Psaumes 51

1 Psaume de David, au maître chantre. Touchant ce que Nathan le Prophète vint à lui, après qu'il fut entré vers Bathsebah. Ô Dieu! aie pitié de moi selon ta gratuité, selon la grandeur de tes compassions efface mes forfaits.

Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!

2 Lave-moi parfaitement de mon iniquité, et me nettoie de mon péché.

Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt

3 Car je connais mes transgressions, et mon péché est continuellement devant moi.

því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!

4 J'ai péché contre toi, contre toi proprement, et j'ai fait ce qui déplaît à tes yeux: afin que tu sois connu juste quand tu parles, [et] trouvé pur, quand tu juges.

Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.

5 Voilà, j'ai été formé dans l'iniquité, et ma mère m'a échauffé dans le péché.

Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.

6 Voilà, tu aimes la vérité dans le cœur, et tu m'as enseigné la sagesse dans le secret [de mon cœur].

Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!

7 Purifie-moi du péché avec de l'hysope, et je serai net; lave-moi, et je serai plus blanc que la neige.

Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.

8 Fais-moi entendre la joie et l'allégresse, et fais que les os que tu as brisés se réjouissent.

Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.

9 Détourne ta face de mes péchés, et efface toutes mes iniquités.

Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.

10 Ô Dieu! crée-moi un cœur net, et renouvelle au dedans de moi un esprit bien remis.

Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.

11 Ne me rejette point de devant ta face, et ne m'ôte point l'Esprit de ta Sainteté.

Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.

12 Rends-moi la joie de ton salut, et que l'Esprit de l'affranchissement me soutienne.

Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!

13 J'enseignerai tes voies aux transgresseurs, et les pécheurs se convertiront à toi.

Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.

14 Ô Dieu! Dieu de mon salut, délivre-moi de tant de sang, [et] ma langue chantera hautement ta justice.

Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!

15 Seigneur, ouvre mes lèvres, et ma bouche annoncera ta louange.

Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!

16 Car tu ne prends point plaisir aux sacrifices, autrement j'en donnerais; l'holocauste ne t'est point agréable.

Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.

17 Les sacrifices de Dieu sont l'esprit froissé: ô Dieu! tu ne méprises point le cœur froissé et brisé.

Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.

18 Fais du bien selon ta bienveillance à Sion, [et] édifie les murs de Jérusalem.

Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.

19 Alors tu prendras plaisir aux sacrifices de justice, à l'holocauste, et aux sacrifices qui se consument entièrement par le feu; alors on offrira des veaux sur ton autel.

Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.