2 Corinthians 6

1 And we co-operating with Him do also exhort you that ye receive not the grace of God in vain:

συνεργουντεσ δε και παρακαλουμεν μη εισ κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμασ

2 for He saith, "I have heard thee in an acceptable time, and in a day of salvation have I helped thee." Behold now is the acceptable time; behold now is the day of salvation.

λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριασ εβοηθησα σοι ιδου νυν καιροσ ευπροσδεκτοσ ιδου νυν ημερα σωτηριασ

3 We give no offence in any thing, that the ministry be not blamed:

μηδεμιαν εν μηδενι διδοντεσ προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

4 but in every thing approving ourselves as the ministers of God; by much patience, in afflictions, in necessities, in straits,

αλλ εν παντι συνιστωντεσ εαυτουσ ωσ θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαισ εν στενοχωριαισ

5 in stripes, in imprisonments, in tumults, in labors, in watchings, in fastings;

εν πληγαισ εν φυλακαισ εν ακαταστασιαισ εν κοποισ εν αγρυπνιαισ εν νηστειαισ

6 by purity, by knowledge, by long-suffering, by kindness, by the holy Spirit,

εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

7 by love unfeigned, by the word of truth, by the power of God, with the armour of righteousness on the right and on the left; through honor and dishonor,

εν λογω αληθειασ εν δυναμει θεου δια των οπλων τησ δικαιοσυνησ των δεξιων και αριστερων

8 through evil report and good report;

δια δοξησ και ατιμιασ δια δυσφημιασ και ευφημιασ ωσ πλανοι και αληθεισ

9 as deceivers, and yet true; as unknown, and yet well known; as dying, and behold we live; as chastened, but not put to death;

ωσ αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ωσ αποθνησκοντεσ και ιδου ζωμεν ωσ παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

10 as sorrowing, yet always rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, yet possessing all things.

ωσ λυπουμενοι αει δε χαιροντεσ ωσ πτωχοι πολλουσ δε πλουτιζοντεσ ωσ μηδεν εχοντεσ και παντα κατεχοντεσ

11 O Corinthians, our mouth is opened unto you, our heart is enlarged:

το στομα ημων ανεωγεν προσ υμασ κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

12 ye are not straitened in us, but ye are straitened in your own bowels.

ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοισ σπλαγχνοισ υμων

13 Now as a return of our love (I speak as to my children) be ye also enlarged towards us.

την δε αυτην αντιμισθιαν ωσ τεκνοισ λεγω πλατυνθητε και υμεισ

14 Be not unsuitably connected with infidels: for what fellowship hath righteousness with unrighteousness? or what communion hath light with darkness?

μη γινεσθε ετεροζυγουντεσ απιστοισ τισ γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τισ δε κοινωνια φωτι προσ σκοτοσ

15 what concord hath Christ with Belial? or what part hath a believer with an infidel?

τισ δε συμφωνησισ χριστω προσ βελιαρ η τισ μερισ πιστω μετα απιστου

16 and what agreement hath the temple of God with idols? for ye are the temple of the living God: as God hath said, "I will dwell in them, and I will walk among them, and I will be their God, and they shall be my people."

τισ δε συγκαταθεσισ ναω θεου μετα ειδωλων υμεισ γαρ ναοσ θεου εστε ζωντοσ καθωσ ειπεν ο θεοσ οτι ενοικησω εν αυτοισ και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεοσ και αυτοι εσονται μοι λαοσ

17 Wherefore, "come out from the midst of them, and be ye separate, saith the Lord, and touch no unclean thing," and I will receive you:

διο εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριοσ και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμασ

18 and I will be a father unto you, and ye shall be to me for sons and daughters, saith the Lord Almighty.

και εσομαι υμιν εισ πατερα και υμεισ εσεσθε μοι εισ υιουσ και θυγατερασ λεγει κυριοσ παντοκρατωρ