Psalms 106
1 Praise ye the LORD. O give thanks to the LORD; for he is good: for his mercy endureth for ever.
Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
2 Who can utter the mighty acts of the LORD? who can show forth all his praise?
Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
3 Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
4 Remember me, O LORD, with the favour that thou bearest to thy people: O visit me with thy salvation;
Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
5 That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thy inheritance.
Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
7 Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked him at the sea, even at the Red sea.
Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
8 Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
9 He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
10 And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
11 And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
12 Then they believed his words; they sang his praise.
Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
13 They soon forgot his works; they waited not for his counsel:
En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
14 But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
15 And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
16 They envied Moses also in the camp, and Aaron the saint of the LORD.
Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
18 And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
19 They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
20 Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
21 They forgot God their saviour, who had done great things in Egypt;
Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
22 Wondrous works in the land of Ham, and terrible things by the Red sea.
sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy them.
Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
24 Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
25 But murmured in their tents, and hearkened not to the voice of the LORD.
Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
26 Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
27 To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
28 They joined themselves also to Baalpeor, and ate the sacrifices of the dead.
Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
29 Thus they provoked him to anger with their deeds: and the plague broke in upon them.
Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stopped.
Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
31 And that was counted to him for righteousness to all generations for evermore.
Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
32 They angered him also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
33 Because they provoked his spirit, so that he spoke unadvisedly with his lips.
– hann reiddist og talaði ógætileg orð.
34 They did not destroy the nations, concerning whom the LORD commanded them:
Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
35 But were mingled among the heathen, and learned their works.
heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
36 And they served their idols: which were a snare to them.
Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters to demons,
Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
38 And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
39 Thus were they defiled with their own works, and went astray with their own deeds.
Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
40 Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
41 And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
43 Many times did he deliver them; but they provoked him with their counsel, and were brought low for their iniquity.
Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
44 Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
46 He made them also to be pitied by all those that carried them captives.
svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
47 Save us, O LORD our God, and gather us from among the heathen, to give thanks to thy holy name, and to triumph in thy praise.
Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
48 Blessed be the LORD God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
