Psalms 2

1 Why do the heathen rage, and the people imagine a vain thing?

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

2 The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his anointed, [saying],

پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

3 Let us break their bands asunder, and cast away their cords from us.

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

4 He that sitteth in the heavens shall laugh: the Lord shall have them in derision.

اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

5 Then shall he speak unto them in his wrath, and vex them in his sore displeasure.

سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

6 Yet have I set my king upon my holy hill of Zion.

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

7 I will declare the decree: the LORD hath said unto me, Thou [art] my Son; this day have I begotten thee.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

8 Ask of me, and I shall give [thee] the heathen [for] thine inheritance, and the uttermost parts of the earth [for] thy possession.

از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

9 Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter’s vessel.

تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

10 Be wise now therefore, O ye kings: be instructed, ye judges of the earth.

بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

11 Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

12 Kiss the Son, lest he be angry, and ye perish [from] the way, when his wrath is kindled but a little. Blessed [are] all they that put their trust in him.

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.