Job 39

1 Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare på Hindenes Veer,

U A ike anei oe i ka wa e hanau ai na kao hihiu o ka pali? Ua malama anei oe i ka hanau ana o na dia?

2 tæller du mon deres Drægtigheds Måneder, kender du Tiden, de føder?

E hiki anei ia oe ke helu i na malama o ko lakou koko ana? A ua ike anei oe i ka wa e hanau ai lakou?

3 De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,

Kulou iho no lakou, hanau mai i ka lakou mau keiki, I ka wa i pau ai ko lakou nahunahu ana.

4 Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.

Ua ikaika ka lakou poe keiki, Nui ae la lakou, ma ka waonahele; Hele aku lakou aole e hoi hou mai io lakou la.

5 Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,

Owai la ka i hookuu wale aku i ka hoki hihiu? Owai hoi ka i kala ae i na mea paa o ka hoki hihiu?

6 som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?

O kona hale ka waonahele a'u i hana'i, A o kahi panoa kona noho ana.

7 Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;

Akaaka no ia i ka haunaele o ke kulanakauhale, Aole ia e hoolohe i ka wawa o ke kahu holoholona.

8 det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstrå op.

O ka mea i loaa o na mauna, oia kana ai, A imi no ia i na mea uliuli a pau.

9 Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den stå ved din Krybbe om Natten?

E ae mai anei ka reema e hookauwa nau, E noho no ia ma kou wahi hanai?

10 Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?

E hiki ia oe ke hoopaa i ka reema ma ke auwaha me kona kaula? E hana anei ia i na awawa me ka oopalau mahope ou?

11 Stoler du på dens store Kræfter; overlader du den din Høst?

E hilinai anei oe ia ia no ka nui o kona ikaika? E waiho anei oe i kau hana ia ia?

12 Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd på Loen?

E manao anei oe ia ia i hoihoi mai ia i kau ai. A e hoiliili i kau hua palaoa?

13 Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,

O ka eheu o ka iana ke hele wikiwiki; He eheu anei a he hulu kona e like me ko ka setoreka?

14 siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,

No ka mea, waiho no ia i kona hua iloko o ka honua, A hoopumehana ia lakou ma ka lepo,

15 tænker ej på, at en Fod kan knuse dem, Vildtet på Marken træde dem sønder?

A hoopoina no ia e hoopepe auanei ka wawae ia lakou, A o ka holoholona hihiu o ke kula e hehi iho ia lakou.

16 Hård ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.

Ua hana paakiki aku ia i kana mau keiki, me he mea la aole nana; He make hewa kona luhi, a he makau ole nae.

17 Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.

Na ke Akua no ia i hoonele i ke akamai, Aole hoi ia i haawi ia ia i ka naauao.

18 Når Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.

Aka, i ka wa i hooholo ai oia ia ia iho, Ua akaaka no ia i ka lio a me kona mea hooholo.

19 Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke

Ua haawi anei oe i ka ikaika no ka lio? Ua hoaahu anei oe i kona a-i i ka hulu haalulu?

20 og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.

E hiki anei ia oe ke hoolele ia ia e like me ka uhini? A kona hau nui ana, he mea weliweli ia.

21 Den skraber muntert i Dalen, går Brynjen væligt i Møde;

Helu no oia ma ke awawa, a olioli ikaika: Hele aku e halawai me ka mea kaua.

22 den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;

Ua akaaka no ia i ka makau, aole haalulu; Aole ia e huli ae mai ka pahikaua aku.

23 Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;

Nakeke ke aapua ia ia, O ka maka o ka ihe a me ka pahi.

24 den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, når Hornet lyder;

Me ka hau ana a me ka huhu, ua ale no ia i ka aina: Aole ia e ku malie i ka wa e kani ai ka pu.

25 et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Råb.

I waena o na pu kani, i iho la ia, Ha, ha! A honi aku la ia i ke kaua ma kahi loihi, I ka uwa ana o na luna, a me ka hooho kaua.

26 Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?

Na kou naauao anei e lele aku ka nisu, Hohola aku no ia i kona mau eheu ma ke kukulu hema?

27 Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?

Na kau kauoha anei i lele ae iluna ka aeto, A e kau i kona punana ma kahi kiekie?

28 Den bygger og bor på Klipper, på Klippens Tinde og Borg;

Ma ka pali no ia i noho ai a hoomau ai, Maluna o kahi oioi o ka pohaku, a ma kahi paa.

29 den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.

Malaila mai no ia i imi ai i ka mea pio, A nana ae kona maka i kahi loihi.

30 Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!

O kana poe keiki, inu lakou i ke koko; A ma kahi o na heana, malaila no oia.