诗篇 44

1 可拉后裔的训诲诗，交与伶长。 神啊，你在古时， 我们列祖的日子所行的事， 我们亲耳听见了； 我们的列祖也给我们述说过。

В конец, сынов Кореовых, в разум, псалом. Боже, ушима нашима услышахом, и отцы наши возвестиша нам дело, еже соделал еси во днех их, во днех древних.

2 你曾用手赶出外邦人， 却栽培了我们列祖； 你苦待列邦， 却叫我们列祖发达。

Рука Твоя языки потреби, и насадил я еси: озлобил еси люди и изгнал еси я.

3 因为他们不是靠自己的刀剑得地土， 也不是靠自己的膀臂得胜， 乃是靠你的右手、你的膀臂， 和你脸上的亮光， 因为你喜悦他们。

Не бо мечем своим наследиша землю, и мышца их не спасе их, но десница Твоя и мышца Твоя и просвещение лица Твоего, яко благоволил еси в них.

4 神啊，你是我的王； 求你出令使雅各得胜。

Ты еси сам Царь мой и Бог мой, заповедаяй спасения Иаковля.

5 我们靠你要推倒我们的敌人， 靠你的名要践踏那起来攻击我们的人。

О Тебе враги нашя избодем роги, и о имени Твоем уничижим востающыя на ны.

6 因为，我必不靠我的弓； 我的刀也不能使我得胜。

Не на лук бо мой уповаю, и мечь мой не спасет мене:

7 惟你救了我们脱离敌人， 使恨我们的人羞愧。

спасл бо еси нас от стужающих нам, и ненавидящих нас посрамил еси.

8 我们终日因 神夸耀， 还要永远称谢你的名。 (细拉)

О Бозе похвалимся весь день, и о имени Твоем исповемыся во век.

9 但如今你丢弃了我们，使我们受辱， 不和我们的军兵同去。

Ныне же отринул еси и посрамил еси нас, и не изыдеши, Боже, в силах наших.

10 你使我们向敌人转身退后； 那恨我们的人任意抢夺。

Возвратил еси нас вспять при вразех наших, и ненавидящии нас расхищаху себе.

11 你使我们当作快要被吃的羊， 把我们分散在列邦中。

Дал еси нас яко овцы снеди, и во языцех разсеял ны еси.

12 你卖了你的子民也不赚利， 所得的价值并不加添你的资财。

Отдал еси люди Твоя без цены, и не бе множество в восклицаниих наших.

13 你使我们受邻国的羞辱， 被四围的人嗤笑讥刺。

Положил еси нас поношение соседом нашым, подражнение и поругание сущым окрест нас.

14 你使我们在列邦中作了笑谈， 使众民向我们摇头。

Положил еси нас в притчу во языцех, покиванию главы в людех.

15 我的凌辱终日在我面前， 我脸上的羞愧将我遮蔽，

Весь день срам мой предо мною есть, и студ лица моего покры мя,

16 都因那辱骂毁谤人的声音， 又因仇敌和报仇人的缘故。

от гласа поношающаго и оклеветающаго, от лица вражия и изгонящаго.

17 这都临到我们身上， 我们却没有忘记你， 也没有违背你的约。

Сия вся приидоша на ны, и не забыхом Тебе, и не неправдовахом в завете Твоем,

18 我们的心没有退后； 我们的脚也没有偏离你的路。

и не отступи вспять сердце наше: и уклонил еси стези нашя от пути Твоего,

19 你在野狗之处压伤我们， 用死荫遮蔽我们。

яко смирил еси нас на месте озлобления, и прикры ны сень смертная.

20 倘若我们忘了 神的名， 或向别神举手，

Аще забыхом имя Бога нашего, и аще воздехом руки нашя к богу чуждему,

21 神岂不鉴察这事吗？ 因为他晓得人心里的隐秘。

не Бог ли взыщет сих? Той бо весть тайная сердца.

22 我们为你的缘故终日被杀； 人看我们如将宰的羊。

Зане Тебе ради умерщвляемся весь день, вменихомся яко овцы заколения.

23 主啊，求你睡醒，为何尽睡呢？ 求你兴起，不要永远丢弃我们！

Востани, вскую спиши, Господи? Воскресени, и не отрини до конца.

24 你为何掩面， 不顾我们所遭的苦难和所受的欺压？

Вскую лице Твое отвращаеши? Забываеши нищету нашу и скорбь нашу?

25 我们的性命伏于尘土； 我们的肚腹紧贴地面。

Яко смирися в персть душа наша, прильпе земли утроба наша.

26 求你起来帮助我们！ 凭你的慈爱救赎我们！

Воскресени, Господи, помози нам, и избави нас имене ради Твоего.