Job 6
1 Da gab ihm Job zur Antwort:
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 "Wenn doch mein Gram, mein Leid gewogen würde auf einer Waage, ganz genau,
“Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
3 so wär es schwerer als des Meeres Sand. Deshalb sind meine Worte unbedacht.
do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
4 Des Höchsten Pfeile kenne ich zu gut, mein Geist saugt doch ihr Gift in sich hinein. Die Gottesschrecken überfallen mich.
Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
5 Auf grüner Au, schreit da der Esel, und brüllt der Stier bei seinem Futter?
Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
6 Kann man denn Fades ohne Salz genießen; besitzt das Eiweiß Wohlgeschmack?
A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
7 So widert es mich an, auch jenes anzurühren, dergleichen gilt mir wie ein Trauerbrot.
Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
8 Ach, daß mein Flehen Gnade fände, daß Gott erfüllte meinen Wunsch!
Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
9 Gefiel es Gott, mich zu zermalmen; zerschnitt er rasch in Großmut meinen Lebensfaden!
Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
10 Dies wäre noch ein Trost für mich; ich tanzte noch im schonungslosen Schmerze, weil ich mit Worten an den Heiligen nicht zurückgehalten.
Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
11 Was ist denn meine Kraft, daß ich noch hoffen, mein Zweck, daß ich mich noch gedulden soll?
Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
12 Ist meine Körperkraft aus Stein? Ist denn mein Fleisch aus Erz?
Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
13 Verdiene ich denn keinen Beistand mehr? Ist jede Hilfe mir zu nehmen?
A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
14 Dem Leidenden gebührt von seinem Freunde Liebe, und muß er selbst die Gottesfurcht beiseite lassen.
Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
15 Die Brüder aber sind mir untreu wie die Bäche. - Sie zeigen nutzlos sich wie Wasserläufe,
Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
16 die durch die Kälte trauern und die der Schnee verbirgt,
Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
17 die ebenso, wenn sie durchglüht, verschwinden, wenn's heiß, getilgt von ihrem Orte sind,
por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
18 und deren Wegeläufe ganz verkehrt. Sie steigen dann als Dunst hinauf und sind nicht mehr zu finden.
Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
19 Die Karawanen Temas schauen danach aus; die Reisezüge Sabas rechnen drauf.
Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
20 Doch ihr Vertrauen täuschet sie; sie kommen hin und sind dann schwer betrogen. -
por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
21 Zu gar nichts nutze seid ihr freilich. Ihr seht das Unglück und verzaget.
Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
22 Ja, habe ich euch gesagt: 'Von Eurem gebt mir! Aus eurem mühevoll erworbenen Gute zahlt für mich!
A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
23 Befreit mich aus der Hand des Drängers! Vom harten Gläubiger erlöset mich!'
ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
24 Belehrt mich eines Besseren, dann schweige ich. Zeigt mir doch meinen Irrtum!
Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
25 Wozu verhöhnt ihr offne Worte, und was beweist denn ein Beweis von euch?
Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
26 Ja, haltet ihr schon bloße Worte für Beweis, die Worte eines Armen aber nur für Wind?
Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
27 Laßt ihr auf Waisen etwas kommen, und sprecht ihr gegen euren Freund?
Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
28 Nun aber wollet mit Verlaub mir zuhören! Ich täusche eure Aufmerksamkeit mitnichten.
Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
29 Hierher kehrt euch! Kein Unrecht laßt geschehen! Hierher kehrt euch! Im Rechte bin ich noch hierin.
Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
30 Ist denn auf meiner Zunge einzig Unrecht? Verstehe ich denn nicht, was Sünde ist?"
A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
