2 Corinthians 10

1 Now I Paul, myself, entreat you by the humility and gentleness of Messiah, I who in your presence am lowly amongst you, but being absent am bold towards you.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇ ਨਮ੍ਰਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰੋਕ੍ਸ਼਼ੇ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਃ ਪੌਲੋ(ਅ)ਹੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਤ੍ਯਾ ਵਿਨੀਤ੍ਯਾ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ|

2 Yes, I beg you that I may not, when present, show courage with the confidence with which I intend to be bold against some, who consider us to be walking according to the flesh.

ਮਮ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨੀਯਮਿਦੰ ਵਯੰ ਯੈਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਾਰਿਣੋ ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਂ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਨੋਮਿ ਸਾ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾ ਸਮਾਗਤੇਨ ਮਯਾਚਰਿਤਵ੍ਯਾ ਨ ਭਵਤੁ|

3 For though we walk in the flesh, we don’t wage war according to the flesh;

ਯਤਃ ਸ਼ਰੀਰੇ ਚਰਨ੍ਤੋ(ਅ)ਪਿ ਵਯੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕੰ ਯੁੱਧੰ ਨ ਕੁਰ੍ੰਮਃ|

4 for the weapons of our warfare are not of the flesh, but mighty before God to the throwing down of strongholds,

ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਯੁੱਧਾਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਚ ਨ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਨਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਦੁਰ੍ਗਭਞ੍ਜਨਾਯ ਪ੍ਰਬਲਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ,

5 throwing down imaginations and every high thing that is exalted against the knowledge of God and bringing every thought into captivity to the obedience of Messiah,

ਤੈਸ਼੍ਚ ਵਯੰ ਵਿਤਰ੍ਕਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਤੱਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਬਨ੍ਧਿਕਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਂ ਚਿੱਤਸਮੁੰਨਤਿਞ੍ਚ ਨਿਪਾਤਯਾਮਃ ਸਰ੍ੱਵਸਙ੍ਕਲ੍ਪਞ੍ਚ ਬਨ੍ਦਿਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੰ ਕੁਰ੍ੰਮਃ,

6 and being in readiness to avenge all disobedience when your obedience is made full.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਤ੍ਵੇ ਸਿੱਧੇ ਸਤਿ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤੀਕਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾ ਆਸ੍ਮਹੇ ਚ|

7 Do you look at things only as they appear in front of your face? If anyone trusts in himself that he is Messiah’s, let him consider this again with himself, that even as he is Messiah’s, so we also are Messiah’s.

ਯਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਗੋਚਰੰ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤਾਂ| ਅਹੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਲੋਕ ਇਤਿ ਸ੍ਵਮਨਸਿ ਯੇਨ ਵਿਜ੍ਞਾਯਤੇ ਸ ਯਥਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਭਵਤਿ ਵਯਮ੍ ਅਪਿ ਤਥਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਭਵਾਮ ਇਤਿ ਪੁਨਰ੍ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਤੇਨ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ|

8 For even if I boast somewhat abundantly concerning our authority, which the Lord gave for building you up and not for casting you down, I will not be ashamed,

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਪਾਤਾਯ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਯੈ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਦੱਤੰ ਯਦਸ੍ਮਾਕੰ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਤੇਨ ਯਦ੍ਯਪਿ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਅਧਿਕੰ ਸ਼੍ਲਾਘੇ ਤਥਾਪਿ ਤਸ੍ਮਾੰਨ ਤ੍ਰਪਿਸ਼਼੍ਯੇ|

9 that I may not seem as if I desire to terrify you by my letters.

ਅਹੰ ਪਤ੍ਰੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਰਾਸਯਾਮਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਤੰਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ|

10 For, “His letters”, they say, “are weighty and strong, but his bodily presence is weak, and his speech is despised.”

ਤਸ੍ਯ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਗੁਰੁਤਰਾਣਿ ਪ੍ਰਬਲਾਨਿ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਾਰੀਰਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਕਾਰੋ ਦੁਰ੍ੱਬਲ ਆਲਾਪਸ਼੍ਚ ਤੁੱਛਨੀਯ ਇਤਿ ਕੈਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ|

11 Let such a person consider this, that what we are in word by letters when we are absent, such are we also in deed when we are present.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰੋਕ੍ਸ਼਼ੇ ਪਤ੍ਰੈ ਰ੍ਭਾਸ਼਼ਮਾਣਾ ਵਯੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾਮਹੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੋ(ਅ)ਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਏਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਤਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਨ ਵਾਚਾਲੇਨ ਜ੍ਞਾਯਤਾਂ|

12 For we are not bold to number or compare ourselves with some of those who commend themselves. But they themselves, measuring themselves by themselves, and comparing themselves with themselves, are without understanding.

ਸ੍ਵਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਨਾਂ ਕੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚਿਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਗਣਯਿਤੁੰ ਤੈਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਉਪਮਾਤੁੰ ਵਾ ਵਯੰ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਾ ਨ ਭਵਾਮਃ, ਯਤਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਪਰਿਮਾਣੇਨ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪਰਿਮਿਮਤੇ ਸ੍ਵੈਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਉਪਮਿਭਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ|

13 But we will not boast beyond proper limits, but within the boundaries with which God appointed to us, which reach even to you.

ਵਯਮ੍ ਅਪਰਿਮਿਤੇਨ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ੍ਵਰੱਜ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਦੇਸ਼ਗਾਮਿ ਯਤ੍ ਪਰਿਮਾਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤੇਨੈਵ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ|

14 For we don’t stretch ourselves too much, as though we didn’t reach to you. For we came even as far as to you with the Good News of Messiah,

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦੇਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਰਗਨ੍ਤਵ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਯੰ ਸ੍ਵਸੀਮਾਮ੍ ਉੱਲਙ੍ਘਾਮਹੇ ਤੰਨਹਿ ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨਾਪਰੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਗ੍ ਵਯਮੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ|

15 not boasting beyond proper limits in other men’s labours, but having hope that as your faith grows, we will be abundantly enlarged by you in our sphere of influence,

ਵਯੰ ਸ੍ਵਸੀਮਾਮ੍ ਉੱਲਙ੍ਘ੍ਯ ਪਰਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇਣ ਸ਼੍ਲਾਘਾਮਹੇ ਤੰਨਹਿ, ਕਿਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਵ੍ਰੁʼੱਧਿੰ ਗਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਦੇਸ਼ੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸੀਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਦੀਰ੍ਘੰ ਵਿਸ੍ਤਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ,

16 so as to proclaim the Good News even to the parts beyond you, not to boast in what someone else has already done.

ਤੇਨ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਕ੍ਸ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਸ੍ਥਾਨੇਸ਼਼ੁ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਘੋਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ, ਇੱਥੰ ਪਰਸੀਮਾਯਾਂ ਪਰੇਣ ਯਤ੍ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤੇਨ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ|

17 But “he who boasts, let him boast in the Lord.”

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼੍ਲਾਘਮਾਨਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਸ ਹਿ|

18 For it isn’t he who commends himself who is approved, but whom the Lord commends.

ਸ੍ਵੇਨ ਯਃ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ੍ਯਤੇ ਸ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੋ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯਃ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ੍ਯਤੇ ਸ ਏਵ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਃ|