Acts 20
1 But after the tumult had ceased, Paul having called the disciples to [him] and embraced [them], went away to go to Macedonia.
ഇത്ഥം കലഹേ നിവൃത്തേ സതി പൗലഃ ശിഷ്യഗണമ് ആഹൂയ വിസർജനം പ്രാപ്യ മാകിദനിയാദേശം പ്രസ്ഥിതവാൻ|
2 And having passed through those parts, and having exhorted them with much discourse, he came to Greece.
തേന സ്ഥാനേന ഗച്ഛൻ തദ്ദേശീയാൻ ശിഷ്യാൻ ബഹൂപദിശ്യ യൂനാനീയദേശമ് ഉപസ്ഥിതവാൻ|
3 And having spent three months [there], a treacherous plot against him having been set on foot by the Jews, as he was going to sail to Syria, [the] resolution was adopted of returning through Macedonia.
തത്ര മാസത്രയം സ്ഥിത്വാ തസ്മാത് സുരിയാദേശം യാതുമ് ഉദ്യതഃ, കിന്തു യിഹൂദീയാസ്തം ഹന്തും ഗുപ്താ അതിഷ്ഠൻ തസ്മാത് സ പുനരപി മാകിദനിയാമാർഗേണ പ്രത്യാഗന്തും മതിം കൃതവാൻ|
4 And there accompanied him as far as Asia, Sopater [son] of Pyrrhus, a Berean; and of Thessalonians, Aristarchus and Secundus, and Gaius and Timotheus of Derbe, and of Asia, Tychicus and Trophimus.
ബിരയാനഗരീയസോപാത്രഃ ഥിഷലനീകീയാരിസ്താർഖസികുന്ദൗ ദർബ്ബോനഗരീയഗായതീമഥിയൗ ആശിയാദേശീയതുഖികത്രഫിമൗ ച തേന സാർദ്ധം ആശിയാദേശം യാവദ് ഗതവന്തഃ|
5 These going before waited for us in Troas;
ഏതേ സർവ്വേ ഽഗ്രസരാഃ സന്തോ ഽസ്മാൻ അപേക്ഷ്യ ത്രോയാനഗരേ സ്ഥിതവന്തഃ|
6 but we sailed away from Philippi after the days of unleavened bread, and we came to them to Troas in five days, where we spent seven days.
കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവദിനേ ച ഗതേ സതി വയം ഫിലിപീനഗരാത് തോയപഥേന ഗത്വാ പഞ്ചഭി ർദിനൈസ്ത്രോയാനഗരമ് ഉപസ്ഥായ തത്ര സപ്തദിനാന്യവാതിഷ്ഠാമ|
7 And the first day of the week, we being assembled to break bread, Paul discoursed to them, about to depart on the morrow. And he prolonged the discourse till midnight.
സപ്താഹസ്യ പ്രഥമദിനേ പൂപാൻ ഭംക്തു ശിഷ്യേഷു മിലിതേഷു പൗലഃ പരദിനേ തസ്മാത് പ്രസ്ഥാതുമ് ഉദ്യതഃ സൻ തദഹ്നി പ്രായേണ ക്ഷപായാ യാമദ്വയം യാവത് ശിഷ്യേഭ്യോ ധർമ്മകഥാമ് അകഥയത്|
8 And there were many lights in the upper room where we were assembled.
ഉപരിസ്ഥേ യസ്മിൻ പ്രകോഷ്ഠേ സഭാം കൃത്വാസൻ തത്ര ബഹവഃ പ്രദീപാഃ പ്രാജ്വലൻ|
9 And a certain youth, by name Eutychus, sitting at the window-opening, overpowered by deep sleep, while Paul discoursed very much at length, having been overpowered by the sleep, fell from the third story down to the bottom, and was taken up dead.
