Psaumes 22

1 Jusqu'à la Fin, pour la prière du matin, psaume de David. Ô Dieu, ô mon Dieu, regarde-moi; pourquoi m'as-tu délaissé? la voix de mes péchés a fait fuir mon salut.

Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?

2 Ô mon Dieu, je crierai vers toi le jour, et tu ne m'exauceras point; je crierai la nuit, et ce n'est point folie à moi.

Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!

3 Mais toi, gloire d'Israël, tu résides au lieu saint.

– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.

4 Nos pères ont espéré en toi; ils ont espéré, et tu les as délivrés.

Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.

5 Ils ont crié vers toi, et ils ont été sauvés; ils ont espéré en toi, et n'ont point été confondus.

Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.

6 Mais moi je suis un ver de terre et non un homme; opprobre des hommes et mépris du peuple.

En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.

7 Tous ceux qui m'ont vu se sont moqués de moi; ils ont murmuré entre leurs lèvres, ils ont secoué la tête.

Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.

8 (Ils ont dit): Il a mis son espoir en Dieu, que le Seigneur le sauve; qu'il le délivre, puisqu'il se complaît en lui.

„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“

9 C'est toi, il est vrai, qui m'as tiré des entrailles de ma mère; et, à sa mamelle, j'espérais en toi.

Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.

10 Aussitôt sorti de son sein, j'ai été livré à toi; tu es mon Dieu dès le sein de ma mère.

Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.

11 Ne t'éloigne point de moi; car l'affliction est proche, et nul ne me porte secours.

Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!

12 Une multitude de jeunes taureaux m'investissent, des bœufs robustes m'ont entouré,

Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.

13 Et ont ouvert contre moi leur bouche, comme un lion ravisseur et rugissant.

Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.

14 Je me suis répandu comme de l'eau; tous mes os ont été dispersés; mon cœur dans ma poitrine est devenu comme de la cire liquide.

Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér

15 Ma force s'est desséchée comme la brique; ma langue s'est collée à mon palais, et tu m'as poussé dans la poussière de la mort.

og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.

16 Une multitude de chiens m'ont entouré; la synagogue des pervers m'assiège; ils m'ont percé les pieds et les mains,

Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

17 Ils ont compté mes os; ils m'ont observé et surveillé.

Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.

18 Ils se sont partagé mes vêtements, et ils ont tiré ma robe au sort.

Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.

19 Et toi, ô Seigneur, n'éloigne pas de moi ton secours, songe à ma défense.

Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!

20 Délivre mon âme du glaive; délivre de la griffe des chiens mon unique.

Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.

21 Tire-moi de la gueule du lion, et sauve ma faiblesse de la corne des licornes.

Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!

22 Je célébrerai ton nom parmi mes frères; Je te chanterai au milieu de l'église.

Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.

23 Ô vous qui craignez le Seigneur, louez-le; et toi, peuple de Jacob, glorifie-le. Que toute la race d'Israël le craigne,

Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,

24 Parce qu'il n'a ni méprisé ni rebuté la prière des pauvres; parce qu'il n'a point détourné de moi son visage; parce qu'il m'a exaucé quand j'ai crié vers lui.

því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“

25 Tu seras ma louange dans la grande église; j'accomplirai mes vœux devant tous ceux qui te craignent.

Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.

26 Les pauvres mangeront, et ils seront rassasiés; et ceux qui cherchent le Seigneur le loueront; leurs cœurs vivront dans tous les siècles des siècles.

Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.

27 Et jusqu'aux confins de la terre on se souviendra du Seigneur; on se convertira à lui; toutes les tribus des Gentils se prosterneront devant lui pour l'adorer.

Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.

28 Car la royauté appartient au Seigneur; il régnera sur les nations.

Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.

29 Tous les riches de la terre ont mangé et adoré; tous ceux qui descendent en la terre tomberont devant lui. Que mon âme aussi vive pour lui,

Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.

30 Toute ma postérité le servira. La génération future sera annoncée au Seigneur;

Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.

31 On fera connaître sa justice au peuple qui doit naître, et que le Seigneur s'est préparé.

Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.