Job 4
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 If we begin to speak to thee, perhaps thou wilt take it ill, but who can withhold the words he hath conceived?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Behold thou hast taught many, and thou hast strengthened the weary hands:
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Thy words have confirmed them that were staggering, and thou hast strengthened the trembling knees:
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now the scourge is come upon thee, and thou faintest: it hath touched thee, and thou art troubled.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Where is thy fear, thy fortitude, thy patience, and the perfection of thy ways?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? or when were the just destroyed?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 On the contrary I have seen those who work iniquity, and sow sorrows, and reap them,
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Perishing by the blast of God, and consumed by the spirit of his wrath.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of the whelps of lions are broken:
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The tiger hath perished for want of prey, and the young lions are scattered abroad.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Now there was a word spoken to me in private, and my ears by stealth as it were received the veins of its whisper.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In the horror of a vision by night, when deep sleep is wont to hold men,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Fear seized upon me, and trembling, and all my bones were affrighted:
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 And when a spirit passed before me, the hair of my flesh stood up.
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 There stood one whose countenance I knew not, an image before my eyes, and I heard the voice as it were of a gentle wind:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Shall man be justified in comparison of God, or shall a man be more pure than his maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Behold they that serve him are not steadfast, and in his angels he found wickedness:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much more shall they that dwell in houses of clay, who have an earthly foundation, be consumed as with the moth?
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 From morning till evening they shall be cut down: and because no one understandeth, they shall perish for ever.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 And they that shall be left, shall be taken away from them: they shall die, and not in wisdom.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
