Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

A Song of the going up. Great have been my troubles from the time when I was young (let Israel now say);

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Great have been my troubles from the time when I was young, but my troubles have not overcome me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

The ploughmen were ploughing on my back; long were the wounds they made.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

The Lord is true: the cords of the evil-doers are broken in two.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Let all the haters of Zion be shamed and turned back.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Let them be like the grass on the house-tops, which is dry before it comes to full growth.

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

He who gets in the grain has no use for it; and they do not make bands of it for the grain-stems.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

And those who go by do not say, The blessing of the Lord be on you; we give you blessing in the name of the Lord.