Ijob 38
1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit:
2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
[Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et responde mihi.
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
Ubi eras quando ponebam fundamenta terræ? indica mihi, si habes intelligentiam.
5 Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
Quis posuit mensuras ejus, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam?
6 Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
Super quo bases illius solidatæ sunt? aut quis demisit lapidem angularem ejus,
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
cum me laudarent simul astra matutina, et jubilarent omnes filii Dei?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
Quis conclusit ostiis mare, quando erumpebat quasi de vulva procedens;
9 Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
cum ponerem nubem vestimentum ejus, et caligine illud quasi pannis infantiæ obvolverem?
10 Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
Circumdedi illud terminis meis, et posui vectem et ostia,
11 Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos.
12 Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo, et ostendisti auroræ locum suum?
13 Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
Et tenuisti concutiens extrema terræ, et excussisti impios ex ea?
14 Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
Restituetur ut lutum signaculum, et stabit sicut vestimentum:
15 Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
auferetur ab impiis lux sua, et brachium excelsum confringetur.
16 Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
Numquid ingressus es profunda maris, et in novissimis abyssi deambulasti?
17 Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
Numquid apertæ sunt tibi portæ mortis, et ostia tenebrosa vidisti?
18 Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
Numquid considerasti latitudinem terræ? indica mihi, si nosti, omnia:
19 Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
in qua via lux habitet, et tenebrarum quis locus sit:
20 Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
ut ducas unumquodque ad terminos suos, et intelligas semitas domus ejus.
21 Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
Sciebas tunc quod nasciturus esses, et numerum dierum tuorum noveras?
22 Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
Numquid ingressus es thesauros nivis, aut thesauros grandinis aspexisti,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
quæ præparavi in tempus hostis, in diem pugnæ et belli?
24 Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
Per quam viam spargitur lux, dividitur æstus super terram?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
Quis dedit vehementissimo imbri cursum, et viam sonantis tonitrui,
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
ut plueret super terram absque homine in deserto, ubi nullus mortalium commoratur;
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
ut impleret inviam et desolatam, et produceret herbas virentes?
28 Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
Quis est pluviæ pater? vel quis genuit stillas roris?
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
De cujus utero egressa est glacies? et gelu de cælo quis genuit?
30 Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
In similitudinem lapidis aquæ durantur, et superficies abyssi constringitur.
31 Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
Numquid conjungere valebis micantes stellas Pleiadas, aut gyrum Arcturi poteris dissipare?
32 Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
Numquid producis luciferum in tempore suo, et vesperum super filios terræ consurgere facis?
33 Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
Numquid nosti ordinem cæli, et pones rationem ejus in terra?
34 Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
Numquid elevabis in nebula vocem tuam, et impetus aquarum operiet te?
35 Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
Numquid mittes fulgura, et ibunt, et revertentia dicent tibi: Adsumus?
36 Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
Quis posuit in visceribus hominis sapientiam? vel quis dedit gallo intelligentiam?
37 Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
Quis enarrabit cælorum rationem? et concentum cæli quis dormire faciet?
38 Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
Quando fundebatur pulvis in terra, et glebæ compingebantur?
39 Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Numquid capies leænæ prædam, et animam catulorum ejus implebis,
40 Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
quando cubant in antris, et in specubus insidiantur?
41 Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
Quis præparat corvo escam suam, quando pulli ejus clamant ad Deum, vagantes, eo quod non habeant cibos?]
