< Job 9 >

1 Job antwoordde, en sprak:
Ijob respondis kaj diris:
2 Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

< Job 9 >