Levidoj 7

1 Kaj jen estas la leĝo pri la kulpofero: plejsanktaĵo ĝi estas.

Ama'i kefozama hu'nea zamofonku kresramna vu'zamofo trakegino, ruotagetfa hu'ne.

2 Sur la loko, sur kiu estas buĉata la brulofero, oni buĉu la kulpoferon, kaj per ĝia sango oni aspergu la altaron ĉirkaŭe.

Kefozama hu'nesire'ma erino esia ofa, tevefima kresramna vu zagagafama anankema nekafrizafi ananke'na eme akafriteno, korama'a erino kresramna vu itamofo asoparega ome rutritri hugahie.

3 Kaj ĝian tutan sebon oni alportu el ĝi ofere, la voston, kaj la sebon, kiu kovras la internaĵojn,

Anantera miko afova'a kresramna nevuno, risonafima me'nea agusa'ane, rimpama eri anovazi'nea afova'ane,

4 kaj ambaŭ renojn, kaj la sebon, kiu estas sur ili, kiu estas ĉe la lumbo, kaj la reton sur la hepato, kune kun la renoj oni ĝin apartigu.

tare kreso'ane anante'ma eri anoma vazi'nea afova'ane, asumna'ane, asumnare'ma erino vazi'nea afovanena, maka eritagati atregahie.

5 Kaj la pastro bruligu ilin sur la altaro kiel fajroferon al la Eternulo; ĝi estas kulpofero.

Ana zana pristi vahe'mo kresramna vu itamofo avuga Ra Anumzamofonte tevefi kresramna vuntegahie. E'i kefozama hu'nea zanku'ma kresramnama vania ofe.

6 Ĉiu virseksulo el la pastroj povas ĝin manĝi; sur sankta loko ĝi estu manĝata; ĝi estas plejsanktaĵo.

Ana ne'zana ruotagetfa hu'neanki'za ruotage'ma hu'nea kumapi, pristi nagapinti venene'amozage negahaze.

7 Kiel por la pekofero, tiel ankaŭ por la kulpofero estu la sama leĝo; al la pastro, kiu pekliberigas per ĝi, al li ĝi apartenu.

Hagi kefozama hu'nere'ma kresramna vania ofamo'a, kumite'ma kresramna vu ofagna hu'neankino, trakezni'amo'a magoke trake me'neankino, ina pristi vahe'mo'ma kumi'mofo nona huno kresramna vania pristi vahe'mo, agra'ama nesia su'zana, anampintira erigahie.

8 Al la pastro, kiu plenumas ies bruloferon, al tiu pastro apartenu la felo de la brulofero, kiun li plenumis.

Anahukna huno tevefima kresramna vu ofama eri'za esageno kresramna vania pristi ne'mo, ana afu'mofo akru'a erigahie.

9 Kaj ĉiu farunofero, kiu estas bakita en forno aŭ pretigita en kaserolo aŭ sur pato, apartenu al la pastro, kiu prezentis ĝin.

Anahukna huno avenifi kre hagage hu'nesia witio, kuta kavofi kre'nesia witio, kuta fraipanire kre'nesia witima ofama eri'za esazana, ofama hania pristi vahe'mofo su'za megahie.

10 Kaj ĉiu farunofero, miksita kun oleo aŭ seka, apartenu al ĉiuj Aaronidoj, al ĉiuj egale.

Hagi mika witi ofama masavene eri havia huge, hagage hu'nesia witia miko Aroni ne' mofavre'mokizmi su'za megahie.

11 Kaj jen estas la leĝo pri la pacofero, kiu estas alportata al la Eternulo:

Ama'i rimpa fru ofama Ra Anumzamofoma huntesaza zamofo trake.

12 se iu ĝin alportas kiel dankon, li alportu kun la danka ofero nefermentintajn kukojn, miksitajn kun oleo, kaj nefermentintajn flanojn, ŝmiritajn per oleo, kaj el delikata faruno kukojn frititajn, miksitajn kun oleo.

Hagi mago'mo'ma Ra Anumzamofoma muse hunteno ofama huntenaku'ma hanuno'a, zo-ore bretima masavene eri havia huno kre'nenia bretine, masave frente bisketine, kne'nesia flauapima masavena eri havia huno krente'nesia kekine amigahaze.

13 Kune kun kukoj el pano fermentinta li alportu sian oferon, ĉe sia danka pacofero.

Hagi Ra Anumzamofoma susu hunteno rimpa fru ofama huntesifina, zisti ante bretine kre mana vunteno.

14 Kaj li alportu unu el ili, el ĉiu ofero, kiel oferdonon al la Eternulo; al la pastro, kiu aspergas la sangon de la pacofero, ĝi apartenu.

