Psaumes 102
1 Prière d’un malheureux, lorsqu’il est abattu et qu’il répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu’à toi!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m’exaucer!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Car mes jours s’évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Mon cœur est frappé et se dessèche comme l’herbe; J’oublie même de manger mon pain.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 Mes gémissements sont tels Que mes os s’attachent à ma chair.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Je n’ai plus de sommeil, et je suis Comme l’oiseau solitaire sur un toit.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Chaque jour mes ennemis m’outragent, Et c’est par moi que jurent mes adversaires en fureur.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m’as soulevé et jeté au loin.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Mes jours sont comme l’ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l’herbe.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Mais toi, Éternel! Tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d’avoir pitié d’elle, Le temps fixé est à son terme;
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 Oui, l’Éternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l’Éternel!
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l’Éternel regarde sur la terre,
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 Afin qu’ils publient dans Sion le nom de l’Éternel, Et ses louanges dans Jérusalem,
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 Quand tous les peuples s’assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l’Éternel.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s’affermira devant toi.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
