1 Chronik 13

1 David beriet sich nun mit den Anführern der Tausendschaften und Hundertschaften von jedem Stamme.

Давид а цинут сфат ку кэпетенииле песте мий ши песте суте, ку тоць май-марий.

2 Und David sprach zur Gesamtgemeinde Israels: "Ist es euch recht und wird es vom Herrn, unserem Gott, gebilligt, dann senden wir zu unseren Brüdern, die übrig sind in allen Landen Israels, und zu den Priestern und den Leviten in den Städten ihrer Weidebezirke, sie sollen sich bei uns versammeln.

Ши Давид а зис ынтреӂий адунэрь а луй Исраел: „Дакэ гэсиць ку кале ши дакэ лукрул ачеста вине де ла Домнул Думнезеул ностру, сэ тримитем ын тоате пэрциле ла фраций ноштри каре ау рэмас ын тоате цинутуриле луй Исраел ши ла преоць ши левиць ын четэциле ши ымпрежуримиле лор, ка сэ се стрынгэ ла ной

3 Wir wollen unseres Gottes Lade zu uns holen. Denn in Sauls Tagen fragten wir nicht nach ihr."

ши сэ адучем ла ной кивотул Думнезеулуй ностру, кэч ну не-ам май ынгрижит де ел де пе время луй Саул.”

4 Da sagte die ganze Gemeinde, man solle so tun. Denn die Sache gefiel dem ganzen Volk.

Тоатэ адунаря а хотэрыт сэ факэ аша, кэч лукрул ачеста а пэрут бун ынтрегулуй попор.

5 So berief David ganz Israel von Ägyptens Schichor bis Hamat, um die Gotteslade aus Kirjat Jearim zu holen.

Давид а стрынс пе тот Исраелул, де ла Шилхор, ын Еӂипт, пынэ ла интраря Хаматулуй, ка сэ адукэ дин Кириат-Иеарим кивотул луй Думнезеу.

6 Und David zog mit ganz Israel zur Burg, nach Kirjat Jearim, in Juda, von dort die Lade Gottes zu holen, des Herrn, der auf Cheruben thront, und wo man seinen Namen angerufen hatte.

Ши Давид, ымпреунэ ку тот Исраелул, с-а суит ла Баала, ла Кириат-Иеарим, каре есте ал луй Иуда, ка сэ ридиче де аколо кивотул луй Думнезеу, ынаинтя кэруя есте кемат Нумеле Домнулуй каре шаде ынтре херувимь.

7 Sie fuhren nun die Gotteslade, vom Hause Abinadabs an, auf einem neuen Wagen. Uzza und Achjo führten den Wagen.

Ау пус ынтр-ун кар ноу кивотул луй Думнезеу, пе каре л-ау луат дин каса луй Абинадаб. Уза ши Ахио кырмуяу карул.

8 David aber tanzte mit ganz Israel vor Gott unter dem Klange von Zithern, Harfen und Pauken, Zimbeln und Trompeten.

Давид ши тот Исраелул жукау ынаинтя луй Думнезеу ку тоатэ путеря лор, кынтынд ши зикынд дин харпе, дин лэуте, дин тобе, дин кимвале ши дин трымбице.

9 Wie sie aber an ein gepflegtes Feldstück kamen, streckte Uzza seine Hand aus, die Lade zu fassen, weil die Rinder sie ins Wanken gebracht hatten.

Кынд ау ажунс ла ария луй Кидон, Уза а ынтинс мына сэ апуче кивотул, пентру кэ боий ерау сэ-л рэстоарне.

10 Da entbrannte des Herrn Zorn wider Uzza, und er schlug ihn, weil er seine Hand gegen die Lade ausgestreckt hatte. Und er starb dort vor Gott.

Домнул С-а апринс де мыние ымпотрива луй Уза ши Домнул л-а ловит пентру кэ ынтинсесе мына пе кивот. Уза а мурит аколо ынаинтя луй Думнезеу.

11 Da ward David mißgestimmt, daß der Herr Uzza geschlagen hatte. Und er nannte jenen Ort "Schlag des Uzza" bis auf diesen Tag.

Давид с-а мыният кэ Домнул фэкусе о спэртурэ ловинд пе Уза ку о асеменя педяпсэ. Де ачея, локул ачеста а фост нумит пынэ ын зиуа де азь Перец-Уза.

12 David aber fürchtete sich vor Gott an jenem Tage und sprach: "Wie kann ich die Gotteslade zu mir bringen?"

Давид с-а темут де Думнезеу ын зиуа ачея ши а зис: „Кум сэ адук кивотул луй Думнезеу ла мине?”

13 So ließ David die Lade nicht zu sich in die Davidsstadt bringen, sondern beiseite in das Haus des Gatiters Obededom.

Давид н-а трас кивотул ла ел, ын четатя луй Давид, чи л-а дус ын каса луй Обед-Едом дин Гат.

14 So blieb die Gotteslade drei Monate im Hause Obededoms, drei Monate in seinem Hause. Aber der Herr segnete Obededoms Haus und all seine Habe.

Кивотул луй Думнезеу а рэмас трей лунь ла фамилия луй Обед-Едом, ын каса луй. Ши Домнул а бинекувынтат каса луй Обед-Едом ши тот че ера ал луй.