Nahum 2
1 He who dashes in pieces has come up against thee. Keep the fortress. Watch the way. Make thy loins strong. Fortify thy power mightily.
Saldırı altındasın, ey Ninova, surlarını koru, Yolu gözle, belini doğrult, topla bütün gücünü.
2 For Jehovah restores the excellency of Jacob, as the excellency of Israel, for the emptiers have emptied them out, and destroyed their vine-branches.
Çünkü RAB Yakup'un soyunu İsrail'in eski görkemine kavuşturacak; Düşmanları onları perişan edip asmalarını harap etmiş olsa bile.
3 The shield of his mighty men is made red. The valiant men are in scarlet. The chariots flash with steel in the day of his preparation, and the cypress spears are brandished.
Askerlerinin kalkanları kıpkızıl, Yiğitler allar kuşanmış. Savaş arabalarının demirleri hazırlık günü nasıl da parıldıyor! Çam mızraklar sallanıyor havada.
4 The chariots rage in the streets; they rush to and fro in the broad ways. The appearance of them is like torches. They run like the lightnings.
Sokaklardan fırtına gibi geçiyor savaş arabaları, Meydanlardan koşuşuyorlar her yöne, Şimşek gibi seğirtiyorlar. Görünüşleri meşalelerden farksız.
5 He remembers his nobles. They stumble in their march. They make haste to the wall of it, and the mantelet is prepared.
Ninova Kralı topluyor seçkin askerlerini, Ama sendeliyorlar yolda. Saldıranlar kent surlarına doğru seğirtiyor, Siperler kuruluyor.
6 The gates of the rivers are opened, and the palace is dissolved.
Irmakların kapıları açıldı Ve yerle bir oldu saray.
7 And it is decreed. She is uncovered. She is carried away, and her handmaids moan as with the voice of doves, beating upon their breasts.
Tanrı'nın dediği oldu, soyup götürdüler kenti. Güvercinler gibi inliyor kadın köleler, Göğüslerini döverek.
8 But Nineveh has been from of old like a pool of water. Yet they flee away. Stand, stand, they cry, but none looks back.
Kaçıp gidiyor Ninova halkı, Boşalan bir havuzun suyu gibi, “Durun, durun!” diye bağırıyorlar, Ama geri dönüp bakan yok.
9 Take ye the spoil of silver. Take the spoil of gold. For there is no end of the store, the glory of all goodly furniture.
Yağmalayın altınını, gümüşünü, Yok servetinin sonu. Her tür değerli eşyayla dolup taşıyor.
10 She is empty, and void, and waste. And the heart melts, and the knees smite together, and anguish is in all loins, and the faces of them all have grown pale.
Yıkıldı, yerle bir oldu, viraneye döndü Ninova. Eriyor yürekler, Bükülüyor dizler, titriyor bedenler, Herkesin beti benzi soluyor.
11 Where is the den of the lions, and the feeding-place of the young lions, where the lion and the lioness walked, the lion's whelp, and none made them afraid?
Aslanların inine, Yavru aslanların beslendiği yere ne oldu? Aslanla dişisinin ve yavrularının korkusuzca gezindiği yere ne oldu?
12 The lion tore in pieces enough for his whelps, and strangled for his lionesses, and filled his caves with prey, and his dens with prey.
Aslan, yavrularına yetecek kadarını avladı, Dişileri için avını boğazladı. Mağarasını avladıklarıyla, İnini kurbanlarıyla doldurdu.
13 Behold, I am against thee, says Jehovah of hosts, and I will burn her chariots in the smoke, and the sword shall devour thy young lions. And I will cut off thy prey from the earth, and the voice of thy messengers shall no more be heard.
Her Şeye Egemen RAB, “Sana karşıyım” diyor, “Yakacağım savaş arabalarını, Dumanları tütecek. Genç aslanlarını kılıç yiyip tüketecek. Yeryüzünde av bırakmayacağım sana Ulaklarının sesi işitilmeyecek artık.”