Hagi breti ofama hunaku erino esifintira, Ra Anumzamofo suzane huno mago'mago'ma erinoma eme amisia bretimo'a, kresramana vu itare korama rutri tri hania pristi ne'mofo su'za megahie.

15 Kaj la viando de la danka pacofero estu manĝata en la tago de la oferado; oni ne devas restigi iom el ĝi ĝis la mateno.

Hagi rimpa fru ofama susu'ma hunteno amite'noma atresia avufga'a, kresramnama vania zupage negahie. Hagi magore huno atrenkeno, mago'a avufgamo'a me'nenkeno kora otino.

16 Sed se lia ofero estas sankta promeso aŭ memvola ofero, ĝi estu manĝata en la tago de la alportado de la ofero; kaj ankaŭ en la sekvanta tago oni povas manĝi tion, kio restis el ĝi.

Hianagi huvempa hu'nesire'ma kresramna vu ofama huge, agra'a avesite'ma hania ofa, ana ofama kresramnama vania knare neneno, mesiama'a okina negahie.

17 Kaj kio restis el la viando de la ofero ĝis la tria tago, tio estu forbruligata per fajro.

Hianagi Kresramanama nevuno'ma atresageno 3'a zageknama ome haniana, ana avufga'a tevefi kre fanane hino.

18 Se iu manĝos el la viando de sia pacofero en la tria tago, ĝi ne akiros plaĉon; kiu alportos ĝin, al tiu ĝi ne estos kalkulata; ĝi estos abomenindaĵo, kaj kiu ĝin manĝos, tiu havos pekon.

Hagi rimpa fru ofama kresramna vu afu'mofo ame'ama mesiama'a, namba 3 knazupama nesiana ana ofama haniazamo'a, amnezankna hugahie. Iza'o ana afu'ma nesimo'a kefoza hugahiankino, kna'a agra'a erigahie.

19 La viando, kiu ektuŝis ion malpuran, ne estu manĝata, oni ĝin forbruligu per fajro. La ceteran viandon povas manĝi ĉiu purulo.

Hagi ana afu'mofo ame'amo'ma agruma osu'nesia zama avako'ma hania avufga'a onetma, tevefi kre fanane hiho. Hagi mago'a ame'ama mesiama'a agruma hu'nesaza vahe'mo'za negahaze.

20 Se iu, havante sur si malpuraĵon, manĝos viandon el la pacofero, kiu estis destinita por la Eternulo, ties animo ekstermiĝos el sia popolo.

Hagi iza'o agruma osu'neno, rimpa fru ofama Ra Anumzamofonte'ma hanifinti'ma nesiana, Anumzamofo vahepintira ahe natitregahaze.

21 Se iu ektuŝos ion malpuran, ĉu malpuraĵon de homo, ĉu malpuran beston, ĉu ian malpuran abomenindaĵon, kaj manĝos el la viando de pacofero, kiu estis destinita por la Eternulo, ties animo ekstermiĝos el sia popolo.

Hagi mago'mo'ma vahe'ma azeri pehanama nehiazama avako huge, agruma osu'nesia zagagafa avako huge, agoteno agruma osu'nesia zama avako'ma nehuno, Ra Anumzamofontegama rimpa fru ofama kresramna vuntesnifinti'ma nesia vahera, Anumzamofo vahepintira ahe natitregahaze.

22 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:

Anante Ra Anumzamo'a Mosesena asamino,

23 Diru al la Izraelidoj jene: Sebon de bovo kaj de ŝafo kaj de kapro neniam manĝu.

Israeli vahe'mokizmia anage hunka zamasamio, Magore huta Israeli vahe'mota bulimakao afumofono, sipisipi afumofono, meme afu'mofo afova'a onetfa hugahaze.

24 La sebon de kadavraĵo kaj la sebon de besto disŝirita oni povas uzi por ĉia laboro, sed manĝi ĝin vi ne devas.

Anahukna huta fri'nesia zagagafao, mago'a zagagafamo aheno tapage hu'nesia zagagafanena, mago'a eri'za kante erinenteta, onetfa hiho.

25 Ĉar ĉiu, kiu manĝos sebon de brutoj, el kiuj oni alportas fajroferon al la Eternulo, la manĝinto ekstermiĝos el sia popolo.

Na'ankure Ra Anumzamofonte'ma tevefima kresramna vuntesaza zagagafamofo afova'a nesia vahera, Anumzamofo vahepintira ahe natitregahaze.

26 Kaj nenian sangon manĝu en ĉiuj viaj loĝejoj, nek el birdoj, nek el brutoj.

Hagi tamagrama manitama vanafina, namamofone, mago'a zagagafamofo korama'a onegahaze.

27 Ĉiu, kiu manĝos ian sangon, ekstermiĝos el sia popolo.