ഉതുഖനാമാ കശ്ചന യുവാ ച വാതായന ഉപവിശൻ ഘോരതരനിദ്രാഗ്രസ്തോ ഽഭൂത് തദാ പൗലേന ബഹുക്ഷണം കഥായാം പ്രചാരിതായാം നിദ്രാമഗ്നഃ സ തസ്മാദ് ഉപരിസ്ഥതൃതീയപ്രകോഷ്ഠാദ് അപതത്, തതോ ലോകാസ്തം മൃതകൽപം ധൃത്വോദതോലയൻ|
10 But Paul descending fell upon him, and enfolding [him] [in his arms], said, Be not troubled, for his life is in him.
തതഃ പൗലോഽവരുഹ്യ തസ്യ ഗാത്രേ പതിത്വാ തം ക്രോഡേ നിധായ കഥിതവാൻ, യൂയം വ്യാകുലാ മാ ഭൂത നായം പ്രാണൈ ർവിയുക്തഃ|
11 And having gone up, and having broken the bread, and eaten, and having long spoken until daybreak, so he went away.
പശ്ചാത് സ പുനശ്ചോപരി ഗത്വാ പൂപാൻ ഭംക്ത്വാ പ്രഭാതം യാവത് കഥോപകഥനേ കൃത്വാ പ്രസ്ഥിതവാൻ|
12 And they brought [away] the boy alive, and were no little comforted.
തേ ച തം ജീവന്തം യുവാനം ഗൃഹീത്വാ ഗത്വാ പരമാപ്യായിതാ ജാതാഃ|
13 And we, having gone before on board ship, sailed off to Assos, going to take in Paul there; for so he had directed, he himself being about to go on foot.
അനന്തരം വയം പോതേനാഗ്രസരാ ഭൂത്വാസ്മനഗരമ് ഉത്തീര്യ്യ പൗലം ഗ്രഹീതും മതിമ് അകുർമ്മ യതഃ സ തത്ര പദ്ഭ്യാം വ്രജിതും മതിം കൃത്വേതി നിരൂപിതവാൻ|
14 And when he met with us at Assos, having taken him on board, we came to Mitylene;
തസ്മാത് തത്രാസ്മാഭിഃ സാർദ്ധം തസ്മിൻ മിലിതേ സതി വയം തം നീത്വാ മിതുലീന്യുപദ്വീപം പ്രാപ്തവന്തഃ|
15 and having sailed thence, on the morrow arrived opposite Chios, and the next day put in at Samos; and having stayed at Trogyllium, the next day we came to Miletus:
തസ്മാത് പോതം മോചയിത്വാ പരേഽഹനി ഖീയോപദ്വീപസ്യ സമ്മുഖം ലബ്ധവന്തസ്തസ്മാദ് ഏകേനാഹ്നാ സാമോപദ്വീപം ഗത്വാ പോതം ലാഗയിത്വാ ത്രോഗുല്ലിയേ സ്ഥിത്വാ പരസ്മിൻ ദിവസേ മിലീതനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
16 for Paul thought it desirable to sail by Ephesus, so that he might not be made to spend time in Asia; for he hastened, if it was possible for him, to be the day of Pentecost at Jerusalem.
യതഃ പൗല ആശിയാദേശേ കാലം യാപയിതുമ് നാഭിലഷൻ ഇഫിഷനഗരം ത്യക്ത്വാ യാതും മന്ത്രണാം സ്ഥിരീകൃതവാൻ; യസ്മാദ് യദി സാധ്യം ഭവതി തർഹി നിസ്താരോത്സവസ്യ പഞ്ചാശത്തമദിനേ സ യിരൂശാലമ്യുപസ്ഥാതും മതിം കൃതവാൻ|
