Johannes 16

1 "Dette har jeg talt til eder, for at I ikke skulle forarges.

ยุษฺมากํ ยถา วาธา น ชายเต ตทรฺถํ ยุษฺมานฺ เอตานิ สรฺวฺววากฺยานิ วฺยาหรํฯ

2 De skulle udelukke eder af Synagogerne, ja, den Tid skal komme, at hver den, som slår eder ihjel, skal mene, at han viser Gud en Dyrkelse.

โลกา ยุษฺมานฺ ภชนคฺฤเหโภฺย ทูรีกริษฺยนฺติ ตถา ยสฺมินฺ สมเย ยุษฺมานฺ หตฺวา อีศฺวรสฺย ตุษฺฏิ ชนกํ กรฺมฺมากุรฺมฺม อิติ มํสฺยนฺเต ส สมย อาคจฺฉนฺติฯ

3 Og dette skulle de gøre, fordi de hverken kende Faderen eller mig.

เต ปิตรํ มาญฺจ น ชานนฺติ, ตสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรตีทฺฤศมฺ อาจริษฺยนฺติฯ

4 Men dette har jeg talt til eder, for at I, når Timen kommer, skulle komme i Hu, at jeg har sagt eder det; men dette sagde jeg eder ikke fra Begyndelsen, fordi jeg var hos eder.

อโต เหตา: สมเย สมุปสฺถิเต ยถา มม กถา ยุษฺมากํ มน: สุ: สมุปติษฺฐติ ตทรฺถํ ยุษฺมาภฺยมฺ เอตำ กถำ กถยามิ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อหํ ติษฺฐนฺ ปฺรถมํ ตำ ยุษฺมภฺยํ นากถยํฯ

5 Men nu går jeg hen til ham, som sendte mig, og ingen af eder spørger mig: Hvor går du hen?

สามฺปฺรตํ สฺวสฺย เปฺรรยิตุ: สมีปํ คจฺฉามิ ตถาปิ ตฺวํ กฺก คจฺฉสิ กถาเมตำ ยุษฺมากํ โกปิ มำ น ปฺฤจฺฉติฯ

6 Men fordi jeg har talt dette til eder, har Bedrøvelsen opfyldt eders Hjerte.

กินฺตุ มโยกฺตาภิราภิ: กถาภิ รฺยูษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ ทุ: เขน ปูรฺณานฺยภวนฺฯ

7 Men jeg siger eder Sandheden: Det er eder gavnligt, at jeg går bort, thi går jeg ikke bort, kommer Talsmanden ikke til eder; men går jeg bort, så vil jeg sende ham til eder.

ตถาปฺยหํ ยถารฺถํ กถยามิ มม คมนํ ยุษฺมากํ หิตารฺถเมว, ยโต เหโต รฺคมเน น กฺฤเต สหาโย ยุษฺมากํ สมีปํ นาคมิษฺยติ กินฺตุ ยทิ คจฺฉามิ ตรฺหิ ยุษฺมากํ สมีเป ตํ เปฺรษยิษฺยามิฯ

8 Og når han kommer, skal han overbevise Verden om Synd og om Retfærdighed og om Dom.

ตต: ส อาคตฺย ปาปปุณฺยทณฺเฑษุ ชคโต โลกานำ ปฺรโพธํ ชนยิษฺยติฯ

9 Om Synd, fordi de ikke tro på mig;

เต มยิ น วิศฺวสนฺติ ตสฺมาทฺเธโต: ปาปปฺรโพธํ ชนยิษฺยติฯ

10 men om Retfærdighed, fordi jeg går til min Fader, og I se mig ikke længer;

ยุษฺมากมฺ อทฺฤศฺย: สนฺนหํ ปิตุ: สมีปํ คจฺฉามิ ตสฺมาทฺ ปุเณฺย ปฺรโพธํ ชนยิษฺยติฯ

11 men om Dom, fordi denne Verdens Fyrste er dømt.

เอตชฺชคโต'ธิปติ รฺทณฺฑาชฺญำ ปฺราปฺโนติ ตสฺมาทฺ ทณฺเฑ ปฺรโพธํ ชนยิษฺยติฯ

12 Jeg har endnu meget at sige eder; men I kunne ikke bære det nu.

ยุษฺมภฺยํ กถยิตุํ มมาเนกา: กถา อาสเต, ตา: กถา อิทานีํ ยูยํ โสฒุํ น ศกฺนุถ;

13 Men når han, Sandhedens Ånd, kommer, skal han vejlede eder til hele Sandheden; thi han skal ikke tale af sig selv, men hvad som helst han hører, skal han tale, og de kommende Ting skal han forkynde eder.

