Psaumes 137

1 Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!