Ijob 37

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

“Yei ma mʼakoma bɔ paripari na ɛbɔ denden pa ara.

2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Tie! Tie ne nne mmobom, ne hooyɛ a ɛfiri nʼanom reba.

3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Ɔgyaa nʼanyinam mu wɔ ɔsoro ase nyinaa na ɔma ɛkɔduru asase ano.

4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Ɛno akyi na ne mmobom no ba; ɔde nne kɛseɛ bobom. Sɛ ɔkasa a, biribiara nsianka no.

5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Onyankopɔn nne bobom ma no yɛ nwanwa; ɔyɛ nneɛma akɛseɛ a ɛboro yɛn adwene so.

6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Ɔka kyerɛ sukyerɛmma sɛ, ‘Tɔ gu asase so,’ ne osutɔ nso sɛ, ‘Yɛ osutɔ kɛseɛ.’

7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Sɛdeɛ nnipa a wabɔ wɔn nyinaa bɛhunu nʼadwuma enti, ɔma obiara gyae nʼadwuma.

8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Wiram mmoa kɔtetɛ; wɔkɔhyehyɛ wɔn abɔn mu.

9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Ahum tu firi ne pia mu, na awɔ nso firi mframa a ɛrebɔ mu.

10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Onyankopɔn ahome de nsukyeneeɛ ba, na nsuo hahanaa no kyene.

11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Ɔde fɔnwuni hyɛ omununkum ma; na ɔtwa nʼanyinam fa mu.

12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Ɔhyɛ ma wɔkyinkyini fa asase so nyinaa so hyia yɛ deɛ ɔkyerɛ sɛ wɔnyɛ biara.

13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Ɔde omununkum ba de bɛtwe nnipa aso, anaasɛ ɔma ɛtɔ gu asase so de kyerɛ nʼadɔeɛ.

14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

“Tie yei, Hiob; gyae na dwene Onyankopɔn anwanwadeɛ ho.

15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Wonim sɛdeɛ Onyankopɔn danedane omununkum, na ɔma anyinam tete firi mu?

16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Wonim sɛdeɛ omununkum sensɛn ewiem, deɛ ɔyɛ nyansaboakwa no anwanwadeɛ?

17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Mo a mote fifire wɔ mo ntadeɛ mu ɛberɛ a anafoɔ mframa ma asase no yɛ dinn no,

18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

wobɛtumi aboa no ama watrɛ ewiem, a ɛyɛ dene sɛ kɔbere mfrafraeɛ ahwehwɛ?

19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

“Kyerɛ yɛn deɛ ɛsɛ sɛ yɛka kyerɛ no; yɛrentumi nka yɛn asɛm, ɛsiane sɛ yɛnnim enti.

20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Ɛsɛ sɛ wɔbɔ Onyankopɔn nkaeɛ sɛ mepɛ sɛ me ne no kasa anaa? Onipa bi wɔ hɔ a ɔbɛpɛ sɛ wɔbɛmene no anaa?

21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Obiara rentumi nhwɛ owia, sɛdeɛ ɛhyerɛn wɔ ewiem ɛberɛ a mframa abɔ ama ewiem ateɛ.

22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Ɔfiri atifi fam ba wɔ animuonyam sononko mu; Onyankopɔn ba wɔ surokronkron tumi mu.

23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Yɛnhunu Otumfoɔ deɛ, nanso ne tumi yɛ kɛseɛ; nʼatɛntenenee ne teneneeyɛ kɛseɛ akyi mpo ɔnyɛ nhyɛsoɔ.

24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Ɛno enti nnipa de anidie ma no, na ɔmmu akoma mu anyansafoɔ biara.”