Príslovia 18

1 Svémyslný hledá toho, což se jemu líbí, a ve všelijakou věc plete se.

Примхли́вий шукає сваволі, стає проти всього розумного.

2 Nezalibuje sobě blázen v rozumnosti, ale v tom, což zjevuje srdce jeho.

Нерозумний не хоче навчатися, а тільки свій ум показати.

3 Když přijde bezbožný, přichází také pohrdání, a s lehkomyslným útržka.

З прихо́дом безбожного й га́ньба приходить, а з легкова́женням — сором.

4 Slova úst muže vody hluboké, potok rozvodnilý pramen moudrosti.

Слова́ уст люди́ни — глибока вода, джерело премудрости — бризкотли́вий поті́к.

5 Přijímati osobu bezbožného není dobré, abys převrátil spravedlivého v soudu.

Не добре вважа́ти на обличчя безбожного, щоб праведного повалити на суді.

6 Rtové blázna směřují k svadě, a ústa jeho bití se domluví.

Уста́ нерозумного тя́гнуть до сварки, а слова́ його кличуть бійки́.

7 Ústa blázna k setření jemu, a rtové jeho osídlem duši jeho.

Язик нерозумного — загибіль для нього, а уста його — то тене́та на душу його.

8 Slova utrhače jsou jako ubitých, ale však sstupují do vnitřností života.

Слова обмо́вника — мов ті присма́ки, і вони сходять у нутро утро́би.

9 Také ten, kdož jest nedbalý v práci své, bratr jest mrhače.

Теж недбалий у праці своїй — то брат марнотра́тнику.

10 Věže pevná jest jméno Hospodinovo; k němu se uteče spravedlivý, a bude povýšen.

Господнє Ім'я́ — сильна башта: до неї втече справедливий і буде безпечний.

11 Zboží bohatého jest město pevné jeho, a jako zed vysoká v mysli jeho.

Маєток багатому — місто тверди́нне його, і немов міцний мур ув уяві його.

12 Před setřením vyvyšuje se srdce člověka, ale před povýšením bývá ponížení.

Перед загибіллю серце люди́ни висо́ко несеться, перед славою ж — скромність.

13 Kdož odpovídá něco, prvé než vyslyší, počítá se to za bláznovství jemu a za lehkost.

Хто відповідає на слово, ще поки почув, — то глупо́та та сором йому!

14 Duch muže snáší nemoc svou, ducha pak zkormouceného kdo snese?

Дух дійсного мужа вино́сить терпі́ння своє, а духа приби́того хто піднесе́?

15 Srdce rozumného dosahuje umění, a ucho moudrých hledá umění.

Серце розумне знання́ набуває, і вухо премудрих шукає знання́.

16 Dar člověka uprostranňuje jemu, a před oblíčej mocných přivodí jej.

Дару́нок люди́ни виводить із у́тиску, і провадить її до великих людей.

17 Spravedlivý zdá se ten, kdož jest první v své při, ale když přichází bližní jeho, tedy stihá jej.

Перший у сварці своїй уважає себе справедливим, але при́йде противник його та й дослі́дить його.

18 Los pokojí svady, a mezi silnými rozeznává.

Жереб перериває сварки́, та відділює сильних один від одно́го.

19 Bratr křivdou uražený tvrdší jest než město nedobyté, a svárové jsou jako závora u hradu.

Розлючений брат протиставиться більше за місто тверди́нне, а сварки́, — немов за́суви за́мку.

20 Ovocem úst jednoho každého nasyceno bývá břicho jeho, úrodou rtů svých nasycen bude.

Із плоду уст люди́ни наси́чується її шлунок, вона наси́чується плодом уст своїх.

21 Smrt i život jest v moci jazyka, a ten, kdož jej miluje, bude jísti ovoce jeho.

Смерть та життя — у владі язика, хто ж кохає його, його плід поїдає.

22 Kdo nalezl manželku, nalezl věc dobrou, a navážil lásky od Hospodina.

Хто жінку чесно́тну знайшов, знайшов той добро́, і милість отримав від Господа.

23 Poníženě mluví chudý, ale bohatý odpovídá tvrdě.

Убогий говорить блага́льно, багатий же відповідає зухва́ло.

24 Ten, kdož má přátely, má se míti přátelsky, poněvadž přítel bývá vlastnější než bratr.

Є товариші на розбиття́, та є й при́ятель, більше від брата прив'я́заний.