กินฺตุ สตฺยมย อาตฺมา ยทา สมาคมิษฺยติ ตทา สรฺวฺวํ สตฺยํ ยุษฺมานฺ เนษฺยติ, ส สฺวต: กิมปิ น วทิษฺยติ กินฺตุ ยจฺโฉฺรษฺยติ ตเทว กถยิตฺวา ภาวิการฺยฺยํ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยิษฺยติฯ

14 Han skal herliggøre mig; thi han skal tage af mit og forkynde eder.

มม มหิมานํ ปฺรกาศยิษฺยติ ยโต มทียำ กถำ คฺฤหีตฺวา ยุษฺมานฺ โพธยิษฺยติฯ

15 Alt, hvad Faderen har, er mit; derfor sagde jeg, at han skal tage af mit og forkynde eder.

ปิตุ รฺยทฺยทฺ อาเสฺต ตตฺ สรฺวฺวํ มม ตสฺมาทฺ การณาทฺ อวาทิษํ ส มทียำ กถำ คฺฤหีตฺวา ยุษฺมานฺ โพธยิษฺยติฯ

16 Om en liden Stund skulle I ikke se mig længer, og atter om en liden Stund skulle I se mig."

กิยตฺกาลาตฺ ปรํ ยูยํ มำ ทฺรษฺฏุํ น ลปฺสฺยเธฺว กินฺตุ กิยตฺกาลาตฺ ปรํ ปุน รฺทฺรษฺฏุํ ลปฺสฺยเธฺว ยโตหํ ปิตุ: สมีปํ คจฺฉามิฯ

17 Da sagde nogle af hans Disciple til hverandre: "Hvad er dette, som han siger os: Om en liden Stund skulle I ikke se mig, og atter om en liden Stund skulle I se mig, og: Jeg går hen til Faderen?"

ตต: ศิษฺยาณำ กิยนฺโต ชนา: ปรสฺปรํ วทิตุมฺ อารภนฺต, กิยตฺกาลาตฺ ปรํ มำ ทฺรษฺฏุํ น ลปฺสฺยเธฺว กินฺตุ กิยตฺกาลาตฺ ปรํ ปุน รฺทฺรษฺฏุํ ลปฺสฺยเธฺว ยโตหํ ปิตุ: สมีปํ คจฺฉามิ, อิติ ยทฺ วากฺยมฺ อยํ วทติ ตตฺ กึ?

18 De sagde altså: "Hvad er dette, han siger: Om en liden Stund? Vi forstå ikke, hvad han taler."

ตต: กิยตฺกาลาตฺ ปรมฺ อิติ ตสฺย วากฺยํ กึ? ตสฺย วากฺยสฺยาภิปฺรายํ วยํ โพทฺธุํ น ศกฺนุมไสฺตริติ

19 Jesus vidste, at de vilde spørge ham, og han sagde til dem: "I spørge hverandre om dette, at jeg sagde: Om en liden Stund skulle I ikke se mig, og atter om en liden Stund skulle I se mig.

นิคทิเต ยีศุเสฺตษำ ปฺรศฺเนจฺฉำ ชฺญาตฺวา เตโภฺย'กถยตฺ กิยตฺกาลาตฺ ปรํ มำ ทฺรษฺฏุํ น ลปฺสฺยเธฺว, กินฺตุ กิยตฺกาลาตฺ ปรํ ปูน รฺทฺรษฺฏุํ ลปฺสฺยเธฺว, ยามิมำ กถามกถยํ ตสฺยา อภิปฺรายํ กึ ยูยํ ปรสฺปรํ มฺฤคยเธฺว?

20 Sandelig, sandelig, siger jeg eder, I skulle græde og jamre, men Verden skal glæde sig; I skulle være bedrøvede, men eders Bedrøvelse skal blive til Glæde.

ยุษฺมานหมฺ อติยถารฺถํ วทามิ ยูยํ กฺรนฺทิษฺยถ วิลปิษฺยถ จ, กินฺตุ ชคโต โลกา อานนฺทิษฺยนฺติ; ยูยํ โศกากุลา ภวิษฺยถ กินฺตุ โศกาตฺ ปรํ อานนฺทยุกฺตา ภวิษฺยถฯ

21 Når Kvinden føder, har hun Bedrøvelse, fordi hendes Time er kommen; men når hun har født Barnet, kommer hun ikke mere sin Trængsel i Hu af Glæde over, at et Menneske er født til Verden.

ปฺรสวกาล อุปสฺถิเต นารี ยถา ปฺรสวเวทนยา วฺยากุลา ภวติ กินฺตุ ปุเตฺร ภูมิษฺเฐ สติ มนุไษฺยโก ชนฺมนา นรโลเก ปฺรวิษฺฏ อิตฺยานนฺทาตฺ ตสฺยาสฺตตฺสรฺวฺวํ ทุ: ขํ มนสิ น ติษฺฐติ,

22 Også I have da vel nu Bedrøvelse, men jeg skal se eder igen, og eders Hjerte skal glædes, og ingen tager eders Glæde fra eder.

ตถา ยูยมปิ สามฺปฺรตํ โศกากุลา ภวถ กินฺตุ ปุนรปิ ยุษฺมภฺยํ ทรฺศนํ ทาสฺยามิ เตน ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ สานนฺทานิ ภวิษฺยนฺติ, ยุษฺมากํ ตมฺ อานนฺทญฺจ โกปิ หรฺตฺตุํ น ศกฺษฺยติฯ

23 Og på den Dag skulle I ikke spørge mig om noget. Sandelig, sandelig, siger jeg eder, hvad som helst I bede Faderen om, skal han give eder i mit Navn.

