Sawl ni a sannaw koe kâ a poe teh, Devit hoi lawk duem a kâdei awh. Siangpahrang teh nang koe a lung ahawi. A sannaw ni hai na lungpataw. Hatdawkvah, siangpahrang e cava lah awm lawih na ti awh han telah atipouh.
Wtedy Saul nakazał swoim sługom: Powiedzcie do Dawida w tajemnicy: Oto król ma w tobie upodobanie i wszyscy jego słudzy kochają cię. Zostań więc teraz zięciem króla.
23 Sawl e sannaw ni hote lawk Devit ni ka thai lah a dei awh. Tami ka roedeng ni, banglahai noutna hoeh e hah namaw, siangpahrang e cava lah khuek o rumram hanelah maw na pouk awh vaw telah ati.
Słudzy Saula powtórzyli te słowa do uszu Dawida, a Dawid odpowiedział: Czy wam się wydaje, że to błaha rzecz być zięciem króla? Jestem przecież człowiekiem ubogim i mało znaczącym.
24 Sawl e a sannaw ni, Devit ni he telah a dei telah Sawl koe a dei pouh awh nah,
Wtedy słudzy Saula oznajmili mu: Tak powiedział Dawid.
25 Sawl ni, Devit koe hettelah na dei pouh awh han, Siangpahrang ni a tarannaw a pathung navah Filistinnaw vuensom 100 touh hoeh e laipalah aphu alouke banghai ngai hoeh, ati telah dei pouh awh atipouh. Hatei Sawl ni Devit hah Filistinnaw e kut dawk due sak hanelah a pouk e doeh.
Saul odpowiedział: Tak powiedzcie Dawidowi: Król nie chce innego wiana jak tylko sto napletków filistyńskich, aby się pomścić na swoich wrogach. Saul planował bowiem, że Dawid wpadnie w ręce Filistynów.
26 Hahoi, a sannaw ni hote lawk hah Devit koe a dei pouh awh toteh, Devit teh siangpahrang cava lah ao hane hah a lung ahawipoung. Hahoi atueng khoe e hnin teh loum hoeh rah.
Gdy jego słudzy powtórzyli te słowa Dawidowi, spodobało się to Dawidowi, że ma zostać zięciem króla. A te dni jeszcze się nie wypełniły.
27 Devit hoi a taminaw a thaw awh teh, Filistinnaw 200 touh a thei awh. Devit ni ahnimae vuensomnaw a sin teh, siangpahrang e cava lah ao nahanelah, ka kuepcalah siangpahrang koe a poe. Sawl ni hai a canu Mikhal hah a yu lah a poe.
Wstał więc Dawid i poszedł, on i jego ludzie, i zabił spośród Filistynów dwustu mężczyzn. Potem Dawid przyniósł ich napletki i oddał je w pełnej liczbie królowi, aby zostać zięciem króla. I Saul dał mu swą córkę Mikal za żonę.
28 Devit koe Cathut ao tie kacaicalah Sawl ni a panue. Sawl e canu ni ahni teh a lungpataw.
A gdy Saul zobaczył i przekonał się, że PAN jest z Dawidem i że jego córka Mikal go kocha;
29 Sawl ni Devit hoe a taki teh, Sawl teh Devit e taran lah pou ao.
Tym bardziej Saul obawiał się Dawida. I Saul stał się wrogiem Dawida na zawsze.
30 Filistin bawinaw teh a kamthaw awh. A kamthaw awh hnukkhu Devit teh Sawl e a sannaw hlak a kâhruetcuet dawkvah a min hoe a kamthang.
A książęta Filistynów robili wypady. A przy każdym ich wypadzie Dawid postępował roztropniej niż wszyscy słudzy Saula, tak że jego imię stało się bardzo sławne.