Hagi iza'o korama nesimofona, Anumzamofo vahepintira ahe natitregahaze.

28 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:

Anante Ra Anumzamo'a Mosesena asamino anage hu'ne,

29 Diru al la Izraelidoj jene: Kiu alportas sian pacoferon al la Eternulo, tiu alportu mem al la Eternulo tion, kio apartenas el liaj pacoferoj;

Israeli vahera anage hunka zamasmio, iza'o rimpa fru ofama kresramna vunaku'ma haniana, rimpa fru ofama Ra Anumzamofonte hunaku'ma hanifinti, mago'a erino egahie.

30 propramane li alportu la fajroferon al la Eternulo; la sebon kune kun la brustaĵo li alportu; la brustaĵon, por skui ĝin kiel skuoferon antaŭ la Eternulo.

Ra Anumzamofonte'ma tevefi kre fananehu ofa agra'a azampinti erino egahie. Agra afova'ane amimizane erino egahiankino, ana amimiza'a eri veravehu ofa Ra Anumzamofonte erino egahie.

31 Kaj la pastro bruligos la sebon sur la altaro, kaj la brustaĵo estos por Aaron kaj por liaj filoj.

Hagi pristi vahe'mo'za afova'a kresramna vu itare kregahazanagi, amimiza'a Aroni mofavre naga'mokizmi su'zane.

32 Kaj la dekstran femuron el viaj pacoferoj donu kiel levoferon al la pastro.

Hagi rimpa fru ofama hunaku'ma eri'noma esia afu'mofona, tamaga kaziga amumazina pristi vahe'mokizmi zamigahaze.

33 Kiu el la Aaronidoj alportas la sangon de la pacoferoj kaj la sebon, al tiu apartenu la dekstra femuro kiel lia parto:

Hagi Aroni mofavre nagapinti pristi ne'mo'ma, rimpa fru ofama afova'ane, korama'ama hanimo, tamaga kaziga amumazina erigahie.

34 ĉar la brustaĵon-skuoferon kaj la femuron-levoferon Mi prenis de la Izraelidoj el iliaj pacoferoj, kaj Mi donis ilin al la pastro Aaron kaj al liaj filoj kiel eternan destinitaĵon de la flanko de la Izraelidoj.

Na'ankure maka Israeli vahe'mo'zama rimpa fru ofama hu'naku'ma eri'zama esaza kresramna vu ofafintira, eri verave hu ofama hu amimizane, kresramna vu ofama hu tamaga kaziga amumazina Aronine mofavre naga'amokizmi Nagra zami'noanki'za, maka kna zamagrake nevava hugahaze.

35 Tio estas la sankta parto de Aaron kaj la sankta parto de liaj filoj el la fajroferoj de la Eternulo de post la tago, en kiu ili estis aligitaj, por esti pastroj al la Eternulo,

Ra Anumzamofonte'ma kresramna vu ofama hanafintira, ana'ma'a Aronine mofavre'naga'amokizmi su'za megahiankino, e'i ana ne'zamo'a zamagri su'za megahie huno pristi eri'zama erisazegu'ma Mosese'ma masavema frezmanteno huhampria zupa, Ra Anumzamo'a erigahaze hu'neankino, zamagra erigahaze.

36 parto, kiun la Eternulo ordonis doni al ili de la Izraelidoj en la tago, en kiu Li sanktoleis ilin. Tio estas eterna leĝo en iliaj generacioj.

Hagi pristi vahe'ma huhampri zmanteno masavema frezmantenia zupa, Ra Anumzamo'a Israeli vahe'mokizmigura ofama hanafintira ama anama'a pristi vahera zamitere hugahaze huno huzmante'neanki'za, Israeli vahe'mo'za fore hu anante anante'ma hanaza vahe'mo'za ofama hanaza zupa, ama anama'a amitere hugahaze.

37 Tio estas la leĝo pri la brulofero, pri la farunofero, pri la pekofero, pri la kulpofero, pri la ofero de konsekro, kaj pri la pacofero;

Ama'i kresramna vu'zamofo kasege, witima kre mana vu ofagi, kumite'ma kresramna vu ofagi, kefozama hu'nesire'ma Kresramana vu ofagi, masavema frezmanteno huhamprinte ofagi, rimpa fru ofama,

38 kiun la Eternulo donis al Moseo sur la monto Sinaj, kiam Li ordonis al la Izraelidoj en la dezerto Sinaja, ke ili alportadu siajn oferojn al la Eternulo.

Israeli vahe'mo'zama Sainai hagage kokampima mani'nazageno, Ra Anumzamo'ma kresramna vunanteho huno nezmasamino, Sainai agonafi Mosesema ami'nea kasege.