ตสฺมินฺ ทิวเส กามปิ กถำ มำ น ปฺรกฺษฺยถฯ ยุษฺมานหมฺ อติยถารฺถํ วทามิ, มม นามฺนา ยตฺ กิญฺจิทฺ ปิตรํ ยาจิษฺยเธฺว ตเทว ส ทาสฺยติฯ

24 Hidindtil have I ikke bedt om noget i mit Navn; beder, og I skulle få, for at eders Glæde må blive fuldkommen.

ปูรฺเวฺว มม นามฺนา กิมปิ นายาจธฺวํ, ยาจธฺวํ ตต: ปฺราปฺสฺยถ ตสฺมาทฺ ยุษฺมากํ สมฺปูรฺณานนฺโท ชนิษฺยเตฯ

25 Dette har jeg talt til eder i Lignelser; der kommer en Time, da jeg ikke mere skal tale til eder i Lignelser, men frit ud forkynde eder om Faderen.

อุปมากถาภิ: สรฺวฺวาเณฺยตานิ ยุษฺมานฺ ชฺญาปิตวานฺ กินฺตุ ยสฺมินฺ สมเย อุปมยา โนกฺตฺวา ปิตุ: กถำ สฺปษฺฏํ ชฺญาปยิษฺยามิ สมย เอตาทฺฤศ อาคจฺฉติฯ

26 På den Dag skulle I bede i mit Navn, og jeg siger ikke til eder, at jeg vil bede Faderen for eder;

ตทา มม นามฺนา ปฺรารฺถยิษฺยเธฺว 'หํ ยุษฺมนฺนิมิตฺตํ ปิตรํ วิเนเษฺย กถามิมำ น วทามิ;

27 thi Faderen selv elsker eder, fordi I have elsket mig og troet, at jeg er udgået fra Gud.

ยโต ยูยํ มยิ เปฺรม กุรุถ, ตถาหมฺ อีศฺวรสฺย สมีปาทฺ อาคตวานฺ อิตฺยปิ ปฺรตีถ, ตสฺมาทฺ การณาตฺ การณาตฺ ปิตา สฺวยํ ยุษฺมาสุ ปฺรียเตฯ

28 Jeg udgik fra Faderen og er kommen til Verden; jeg forlader Verden igen og går til Faderen."

ปิตุ: สมีปาชฺชชทฺ อาคโตสฺมิ ชคตฺ ปริตฺยชฺย จ ปุนรปิ ปิตุ: สมีปํ คจฺฉามิฯ

29 Hans Disciple sige til ham: "Se, nu taler du frit ud og siger ingen Lignelse.

ตทา ศิษฺยา อวทนฺ, เห ปฺรโภ ภวานฺ อุปมยา โนกฺตฺวาธุนา สฺปษฺฏํ วทติฯ

30 Nu vide vi, at du ved alle Ting og ikke har nødig, at nogen spørger dig; desårsag tro vi, at du er udgået fra Gud."

ภวานฺ สรฺวฺวชฺญ: เกนจิตฺ ปฺฤษฺโฏ ภวิตุมปิ ภวต: ปฺรโยชนํ นาสฺตีตฺยธุนาสฺมากํ สฺถิรชฺญานํ ชาตํ ตสฺมาทฺ ภวานฺ อีศฺวรสฺย สมีปาทฺ อาคตวานฺ อิตฺยตฺร วยํ วิศฺวสิม: ฯ

31 Jesus svarede dem: "Nu tro I!

ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีทฺ อิทานีํ กึ ยูยํ วิศฺวสิถ?

32 Se, den Time kommer, og den er kommen, da I skulle adspredes hver til sit og lade mig alene; dog, jeg er ikke alene, thi Faderen er med mig.

ปศฺยต สรฺเวฺว ยูยํ วิกีรฺณา: สนฺโต มามฺ เอกากินํ ปีรตฺยชฺย สฺวํ สฺวํ สฺถานํ คมิษฺยถ, เอตาทฺฤศ: สมย อาคจฺฉติ วรํ ปฺราเยโณปสฺถิตวานฺ; ตถาปฺยหํ ไนกากี ภวามิ ยต: ปิตา มยา สารฺทฺธมฺ อาเสฺตฯ

33 Dette har jeg talt til eder, for at I skulle have Fred i mig. I Verden have I Trængsel; men værer frimodige, jeg har overvundet Verden."

ยถา มยา ยุษฺมากํ ศานฺติ รฺชายเต ตทรฺถมฺ เอตา: กถา ยุษฺมภฺยมฺ อจกถํ; อสฺมินฺ ชคติ ยุษฺมากํ เกฺลโศ ฆฏิษฺยเต กินฺตฺวกฺโษภา ภวต ยโต มยา ชคชฺชิตํฯ