17 But from Miletus having sent to Ephesus, he called over [to him] the elders of the assembly.
പൗലോ മിലീതാദ് ഇഫിഷം പ്രതി ലോകം പ്രഹിത്യ സമാജസ്യ പ്രാചീനാൻ ആഹൂയാനീതവാൻ|
18 And when they were come to him, he said to them, Ye know how I was with you all the time from the first day that I arrived in Asia,
തേഷു തസ്യ സമീപമ് ഉപസ്ഥിതേഷു സ തേഭ്യ ഇമാം കഥാം കഥിതവാൻ, അഹമ് ആശിയാദേശേ പ്രഥമാഗമനമ് ആരഭ്യാദ്യ യാവദ് യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സ്ഥിത്വാ സർവ്വസമയേ യഥാചരിതവാൻ തദ് യൂയം ജാനീഥ;
19 serving the Lord with all lowliness, and tears, and temptations, which happened to me through the plots of the Jews;
ഫലതഃ സർവ്വഥാ നമ്രമനാഃ സൻ ബഹുശ്രുപാതേന യിഹുദീയാനാമ് കുമന്ത്രണാജാതനാനാപരീക്ഷാഭിഃ പ്രഭോഃ സേവാമകരവം|
20 how I held back nothing of what is profitable, so as not to announce [it] to you, and to teach you publicly and in every house,
കാമപി ഹിതകഥാം ന ഗോപായിതവാൻ താം പ്രചാര്യ്യ സപ്രകാശം ഗൃഹേ ഗൃഹേ സമുപദിശ്യേശ്വരം പ്രതി മനഃ പരാവർത്തനീയം പ്രഭൗ യീശുഖ്രീഷ്ടേ വിശ്വസനീയം
21 testifying to both Jews and Greeks repentance towards God, and faith towards our Lord Jesus Christ.
യിഹൂദീയാനാമ് അന്യദേശീയലോകാനാഞ്ച സമീപ ഏതാദൃശം സാക്ഷ്യം ദദാമി|
22 And now, behold, bound in my spirit I go to Jerusalem, not knowing what things shall happen to me in it;
പശ്യത സാമ്പ്രതമ് ആത്മനാകൃഷ്ടഃ സൻ യിരൂശാലമ്നഗരേ യാത്രാം കരോമി, തത്ര മാമ്പ്രതി യദ്യദ് ഘടിഷ്യതേ താന്യഹം ന ജാനാമി;
23 only that the Holy Spirit testifies to me in every city, saying that bonds and tribulations await me.
കിന്തു മയാ ബന്ധനം ക്ലേശശ്ച ഭോക്തവ്യ ഇതി പവിത്ര ആത്മാ നഗരേ നഗരേ പ്രമാണം ദദാതി|
24 But I make no account of [my] life [as] dear to myself, so that I finish my course, and the ministry which I have received of the Lord Jesus, to testify the glad tidings of the grace of God.
തഥാപി തം ക്ലേശമഹം തൃണായ ന മന്യേ; ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹവിഷയകസ്യ സുസംവാദസ്യ പ്രമാണം ദാതും, പ്രഭോ ര്യീശോഃ സകാശാദ യസ്യാഃ സേവായാഃ ഭാരം പ്രാപ്നവം താം സേവാം സാധയിതും സാനന്ദം സ്വമാർഗം സമാപയിതുഞ്ച നിജപ്രാണാനപി പ്രിയാൻ ന മന്യേ|
25 And now, behold, I know that ye all, among whom I have gone about preaching the kingdom [of God], shall see my face no more.
അധുനാ പശ്യത യേഷാം സമീപേഽഹമ് ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാര്യ്യ ഭ്രമണം കൃതവാൻ ഏതാദൃശാ യൂയം മമ വദനം പുന ർദ്രഷ്ടും ന പ്രാപ്സ്യഥ ഏതദപ്യഹം ജാനാമി|
26 Wherefore I witness to you this day, that I am clean from the blood of all,
യുഷ്മഭ്യമ് അഹമ് ഈശ്വരസ്യ സർവ്വാൻ ആദേശാൻ പ്രകാശയിതും ന ന്യവർത്തേ|
27 for I have not shrunk from announcing to you all the counsel of God.
അഹം സർവ്വേഷാം ലോകാനാം രക്തപാതദോഷാദ് യന്നിർദോഷ ആസേ തസ്യാദ്യ യുഷ്മാൻ സാക്ഷിണഃ കരോമി|
28 Take heed therefore to yourselves, and to all the flock, wherein the Holy Spirit has set you as overseers, to shepherd the assembly of God, which he has purchased with the blood of his own.
