Job 6

1 Så tog Job til Orde og svarede:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 "Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?