Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

A song of degrees. They haue often times afflicted me from my youth (may Israel nowe say)

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

They haue often times afflicted me from my youth: but they could not preuaile against me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

The plowers plowed vpon my backe, and made long furrowes.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

But the righteous Lord hath cut the cordes of the wicked.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

They that hate Zion, shalbe all ashamed and turned backward.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

They shalbe as the grasse on the house tops, which withereth afore it commeth forth.

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Whereof the mower filleth not his hand, neither the glainer his lap:

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Neither they, which go by, say, The blessing of the Lord be vpon you, or, We blesse you in the Name of the Lord.