Job 10
1 My soul is weary of my life; I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
“Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
3 Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
4 Hast thou eyes of flesh, or seest thou as man seeth?
A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
5 Are thy days as the days of man, or thy years as man’s days,
A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
6 That thou inquirest after mine iniquity, and searchest after my sin,
sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
7 Although thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand?
megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
8 Thine hands have framed me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
9 Remember, I beseech thee, that thou hast fashioned me as clay; and wilt thou bring me into dust again?
Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
13 Yet these things thou didst hide in thine heart; I know that this is with thee:
por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
15 If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet shall I not lift up my head; being filled with ignominy and looking upon mine affliction.
Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
16 And if [my head] exalt itself, thou huntest me as a lion: and again thou shewest thyself marvelous upon me.
Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and warfare are with me.
Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? I had given up the ghost, and no eye had seen me.
Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
20 Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
21 Before I go whence I shall not return, [even] to the land of darkness and of the shadow of death;
para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
22 A land of thick darkness, as darkness [itself]; [a land] of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
