< 2 Chronik 26 >

1 Darauf nahm das ganze Volk Juda den Uzziahu, der erst sechzehn Jahre alt war, und machte ihn zum König an seines Vaters Amasjahu Statt.
A LAILA, lalau na kanaka a pau o Iuda, ia Uzia, he umikumamaono makahiki ona, a hoalii iho la ia ia ma ka hakahaka o kona makuakane o Amazia.
2 Er baute Elot aus und brachte es wieder an Juda, nachdem sich der König zu seinen Vätern gelegt hatte.
Ua kukulu oia ia Elota, a hui hou ia me Iuda, a mahope iho, hiamoe iho la ke alii me kona mau makua.
3 Uzziahu war sechzehn Jahre alt, als er König ward, und regierte zu Jerusalem zweiundfünfzig Jahre. Seine Mutter hieß Jekolja und war aus Jerusalem.
He umikumamaono makahiki ko Uzia i kona wa i alii ai, a noho alii iho la ia i na makahiki ke kanalimakumamalua ma Ierusalema; a o ka inoa o kona makuwahine o Iekolia no Ierusalema.
4 Er tat, was dem Herrn gefiel, ganz wie sein Vater Amasjahu getan hatte.
Ua hana oia i ka pono imua o Iehova, e like me ka mea a kona makuakane a Amazia i hana'i.
5 Er war dabei, Gott zu suchen, solange Zakarjahu lebte, der ihn in der Gottesfurcht unterwies. Solange er den Herrn suchte, gab ihm Gott Gelingen.
A ua imi oia i ke Akua i na la o Zekaria, ka mea ike i na akaku no ke Akua mai; a i kona wa i imi at ia Iehova, ua hoomaikai mai ke Akua ia ia.
6 Er zog aus und stritt mit den Philistern. Er stürzte die Mauern von Gat, Jabne und Asdod. Jabne aber gehörte zu den Städten bei Asdod und bei den Philistern.
A hele aku la ia a kaua aku i ko Pilisetia, a wawahi ia i ka pa o Gata, a me ka pa o Iabena, a me ka pa o Asedoda, a kukulu iho la ia i na kulanakauhale ma Asedoda, a ma Pilisetia.
7 Und Gott half ihm gegen die Philister und die Araber, die zu Gurbaal wohnten, sowie gegen die Mëuniter.
A kokua mai ke Akua ia ia e ku e i ko Pilisetia a me ko Arabia, ka poe i noho ma Gurebaala, a me ka Mehuna.
8 Auch die Ammoniter zahlten Uzziahu Tribut. Sein Ruhm erstreckte sich bis nach Ägypten. Denn er war überaus mächtig geworden.
A haawi mai ka Amona i na makana na Uzia, a kaulana loa kona inoa a hiki i kahi e komo ai iloko o Aigupita; no ka mea, ua hooikaika nui loa iho la no ia.
9 Uzziahu baute in Jerusalem Türme auf dem Ecktor, dem Taltor und dem Winkel und befestigte sie.
A ua kukulu o Uzia i mau hale kiai ma Ierusalema ma ka puka kihi, a ma ka puka awawa, a ma ka popoiwi o ka pa, hana oia ia mau mea a pau loa.
10 Auch in der Steppe baute er Türme und grub zahlreiche Brunnen. Denn er hatte in der Niederung und Ebene große Herden und Ackerleute und Winzer auf den Bergen und im Fruchtland, weil er den Landbau liebte.
A kukulu no hoi ia i na hale kiai ma ka waonahele, a eli iho la i na punawai he nui loa; no ka mea, nui kana poe holoholona ma ke awawa, a me ka papu; he poe mahiai no hoi kekahi, a he poe malama i ka laau waina ma na mauna, a ma Karemela; no ka mea, ua makemake oia i ka aina.
11 Uzziahu hatte auch ein Heer, das Kriegsdienste tat und das in Scharen zu Felde zog. Ihre Musterung durch den Schreiber Jeiel und den Amtmann Maasejahu unter Aufsicht Chananjahus, eines Fürsten des Königs, geschah durch Zählung.
Aia hoi ia Uzia he poe koa, ia lakou ke kaua, a hele aku la lakou i ke kaua ma na papa malalo o Hanania kekahi luna o ke alii, e like me ka helu ana o ko lakou poe luna e Ieiela, ka mea nana e helu, a me Maaseia ka luna.
12 Die Gesamtzahl der Stammhäupter der tapferen Helden war 2.600.
O ka helu ana o ka poe koikoi a pau o na makua, ka poe koa ikaika, elua tausani a me na haneri eono.
13 Unter ihrem Befehl stand eine Heeresmacht von 307.500, die voller Kraft Kriegsdienste taten, um dem König gegen die Feinde zu helfen.
Malalo iho o lakou he poe koa ekolu haneri tausani. a ehiku tausani elima haneri, he poe kaua ikaika loa e kokua i ke alii i ke ku e ana i ka enemi.
