1 Corinthiens 13
1 Si je parle dans les langues des hommes et des anges, mais que je n’aie pas l’amour, je suis comme un airain qui résonne ou comme une cymbale retentissante.
εαν ταις γλωσσαις των ανθρωπων λαλω και των αγγελων αγαπην δε μη εχω γεγονα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον
2 Et si j’ai la prophétie, et que je connaisse tous les mystères et toute connaissance, et que j’aie toute la foi de manière à transporter des montagnes, mais que je n’aie pas l’amour, je ne suis rien.
{VAR1: καν } {VAR2: και εαν } εχω προφητειαν και ειδω τα μυστηρια παντα και πασαν την γνωσιν {VAR1: καν } {VAR2: και εαν } εχω πασαν την πιστιν ωστε ορη {VAR1: μεθιστανειν } {VAR2: μεθισταναι } αγαπην δε μη εχω ουθεν ειμι
3 Et quand je distribuerais en aliments tous mes biens, et que je livrerais mon corps afin que je sois brûlé, mais que je n’aie pas l’amour, cela ne me profite de rien.
καν ψωμισω παντα τα υπαρχοντα μου {VAR1: καν } {VAR2: και εαν } παραδω το σωμα μου ινα καυχησωμαι αγαπην δε μη εχω ουδεν ωφελουμαι
4 L’amour use de longanimité; il est plein de bonté; l’amour n’est pas envieux; l’amour ne se vante pas; il ne s’enfle pas d’orgueil;
η αγαπη μακροθυμει χρηστευεται η αγαπη ου ζηλοι {VAR2: [η αγαπη] } ου περπερευεται ου φυσιουται
5 il n’agit pas avec inconvenance; il ne cherche pas son propre intérêt; il ne s’irrite pas; il n’impute pas le mal;
ουκ ασχημονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον
6 il ne se réjouit pas de l’injustice, mais se réjouit avec la vérité;
ου χαιρει επι τη αδικια συγχαιρει δε τη αληθεια
7 il supporte tout, croit tout, espère tout, endure tout.
παντα στεγει παντα πιστευει παντα ελπιζει παντα υπομενει
8 L’amour ne périt jamais. Or y a-t-il des prophéties? elles auront leur fin. Y a-t-il des langues? elles cesseront. Y a-t-il de la connaissance? elle aura sa fin.
η αγαπη ουδεποτε πιπτει ειτε δε προφητειαι καταργηθησονται ειτε γλωσσαι παυσονται ειτε γνωσις καταργηθησεται
9 Car nous connaissons en partie, et nous prophétisons en partie;
εκ μερους γαρ γινωσκομεν και εκ μερους προφητευομεν
10 mais quand ce qui est parfait sera venu, ce qui est en partie aura sa fin.
οταν δε ελθη το τελειον το εκ μερους καταργηθησεται
11 Quand j’étais enfant, je parlais comme un enfant, je pensais comme un enfant, je raisonnais comme un enfant; quand je suis devenu homme, j’en ai fini avec ce qui était de l’enfant.
οτε ημην νηπιος ελαλουν ως νηπιος εφρονουν ως νηπιος ελογιζομην ως νηπιος οτε γεγονα ανηρ κατηργηκα τα του νηπιου
12 Car nous voyons maintenant au travers d’un verre, obscurément, mais alors face à face; maintenant je connais en partie, mais alors je connaîtrai à fond comme aussi j’ai été connu.
βλεπομεν γαρ αρτι δι εσοπτρου εν αινιγματι τοτε δε προσωπον προς προσωπον αρτι γινωσκω εκ μερους τοτε δε επιγνωσομαι καθως και επεγνωσθην
13 Or maintenant ces trois choses demeurent: la foi, l’espérance, l’amour; mais la plus grande de ces choses, c’est l’amour.
νυνι δε μενει πιστις ελπις αγαπη τα τρια ταυτα μειζων δε τουτων η αγαπη
