Job 4
1 But Eliphaz the Themanite, answering, said:
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: |
2 If we start to speak to you, perhaps you will take it badly, but who can hold back the words he has conceived?
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. |
3 Behold, you have taught many, and you have strengthened weary hands.
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. |
4 Your words have reassured the wavering, and you have fortified the trembling knees.
5 But now the scourge has overcome you, and you falter. It has touched you, and you are disturbed.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. |
6 Where is your reverence, your fortitude, your patience, and the perfection of your ways?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ |
7 Consider this, I beg you: who ever perished being innocent? Or when have the righteous been destroyed?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ |
8 In fact, I have instead seen those who work iniquity and who sow resentments, reap them,
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. |
9 perishing by the breath of God, and being consumed by the wrath of his spirit.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. |
10 The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of young lions have been worn away.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. |
11 The tiger has perished because it does not have prey, and the young lions have been scattered.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. |
12 Furthermore, a word was spoken to me in secret, and, as if by theft, my ears received the pulse of its whisper.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. |
13 In the horror of a vision by night, when men are accustomed to be overtaken by a deep sleep,
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. |
14 fear and trembling seized me and all my bones were terrified.
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. |
15 And when a spirit passed before me, the hair on my body stood up.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! |
16 There appeared an image before my eyes, someone whose face I did not recognize, and I heard a voice like a gentle breeze.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: |
17 Should man be justified in relation to God, or will a man be more pure than his Maker?
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ |
18 Behold, those who serve him are not steadfast, and in his angels he finds imperfection.
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، |
19 How much more will those who live in houses of clay, which have an earthly foundation, be consumed like the moth?
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. |
20 From morning all the way to evening, they will be cut down, and because no one understands, they will be destroyed without ceasing.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. |
21 But those who are left behind will be taken away from them; they will die, and not in wisdom.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» |