14 Uzzia beschaffte für das ganze Heer Schilde, Speere, Helme, Panzer, Bogen und Schleudersteine.
A hoomakaukau o Uzia no lakou, no ka poe koa a pau, i na palekaua, a me na ihe, a me na aahuapoo, a me na pulikikaua, a me na kakaka, a me na maa e maa aku ai i na pohaku.
15 Er machte in Jerusalem künstliche Werke, von Künstlern erdacht, daß sie auf die Türme und Zinnen kämen, um mit Pfeilen und großen Steinen zu schießen. Und sein Ruhm drang in die Ferne. Denn ihm ward wunderbar geholfen, bis er mächtig geworden war.
Hana iho la oia ma Ierusalema i na mea kaua, i na mea a ka poe noonoo i noonoo ai, i mau mea maluna o na halekiai, a ma na kihi, e hoolele i na pua, a me na pohaku nui. A ua kaulana kona inoa ma kahi loihi aku, no ka mea, ua kokua nui ia mai no ia, a ikaika loa ia.
16 Als er aber mächtig geworden, überhob sich sein Herz zu verderblichem Tun. Er wurde dem Herrn, seinem Gott, untreu. So kam er in den Tempel des Herrn, auf dem Räucheraltar zu räuchern.
A ikaika ia, alaila kiekie kona naau, a malaila ia i make ai. Hana hewa aku oia ia Iehova, i kona Akua, a komo ia iloko o ka luakini o Iehova e kuni i mea ala maluna o ke kuahu kuni mea ala.
17 Da folgte ihm der Priester Azarja nebst achtzig wackeren Priestern des Herrn.
Alaila, komo o Azaria, ke kahuna mahope ona, a o na kahuna o Iehova kekahi pu me ia elua kanaha, he poe ikaika:
18 Sie traten dem König Uzzia entgegen mit den Worten: "Uzzia! Dir kommt es nicht zu, dem Herrn zu räuchern, sondern nur den Priestern, Aarons Söhnen, die für das Räuchern geweiht sind. Geh aus dem Heiligtum! Denn du versündigst dich und machst dir vor dem Herrn, Gott, keine Ehre."
A ku e lakou ia Uzia i ke alii, olelo aku la lakou ia ia, Aole ia oe, e Uzia, ke kuni i mea ala ia Iehova, na ka poe kahuna no, na ka poe mamo a Aarona, ka poe i hoolaaia e kuni i ka mea ala; e hele oe iwaho o ka luakini, no ka mea, ua hana hewa oe; aole e loaa ia oe ka nani ma keia mea mai o Iehova ke Akua mai.
19 Uzziahu aber ward zornig. Er hielt dabei ein Rauchfaß zum Räuchern in der Hand. Wie er aber auf die Priester zürnte, brach schon der Aussatz an seiner Stirn hervor, angesichts der Priester im Hause des Herrn neben dem Räucheraltar.
A huhu o Uzia; aia hoi ka ipuahi kuni mea ala ma kona lima; a i kona huhu ana i ka poe kahuna, poha mai ka mai lepera ma kona lae imua o na kahuna iloko o ka hale o Iehova ma ka aoao o ke kuahu kuni mea ala.
20 Da wandten sich ihm das priesterliche Oberhaupt Azarjahu und alle anderen Priester zu. Er aber war wirklich an der Stirn aussätzig. Da trieben sie ihn schnell von dannen. Auch er selbst stürzte hinaus, da ihn der Herr geschlagen hatte.
A nana o Azaria ke kahuna nui, a me na kahuna a pau ia ia, aia hoi, he mai lepera ma kona lae, a kipaku lakou ia ia mailaila aku; wikiwiki no hoi ia e puka iwaho, no ka mea, ua hahau mai o Iehova ia ia.
21 Der König Uzzia blieb bis zu seinem Todestage aussätzig. Er wohnte als Aussätziger im Hause der Absonderung. Denn er war vom Hause des Herrn ausgeschlossen. Sein Sohn Jotam stand dem Königshause vor und sprach dem Volk des Landes Recht.
A he kanaka mai lepera o Uzia, ke alii a hiki i ka la o kona make ana, a noho kaawale iho la ia iloko o ka hale mai lepera, no ka mea, ua okiia oia mai ka hale o Iehova aku; a o Iotama, kana keiki, oia ka mea maluna o ka hale o ke alii e hookolokolo ana i na kanaka o ka aina.
22 Den Rest der Geschichte Uzzias, die frühere und die spätere, beschrieb der Prophet Isaias, des Amos Sohn.
A o ke koena o na hana a Uzia, ka mua a me ka hope, ua kakauia ia mau mea e Isaia, ke keiki a Amosa, ke kaula.
23 Uzzia legte sich zu seinen Vätern. Man begrub ihn bei seinen Vätern auf dem Feld bei der Gruft der Könige. Denn man hatte gesagt: "Er war aussätzig." Sein Sohn Jotam ward König an seiner Statt.
Hiamoe iho la o Uzia me kona poe kupuna, a ua kanu lakou ia ia me kona poe kupuna ma ke kula kahi e kanu ai no na'lii, no ka mea, olelo lakou, He lepera ia; a noho alii o Iotama kana keiki ma kona hakahaka.

< 2 Chronik 26 >