Jonah 4

1 But it displeased Jonah exceedingly, and he was very angry.

اما یونس از این موضوع به شدت ناراحت و خشمگین شد.

2 And he prayed to the LORD, and said, I pray thee, O LORD, was not this my saying, when I was yet in my country? Therefore I fled before to Tarshish: for I knew that thou art a gracious God, and merciful, slow to anger, and of great kindness, and repentest of the evil.

او نزد خداوند دعا کرد و گفت: «خداوندا، وقتی در مملکت خود بودم و تو به من گفتی به اینجا بیایم، می‌دانستم که تو از تصمیم خود منصرف خواهی شد، زیرا تو خدایی مهربان و بخشنده هستی و دیر غضبناک می‌شوی و بسیار احسان می‌کنی. برای همین بود که خواستم به ترشیش فرار کنم.

3 Therefore now, O LORD, take, I beseech thee, my life from me; for it is better for me to die than to live.

«خداوندا، اینک جانم را بگیر، زیرا برای من مردن بهتر از زنده ماندن است.»

4 Then said the LORD, Doest thou well to be angry?

آنگاه خداوند به وی فرمود: «آیا درست است که از این بابت خشمگین شوی؟»

5 So Jonah went out of the city, and sat on the east side of the city, and there made him a booth, and sat under it in the shadow, till he might see what would become of the city.

یونس از شهر خارج شده، به طرف شرق رفت. در خارج از شهر برای خود سایبانی ساخته، زیر سایهٔ آن منتظر نشست تا ببیند بر سر شهر چه می‌آید.

6 And the LORD God prepared a gourd, and made it to come up over Jonah, that it might be a shade over his head, to deliver him from his grief. So Jonah was exceeding glad of the gourd.

آنگاه خداوند به سرعت گیاهی رویانید و برگهای پهن آن را بر سر یونس گسترانید تا بر او سایه بیندازد و به او راحتی ببخشد. یونس از سایهٔ گیاه بسیار شاد شد.

7 But God prepared a worm when the morning rose the next day, and it smote the gourd that it withered.

اما صبح روز بعد خدا کرمی به وجود آورد و کرم ساقهٔ گیاه را خورد و گیاه خشک شد.

8 And it came to pass, when the sun rose, that God prepared a vehement east wind; and the sun beat upon the head of Jonah, that he fainted, and wished in himself to die, and said, It is better for me to die than to live.

وقتی که آفتاب برآمد و هوا گرم شد، خداوند بادی سوزان از جانب شرق بر یونس وزانید و آفتاب چنان بر سر او تابید که بی‌تاب شده، آرزوی مرگ کرد و گفت: «برای من مردن بهتر از زنده ماندن است.»

9 And God said to Jonah, Doest thou well to be angry for the gourd? And he said, I do well to be angry, even to death.

آنگاه خداوند به یونس فرمود: «آیا از خشک شدن گیاه باید خشمگین شوی؟» یونس گفت: «بلی، باید تا به حد مرگ هم خشمگین شوم.»

10 Then said the LORD, Thou hast had pity on the gourd, for which thou hast not laboured, neither made it grow; which came up in a night, and perished in a night:

خداوند فرمود: «برای گیاهی که در یک شب به وجود آمد و در یک شب از بین رفت دلت سوخت، با آنکه برایش هیچ زحمتی نکشیده بودی؛

11 And should not I spare Nineveh, that great city, in which are more than an hundred and twenty thousand persons that cannot discern between their right hand and their left hand; and also many cattle?

پس آیا دل من برای شهر بزرگ نینوا نسوزد که در آن بیش از صد و بیست هزار نفر که دست چپ و راست خود را از هم تشخیص نمی‌دهند و نیز حیوانات بسیار وجود دارد؟»