Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our disgrace.
Опомени се, Господе, шта нас задеси; погледај и види срамоту нашу.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to foreigners.
Наследство наше привали се туђинцима, домови наши иностранцима.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are like widows.
Постасмо сироте, без оца, матере наше као удовице.
4 We have to pay for a drink of water; our wood is sold to us.
Своју воду пијемо за новце, своја дрва купујемо.
5 Our pursuers are on our necks; we are weary, and have no rest.
На врату нам је јарам, и гоне нас; уморени немамо одмора.
6 We have submitted to the Egyptians and to the Assyrians, to get enough bread.
Пружамо руку к Мисирцима и Асирцима, да се наситимо хлеба.
7 Our fathers sinned, and are no more; but we have borne their iniquities.
Оци наши згрешише, и нема их, а ми носимо безакоња њихова.
8 Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.
Робови нам господаре, нема никога да избави из руку њихових.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
Са страхом за живот свој од мача у пустињи доносимо себи хлеб.
10 Our skin is hot like an oven, because of the burning heat of famine.
Кожа нам поцрне као пећ од љуте глади.
11 They raped the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
Срамоте жене на Сиону и девојке по градовима Јудиним.
12 Princes were hung by their hands; elders were shown no respect.
Кнезове вешају својим рукама, не поштују лице старачко.
13 The young men grind at the mill; the boys stagger under loads of wood.
Младиће узимају под жрвње, и деца падају под дрвима.
14 The elders have gone from the gate, the young men from their music.
Стараца нема више на вратима, ни младића на певању.
15 The joy of our heart has ceased; our dancing is turned into mourning.
Неста радости срцу нашем, игра наша претвори се у жалост.
16 The crown is fallen from our head; woe to us, for we have sinned.
Паде венац с главе наше; тешко нама, што згрешисмо!
17 For this our heart is faint; for these things our eyes grow dim.
Стога је срце наше жалосно, стога очи наше потамнеше,
18 For the mountain of Zion, which is desolate; the foxes walk on it.
Са горе Сиона, што опусте, и лисице иду по њој.
19 But you, LORD, abide forever; your throne is from generation to generation.
Ти, Господе, остајеш довека, престо Твој од колена до колена.
20 Why do you keep on forgetting us? Why do you forsake us so long?
Зашто хоћеш да нас заборавиш довека, да нас оставиш задуго?
21 Restore us to you, LORD, and we shall be restored; renew our days as in former times,
Обрати нас, Господе, к себи, и обратићемо се; понови дане наше како беху пре.
22 unless you have completely rejected us and are angry with us beyond measure.
Јер еда ли ћеш нас сасвим одбацити и гневити се на нас веома?
