Job 6
1 Then Job answered,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 "Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances.
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore have my words been rash.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For the arrows of Shaddai are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 "Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off.
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 Be it still my consolation, yes, let me exult in pain that doesn't spare, that I have not denied the words of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Isn't it that I have no help in me, That wisdom is driven quite from me?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 "To the despairing, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of Shaddai.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 Which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
18 The caravans that travel beside them turn aside. They go up into the waste, and perish.
19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
22 Did I say, 'Give to me?' or, 'Offer a present for me from your substance?'
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 or, 'Deliver me from the adversary's hand?' or, 'Redeem me from the hand of the oppressors?'
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 "Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand wherein I have erred.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 How forcible are words of uprightness. But your reproof, what does it reprove?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 Do you intend to reprove words, seeing that the speeches of one who is desperate are as wind?
27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I shall not lie to your face.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Is there injustice on my tongue? Can't my taste discern mischievous things?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
