Spreuken 9
1 De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
Visdommen har bygget sit Hus, har udhugget sine syv Piller;
2 Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
hun har slagtet sit Slagtekvæg, blandet sin Vin og dækket sit Bord;
3 Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
hun har udsendt sine Piger, hun kalder fra Toppene af Stadens Høje:
4 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
Hvo der er uvidende, den vende sig hid; og til den, som fattes Forstand, siger hun:
5 Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
Kommer hid, æder af mit Brød, og drikker af Vinen, som jeg har blandet.
6 Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
Forlader Uvidenhed, saa skulle I leve, og gaar lige frem paa Forstandens Vej.
7 Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
Hvo som revser en Spotter, henter sig Spot, og hvo som irettesætter den ugudelige, faar Skændsel til Løn.
8 Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
Sæt ikke en Spotter i Rette, at han ikke skal hade dig; sæt en viis i Rette, og han skal elske dig.
9 Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
Giv den vise, og han skal blive visere; undervis den retfærdige, og han skal tage til i Lærdom.
10 Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
Herrens Frygt er Visdoms Begyndelse, og Kundskab om den Hellige er Forstand.
11 Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
Thi ved mig skulle dine Dage blive mange, og flere Leveaar skulle vorde dig tillagte.
12 Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
Dersom du er viis, er du viis til dit eget Gavn; men spotter du, skal du bære det alene.
13 De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
Daarskaben er en urolig Kvinde, idel Uvidenhed, og kender ikke noget.
14 Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
Og hun sidder ved sit Hus's Dør, paa en Stol paa Stadens Høje,
15 Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
for at kalde paa dem, som gaa forbi ad Vejen, dem, som vandre ret frem paa deres Stier;
16 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
hvo der er uvidende, den vende sig hid; og den, som fattes Forstand, ham taler hun til.
17 Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
Stjaalet Vand er sødt, og lønligt Brød er lækkert.
