Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Muchas veces me persiguieron desde mi juventud. Que [lo] diga ahora Israel:

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Muchas veces me persiguieron desde mi juventud, Pero no prevalecieron contra mí.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Los aradores araron sobre mi espalda. Hicieron largos surcos.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Yavé es justo, Cortó las cuerdas de los perversos.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Sean avergonzados y vueltos atrás Todos los que aborrecen a Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Sean como [la] hierba de las azoteas Que se marchita antes de crecer,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Con la cual el cosechero no llena su mano, Ni el regazo el que ata manojos.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Ni le dicen los que pasan: La bendición de Yavé sea sobre ustedes, Los bendecimos en el Nombre de Yavé.