യൂയം സ്വേഷു തഥാ യസ്യ വ്രജസ്യാധ്യക്ഷൻ ആത്മാ യുഷ്മാൻ വിധായ ന്യയുങ്ക്ത തത്സർവ്വസ്മിൻ സാവധാനാ ഭവത, യ സമാജഞ്ച പ്രഭു ർനിജരക്തമൂല്യേന ക്രീതവാന തമ് അവത,
29 [For] I know [this, ] that there will come in amongst you after my departure grievous wolves, not sparing the flock;
യതോ മയാ ഗമനേ കൃതഏവ ദുർജയാ വൃകാ യുഷ്മാകം മധ്യം പ്രവിശ്യ വ്രജം പ്രതി നിർദയതാമ് ആചരിഷ്യന്തി,
30 and from among your own selves shall rise up men speaking perverted things to draw away the disciples after them.
യുഷ്മാകമേവ മധ്യാദപി ലോകാ ഉത്ഥായ ശിഷ്യഗണമ് അപഹന്തും വിപരീതമ് ഉപദേക്ഷ്യന്തീത്യഹം ജാനാമി|
31 Wherefore watch, remembering that for three years, night and day, I ceased not admonishing each one [of you] with tears.
ഇതി ഹേതോ ര്യൂയം സചൈതന്യാഃ സന്തസ്തിഷ്ടത, അഹഞ്ച സാശ്രുപാതഃ സൻ വത്സരത്രയം യാവദ് ദിവാനിശം പ്രതിജനം ബോധയിതും ന ന്യവർത്തേ തദപി സ്മരത|
32 And now I commit you to God, and to the word of his grace, which is able to build [you] up and give [to you] an inheritance among all the sanctified.
ഇദാനീം ഹേ ഭ്രാതരോ യുഷ്മാകം നിഷ്ഠാം ജനയിതും പവിത്രീകൃതലോകാനാം മധ്യേഽധികാരഞ്ച ദാതും സമർഥോ യ ഈശ്വരസ്തസ്യാനുഗ്രഹസ്യ യോ വാദശ്ച തയോരുഭയോ ര്യുഷ്മാൻ സമാർപയമ്|
33 I have coveted [the] silver or gold or clothing of no one.
കസ്യാപി സ്വർണം രൂപ്യം വസ്ത്രം വാ പ്രതി മയാ ലോഭോ ന കൃതഃ|
34 Yourselves know that these hands have ministered to my wants, and to those who were with me.
കിന്തു മമ മത്സഹചരലോകാനാഞ്ചാവശ്യകവ്യയായ മദീയമിദം കരദ്വയമ് അശ്രാമ്യദ് ഏതദ് യൂയം ജാനീഥ|
35 I have shewed you all things, that thus labouring [we] ought to come in aid of the weak, and to remember the words of the Lord Jesus, that he himself said, It is more blessed to give than to receive.
അനേന പ്രകാരേണ ഗ്രഹണദ് ദാനം ഭദ്രമിതി യദ്വാക്യം പ്രഭു ര്യീശുഃ കഥിതവാൻ തത് സ്മർത്തും ദരിദ്രലോകാനാമുപകാരാർഥം ശ്രമം കർത്തുഞ്ച യുഷ്മാകമ് ഉചിതമ് ഏതത്സർവ്വം യുഷ്മാനഹമ് ഉപദിഷ്ടവാൻ|
36 And having said these things, he knelt down and prayed with them all.
ഏതാം കഥാം കഥയിത്വാ സ ജാനുനീ പാതയിത്വാ സർവൈഃ സഹ പ്രാർഥയത|
37 And they all wept sore; and falling upon the neck of Paul they ardently kissed him,
തേന തേ ക്രന്ദ്രന്തഃ
38 specially pained by the word which he had said, that they would no more see his face. And they went down with him to the ship.
പുന ർമമ മുഖം ന ദ്രക്ഷ്യഥ വിശേഷത ഏഷാ യാ കഥാ തേനാകഥി തത്കാരണാത് ശോകം വിലാപഞ്ച കൃത്വാ കണ്ഠം ധൃത്വാ ചുമ്ബിതവന്തഃ| പശ്ചാത് തേ തം പോതം നീതവന്തഃ|
